Ο κ. Πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι πρόθεση της κυβερνήσεως είναι να νομοθετήσει για τον γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων. Ας δούμε το πρόβλημα: Οταν ο Θεός, η Φύση ή μια ανώτερη δύναμη (ό,τι θέλετε) έπλασε τον άνθρωπο και καθόρισε τα φύλα, τον εφοδίασε και με κάποια όργανα, τα οποία έχουν συγκεκριμένο προορισμό (τη διαιώνιση του είδους), με συγκεκριμένη λειτουργία. Κάθε μεταβολή της λειτουργίας αυτής συνιστά παραβίαση της φύσεως και αποτελεί διαστροφή. Υπάρχουν κάποιοι συνάνθρωποί μας, οι οποίοι αρέσκονται να παραβιάζουν τη φύση. Ετσι, ο άνδρας ερωτεύεται και συνευρίσκεται με άνδρα και η γυναίκα πράττει το ίδιο με γυναίκα. Δικαίωμά τους. Ομως, τότε πάνε ενάντια στη φύση και αποτελούν οργανική ανωμαλία της.
Γι’ αυτό και ο ποινικός νομοθέτης τιμωρούσε την παρά φύσιν ασέλγεια με το άρθρο 347 του Ποινικού Κώδικα, το οποίο ο προοδευτικός ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, μόλις ανέλαβε την εξουσία, το κατήργησε με το άρθρο 68 του Ν. 4356/ 24.12.2015. Ηδη, καιρό τώρα, οι έλληνες ομοφυλόφιλοι, διεκδικούν το δικαίωμα να συνάπτουν γάμο μεταξύ τους και ήρθε ο καιρός να το επιτύχουν. Αυτό αποτελεί κάτι αδιανόητο για τα ελληνικά ήθη. Αλλά, όπως αλλάζουν οι καιροί, έτσι αλλάζουν και τα ήθη. Ετσι, θα κληθούν οι Ελληνες να ζήσουν στην πραγματικότητα αυτό το κατασκεύασμα. Ομως, υπάρχει και ένα τεράστιο θέμα, αξεπέραστο για το ελληνικό πνεύμα, την ελληνική ψυχή: Οι ομοφυλόφιλοι, εκτός από τον γάμο, θέλουν να έχουν και παιδιά, όπως οι κανονικές οικογένειες. Οι συμφωνούντες με αυτήν την επιθυμία τους δεν σκέφτηκαν και την θέση του άτυχου παιδιού, που θέλουν οι ομοφυλόφιλοι να «προσαρτήσουν» σε μια ιμιτασιόν οικογένεια; Οταν το άτυχο παιδί θελήσει να φωνάξει «μαμά», όπως τα άλλα παιδιά, σε ποιον θα απευθύνει την ωραιότερη λέξη του κόσμου; Σε έναν άνδρα; Οταν θέλει να φωνάξει «μπαμπά», σε ποιον θα απευθύνει τη λέξη αυτή; Σε μια γυναίκα; Και όταν ρωτήσει γιατί οι φίλοι του έχουν γυναίκα μαμά, ενώ αυτό έχει μαμά άνδρα, και έχουν άνδρα μπαμπά, ενώ αυτό έχει μπαμπά γυναίκα, τι θα του πουν; Θα το σπρώξουν στην ομοφυλοφιλία για να πάψουν οι δυσάρεστες ερωτήσεις; Αλλωστε μια τέτοια οικογένεια θα είναι ένα φυτώριο ομοφυλοφίλων.
Αλήθεια, πώς θα αισθάνεται το παιδί αυτό όταν βλέπει να χαριεντίζονται ή να ξαπλώνουν στο ίδιο κρεβάτι δυο άνδρες ή δυο γυναίκες που υποδύονται τον μπαμπά και τη μαμά; Πώς θα αισθάνεται όταν βλέπει πόσο διαφορετική είναι η δική του οικογένεια από τις οικογένειες των φίλων του; Και αυτό μέσα στην ομοφυλοφιλική οικογένεια. Υπάρχει, όμως, και η κοινωνία: Πώς θα αντέξει το δύστυχο παιδί την καζούρα (ελληνιστί bullying) των άλλων παιδιών για τη μαμά-άνδρα ή τον μπαμπά-γυναίκα; Τα παιδιά αυτά δεν τα σκέφτονται οι ομοφυλόφιλοι. Καλά, αυτοί είναι άρρωστοι. Οι νομοθέτες, όμως, δεν θα τα σκεφτούν; Με τι μυαλό, με τι καρδιά θα θεσμοθετήσουν τον σχηματισμό παρά φύσιν οικογένειας; Και ένα ερώτημα προς αυτούς: Θα το ήθελαν να είναι παιδιά μιας τέτοιας οικογένειας; Αν ναι, ας νομοθετήσουν. Αν όχι, ας μην καταδικάσουν αθώα πλάσματα στο ανάθεμα της κοινωνίας και σε διαρκή ηθικό θάνατο.