Ζήση Μαριάννα
Λαϊκή παροιμία: Βάζουμε τα χέρια μας και βγάζουμε τα μάτια μας
Περίπου ένα χρόνο πριν, το Υπουργείο Παιδείας έστειλε έγγραφο στην Θεολογική σχολή του Α.Π.Θ. στην οποία πρότεινε την ίδρυση τμήματος Ισλαμικών σπουδών. Στις 7 Μαρτίου 2014, ένα χρόνο μετά, σε γενική συνέλευση του τμήματος της Θεολογικής σχολής υπερψηφίστηκε η πρόταση αυτή δημιουργώντας πολλές αντιδράσεις τόσο στους φοιτητές της σχολής όσο και στον ευρύτερο πνευματικό κόσμο.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλαπλά, τόσο αν εξεταστεί η συγκεκριμένη ενέργεια στα στενά πλαίσια του πανεπιστημιακού χώρου όσο και αν την εντάξουμε και την εξετάσουμε έχοντας στο μυαλό τις ευρύτερες κινήσεις των ισλαμιστών.
Το πρώτο καθοριστικό στοιχείο, που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι σε καμία χώρα της Ευρώπης δεν υπάρχει αντίστοιχο τμήμα σε Θεολογική σχολή.
Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι σε κανένα ανατολικό κράτος δεν υπάρχει αντίστοιχο τμήμα χριστιανικών σπουδών.
Με βάση τα προηγούμενα δεδομένα ανακύπτει το ερώτημα για ποιο λόγο προτείνεται αυτή η ίδρυση της σχολής σε μια πόλη και μια χώρα αμιγώς ορθόδοξη. Είμαστε τόσο υπεράνω και τόσο μπροστά ή είμαστε τόσο αφελείς και δεν οσμιζόμαστε τον κίνδυνο.
Παρακολουθώντας τον τελευταίο καιρό τις προκλητικές αλλά και δολοφονικές ενέργειες των Ισλαμιστών απέναντι στους Χριστιανούς διερωτάται κανείς πώς διαχειρίζεται ο Χριστιανικός κόσμος και δη ο ορθόδοξος αυτή τη συμπεριφορά . Μήπως επιβραβεύοντάς τους με την ίδρυση σχολής ισλαμικών σπουδών στη Θεσσαλονίκη;
Πραγματικά, μπορούμε να διανοηθούμε αυτή η θεσμική ενέργεια τι πολυεπίπεδα προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει;
Γνωρίζοντας όλοι την ερμηνεία των λέξεων Ισλάμ, Τζιχάντ, Σαρία και έχοντας γνώση του αντιδημοκρατικού, βίαιου και ρατσιστικού χαρακτήρα που προτρέπει σε πράξεις βίας εις βάρος όσων δεν ασπάζονται το Ισλάμ, τι περιμένουμε αν τελικά ιδρύσουμε τμήμα ισλαμικών σπουδών;