O ναός του Αγίου Γεωργίου (εορτάζει στις 23 Απριλίου) βρίσκεται κοντά στη βορειοανατολική πλευρά του βράχου της Ακρόπολης, στη συμβολή του μονοπατιού της αρχής των Αναφιώτικων (αριθ. 1) και της οδού Στράτωνος.
Ο ρυθμός της Εκκλησίας είναι μονόκλιτη βασιλική, με δίρριχτη νεότερη κεραμοσκεπή εξωτερικά. Στο εσωτερικό, η θολωτή οροφή στους μακρούς τοίχους στηρίζεται σε τυφλά τόξα, και εγκάρσια με άλλα τόξα. Εξαιτίας της διαμόρφωσης του εδάφους, έχει βορειοανατολικό προσανατολισμό. Επάνω στην κύρια είσοδο, που βρίσκεται νότια, υπάρχει ανάγλυφο επιστύλιο με σταυρούς και ρόδακες.
Ιχνηλατώντας το παρελθόν βλέπουμε ότι ο ναός στα επαναστατικά χρόνια έπαθε μεγάλες φθορές, αλλά αργότερα, γύρω στα 1850, τον αναστύλωσαν οι Αναφιώτες που εγκαταστάθηκαν στη γειτονιά, και οι όποιοι χρησιμοποίησαν αρχαία μάρμαρα, που πλούσια υπήρχαν εκεί γύρω, και τον έκαναν λευκό, για να θυμίζει το νησί τους. Επίσης έκτισαν και ένα μονόλοβο καμπαναριό επάνω από την είσοδο. Εσωτερικά, του ναού κρέμασαν νησιώτικα κεντήματα και ασημένια αφιερώματα, που εικονίζουν νησιώτικα σπίτια. Το 1964, στο αριστερό μέρος της εκκλησίας κτίσθηκε παρεκκλήσιο του Αγίου Κωνσταντίνου (εορτάζει στις 21 Μαΐου). Οι δύο ναΐσκοι σήμερα είναι παρεκκλήσια του Αγίου Νικολάου Ραγκαβά.
Την ημέρα της εισόδου των γερμανικών στρατευμάτων στην Αθήνα (27 Απριλίου 1941),ο φρουρός Κωνσταντίνος Κουκίδης αρνούμενος να παραδώσει την ελληνική σημαία στους κατακτητές τυλίχθηκε με αυτήν και κατέπεσε από την Ακρόπολη! Στα δεξιά της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου υπάρχει σχετική ενεπίγραφη πλάκα για να θυμίζει τη θυσία του.
Ας ξετυλίξουμε όμως τώρα το κουβάρι του χρόνου και ας περιπλανηθούμε στην ιστορία που έγινεθρύλος.Στις 27 Απριλίου του 1941ο γερμανικός στρατός εισέρχεται στην Αθήνα για να την καταλάβει. Η τυπική παράδοση της πόλης γίνεται δίπλα στο κτήμα Θων (Λ. Κηφισίας & Αλεξάνδρας). Από εκεί η στρατιωτική φάλαγγα κατευθύνεται μέσω της Βασιλίσσης Σοφίας στην Ακρόπολη για την επίσημη έπαρση της γερμανικής σημαίας και την επικύρωση έτσι της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα. Από ανθρώπους που έζησαν εκείνη την εποχή μεταφέρθηκε ότι στο λόφο της Ακρόπολης υπήρχε φρουρός που είχε την ευθύνη καθημερινά της έπαρσης και υποστολής της σημαίας. Την ημέρα εισόδου των γερμανών φρουρός στο βράχο ήταν ο Κωνσταντίνος Κουκίδης. Όπως λέγεται του ζητήθηκε να παραδώσει την ελληνική σημαία προκειμένου να γίνει από το γερμανικό άγημα η έπαρση της σβάστικας. Παρ’ όλα αυτά ο Κουκίδης μη θέλοντας να κάνει την έπαρση της σβάστικας τυλίχθηκε με την ελληνική σημαία και έπεσε από τον βράχο της Ακρόπολης στο σημείο δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Βράχου στην Πλάκα.
Μάρτυρες του γεγονότος ήταν μικρά παιδιά δέκα χρονών τότε. Με το πέρασμα των χρόνων δεν διασώθηκε κάνεις και οι πραγματικές πληροφορίες για το περιστατικό σήμερα είναι λιγοστές. Το γεγονός αυτό αμέσως μεταφέρθηκε από στόμα σε στόμα και πιθανόν να λειτούργησε θετικά στην ψυχολογία των κατεκτημένων ελλήνων. Ίσως αυτό ήταν που έκανε τον τότε Αρχιεπίσκοπο Χρύσανθο να καταγράψει στα απομνημονεύματά του το γεγονός. Αποτελώντας σήμερα τη μόνη αξιόπιστη πηγή για την συγκεκριμένη ιστορία.
Πολλοί πιστεύουν ότι η ιστορία του Κουκίδη ανάγεται στην καθ’ υπερβολή μυθοπλασία που ευνοούσαν οι συνθήκες. Τα επίσημα αρχεία της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού δεν έχουν καταγράψει πουθενά τον Κουκίδη ως στρατευμένο εκείνης της εποχής και λόγω του νεαρού της ηλικίας πιστεύεται ότι ήταν μέλος της μεταξικής νεολαίας. Παρ’ όλα αυτά όμως στους στρατώνες της Προεδρικής Φρουράς στον Εθνικό Κήπο υπάρχει αναμνηστική πλάκα με την επιγραφή «Πλατεία εύζωνα Κωνσταντίνου Κουκίδη».
Επιπλέον αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Δήμος Αθηναίων θέλοντας να αναδείξει το άγνωστο στους περισσότερους περιστατικό,μαζί με την Κίνηση «Ενωμένη Εθνική Αντίσταση» τοποθέτησε το 2000 αναμνηστική στήλη στην οδό Θρασύλλου στην Πλάκα. Η στήλη που είναι στο σημείο που έπεσε ο Κουκίδης και βρίσκεται σήμερα σε άθλια κατάσταση εξαιτίας των διαρκών βανδαλισμών. Σε αυτήν αναγράφεται ότι: «…Ο Κωνσταντίνος Κουκίδης φρουρός της ελληνικής σημαίας στην Ακρόπολη αρνούμενος να την παραδώσει έπεσε από τον ιερό βράχο τυλιγμένος σε αυτή πρωτοπόρος του αντιστασιακού αγώνα..».
Μπορεί η τοποθέτηση της συγκεκριμένης μαρμάρινης πλάκας να δημιούργησε πολιτικές συζητήσεις για την σκοπιμότητά της, αλλά κυρίως για τα τεκμήρια της ύπαρξης του ίδιου του Κουκίδη. Ωστόσο όπως τόνισε ο τότε Δήμαρχος Αθηναίων κατά τα αποκαλυπτήριά της ο θρύλος του Κουκιού «έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο σε μια ιδιαίτερα δύσκολη στιγμή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας». Κατά αυτήν την έννοια τιμήθηκε για πρώτη φορά ένα συμβολικό πρόσωπο. Αυτή είναι λοιπόν είναι η ιστορία του Κωνσταντίνου Κουκίδη του ανθρώπου που την 27η Απριλίου του 1941 κατέπεσε από την Ακρόπολη στα δεξιά της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου, τυλιγμένος στην ελληνική σημαία, αρνούμενος να την παραδώσει στους κατακτητές.
πηγές :
– www.iaath.gr
– www.ragkavas.gr