Όχι τα σπίτια, όχι τα δένδρα να μας κάψεις, αλλά και πέτρα πάνω στην πέτρα να μην αφήσεις, όσοι Ελληνες μείνουν, ακόμη και ένας μονάχα, πάντα θα πολεμούμε για τον τόπο μας, στους κάμπους ή και στα βουνά για την ελευθερία μας. Μην ελπίζεις λοιπόν πως θα ξαναγίνουμε δούλοι και πως τη γη μας θα την κάμεις δική σου. Βγάλ ’το απ’ το νου σου!»
Το 1825 ο οθωμανικός στρατός άρχισε να σφίγγει και πάλι τον κλοιό γύρω από το επαναστατημένο Μεσολόγγι. Την φορά αυτή οι Οθωμανοί ήταν αποφασισμένοι να το καταλάβουν, o ναύαρχος Ανδρέας Μιαούλης όμως …
Μετά την ήττα του στη Βέργα από τους Μανιάτες, ο Ιμπραήμ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την προσπάθεια του και να κινηθεί προς την Τριπολιτσά, έχοντας στη διάθεση του πολυάριθμο στράτευμα. Τόση ήταν η δύναμη του στρατού αυτού ώστε όσοι Έλληνες φύλαγαν τα στενά μεταξύ Μεσσηνίας και Κεντρικής Πελοποννήσου, έχοντας επικεφαλής δύο σπουδαίους οπλαρχηγούς, τον Πλαπούτα και τον Γενναίο Κολοκοτρώνη..
Ὅταν ἀρχίσαμεν καὶ βαρούγαμεν καὶ σκοτώναμεν τοὺς ἀξιωματικούς, κρύγιωσαν. ῾στὸν ἴδιον καιρὸν βγάλαμεν τὰ σπαθιὰ πεντέξι, κι᾿ ἄλλοι ὕστερα, καὶ ριχνόμαστε ἀπάνου τους καὶ τοὺς δίνομεν ἕνα χαλασμὸν – κι᾿ ἀφίνουν καὶ κούλιες καὶ περιβόλι. Κ᾿ ἐκεῖ εἰς τὴν πόρτα τοὺς πλάκωσαν οἱ Ἕλληνες καὶ ρίχναν εἰς τὸν σωρόν. Ἄρχισε ὁ πόλεμος κι᾿ ἀπὸ τὸ μέρος τοῦ μυλάκου, ὁποὖταν ὁ Ὑψηλάντης μὲ τοὺς Κρητικούς, καὶ μίστικα μὲ μπαλαμιστράλλια· κι᾿ ὅλα αὐτὰ πήγαιναν εἰς τὰ σώματα τῶν Ἀραπάδων…..
Η μάχη στο Μέγα Σπήλαιο Αχαΐας ήταν πολεμικό επεισόδιο του Ελληνικού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821, γεγονός που έλαβε χώρα κατά την εκστρατεία του Ιμπραήμ της Αιγύπτου σε βάρος των χριστιανικών πληθυσμών της Πελοποννήσου το καλοκαίρι του -κρίσιμου για την επανάσταση- έτους 1827