Ο στρατιωτικός ηγέτης που διακρίθηκε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον κατά το μεγάλο ξεσηκωμό για τα τακτικά και στρατηγικά χαρίσματά του, έδωσε νέα πνοή στον εθνικό αγώνα με τις νίκες του ήταν αναμφίβολα ο Γεώργιος Καραϊσκάκης.
Ἄκρα τοῦ τάφου σιωπή στόν κάμπο βασιλεύει· λαλεῖ πουλί, παίρνει σπυρί, κι ἡ μάννα τό ζηλεύει. Τά μάτια ἡ πείνα ἐμαύρισε· στά μάτια ἡ μάννα μνέει· στέκει ὁ Σουλιώτης ὁ καλός παράμερα καί κλαίει: «Ἔρμο τουφέκι σκοτεινό, τί σ’ ἔχω ‘γώ στό χέρι; ὁπού σύ μοῦ ‘γινες βαρύ κι ὁ Ἀγαρηνός τό ξέρει».
Ένα μικρό ντοκιμαντέρ που φτιάχτηκε σε ελεύθερο χρόνο για τη μάχη στην Αράχοβα και την πολιορκία της Ακρόπολης το 1826-1827.
Η ηρωική αντίσταση των υπερασπιστών του μετοχίου καθήλωσε τους Τούρκους, οι οποίοι αργότερα αναγκάστηκαν να τραπούν σε φυγή, όταν εμφανίστηκε το ιππικό του Χατζημιχάλη Νταλιάνη, που τους προξένησε βαρύτατες απώλειες.
Τον Φεβρουάριο του 1826, ο Τουρκικός κλοιός γύρω από το Μεσολόγγι είχε σφίξει ασφυκτικά. Υπό τις συνθήκες αυτές, όλες οι αμυνόμενες δυνάμεις περιμετρικά της πολιορκημένης πόλης ήταν κομβικής σημασίας.
Το 1825 ο οθωμανικός στρατός άρχισε να σφίγγει και πάλι τον κλοιό γύρω από το επαναστατημένο Μεσολόγγι. Την φορά αυτή οι Οθωμανοί ήταν αποφασισμένοι να το καταλάβουν, o ναύαρχος Ανδρέας Μιαούλης όμως …
«Η επανάστασις η εδική μας δεν ομοιάζει με καμιάν απ’ όσες γίνονται την σήμερον εις την Ευρώπην. Ο εδικός μας πόλεμος ήτο ο πλέον δίκαιος, ήτον έθνος με άλλο έθνος, ήτο με ένα λαόν, όπου ποτέ δεν ηθέλησε να αναγνωριστεί ως τοιούτος, ούτε να ορκισθεί, παρά μόνο ό,τι έκαμνε η βία. Ούτε ο Σουλτάνος ηθέλησε ποτέ να θεωρήσει τον ελληνικόν λαόν ως λαόν, αλλ’ ως σκλάβους».
Το ίδιο έκανε και η Θερασέρη στο Φλομοκότρωνα της Χαριάς. Πηγαίνοντας ψωμί και νερό στους πολεμιστές, βρήκε το παιδί της σκοτωμένο στο ταμπούρι του. Δεν είπε μιλιά σε κανέναν. Έκανε πέτρα την καρδιά της, πήρε το καριοφίλι του και άρχισε να βάζει κατά του εχθρού, λέγοντας κάθε τόσο στο νεκρό παιδί της: «Κοιμήσου, ξεκουράσου, παιδάκι μου. Είμαι εγώ στη θέση σου!…»
Ἡ ταινία «Ἔξοδος 1826» σέ σενάριο καί ἱστορική ἔρευνα τοῦ θεατρικοῦ συγγραφέα καί σκηνοθέτη Βασίλη Τσικάρα, ἀφηγεῖται τήν πραγματική ἱστορία 120 ἀνδρῶν ἀπό τή Σαμαρίνα Γρεβενῶν πού τό 1826 ἔφυγαν ἀπό τό χωριό τους γιά νά βοηθήσουν τούς πολιορκημένους Μεσολογγίτες.