Γίναμε δέκτες ἐρωτημάτων καὶ παραπόνων – δυστυχῶς ὄχι γιὰ πρώτη φορὰ – πὼς ἐκκολαπτόμενες πολιτικὲς κινήσεις ἔχουν τὴ στήριξη τῆς «Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης, ἤ ὅτι ἡ Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη βρίσκεται πίσω ἀπὸ τὴν δημιουργία τους.
Ἀρνούμαστε κατηγορηματικὰ τυχὸν τέτοιους ἰσχυρισμοὺς καὶ θλιβόμαστε πραγματικὰ τόσο γιὰ αὐτοὺς ποὺ τοὺς διαδίδουν ὅσο καὶ γιὰ ἐκείνους ποὺ πιστεύουν ἢ προβληματίζονται ἀπὸ τέτοιους ἰσχυρισμούς. Καὶ τοῦτο γιατὶ εἶναι προφανὲς ὅτι δὲν ἔχουν ἀντιληφθεῖ τὸν σκοπὸ τῆς προσπάθειας τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης. Ἡ θέση μας εἶναι ἐκπεφρασμένη ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ποὺ ἱδρυθήκαμε ὡς Σωματεῖο καὶ βρίσκεται στὸ κείμενο τῆς Ταυτότητάς μας ποὺ ἐξηγεῖ τὸ ποιοὶ εἴμαστε. Ἐκεῖ λοιπὸν ἐπὶ λέξει ἀναφέρουμε: «…Τὸ σωματεῖο δὲν σχετίζεται μὲ κανένα τρόπο μὲ τὴν πολιτική. Ἀπὸ τὸ καταστατικό του δὲν γίνονται δεκτὰ ὡς μέλη πολιτικὰ πρόσωπα ὅσο διάστημα ἀσχολοῦνται μὲ τὴν πολιτική. Τηρεῖ τοὺς νόμους, σέβεται τὸ δημοκρατικὸ πολίτευμα καὶ υἱοθετεῖ ἀπόλυτα τὰ χρηστὰ ἤθη…».
Εἶναι λοιπὸν σαφὲς ὅτι ἡ Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη ἐκ τοῦ καταστατικοῦ της ἀπέχει μὲ κάθε τρόπο ἀπὸ τὴν πολιτικὴ καὶ ἑπομένως σὲ καμία περίπτωση δὲν τάσσεται ὑπὲρ ἢ κατὰ τοῦ τάδε ἢ τοῦ δείνα πολιτικοῦ σχηματισμοῦ. Ἀντίθετα, ἐπειδὴ σκοπὸς μας εἶναι ἡ ἑνότητα τοῦ Γένους μας, ὀφείλουμε νὰ ἐπισημάνουμε τὴν ἀνάγκη νὰ παραμείνουμε ἑνωμένοι, αὐτὲς τὶς δύσκολες στιγμὲς ποὺ περνᾶμε, μὲ κοινὸ συνεκτικὸ δεσμό μας τὶς Πνευματικὲς Ἀξίες ποὺ μᾶς χαρακτηρίζουν ὡς Ὀρθόδοξους Ἕλληνες.
Ἡ Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη δὲν σχετίζεται μὲ ὀργανώσεις ἢ πολιτικὲς κινήσεις, δὲν ἔχει παραρτήματα ἢ «ἀδελφὰ» σωματεῖα καὶ πιστεύουμε ἀκράδαντα ὅτι ἡ σωτηρία μας δὲν βρίσκεται στὰ συνθήματα καὶ τὴν πολιτικὴ ἰδεολογία. Ἀντίθετα ἔστω καὶ τώρα, ἀρκεῖ αὐτὴ τὴν ὕστατη στιγμή νὰ μετανοήσουμε καὶ νὰ ποῦμε «Ὡς ἐδῶ!» Νὰ ἀντιμετωπίσουμε καὶ νὰ ὑπομείνουμε ἄφοβα τὶς συνέπειες τῶν λαθῶν μας, νὰ ζητήσουμε μὲ ἐλπίδα τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Παναγιᾶς ποὺ πάντα μᾶς παραστέκουν καὶ νὰ τραβήξουμε τὸν ἀνήφορο τῆς Ἀλήθειας, τῆς Ἀγάπης καὶ τῆς Τιμιότητας.