Ἀρχιμ. Μαξίμου Παναγιώτου,
Ι. Μονή Παραμυθίας Ρόδου
Τί χρειάζεται ἡ προσευχή, ἀφοῦ ὁ Θεός γνωρίζει καλύτερα ἀπό μᾶς τίς ἀνάγκες μας;
Γιά τά ὑλικά ἀγαθά καλύτερα θά ἦταν νά μήν προσευχόμαστε καθόλου. Ὁ Θεός «βρέχει ἐπί δικαίους καί ἀδίκους» (Ματθ. 5,45). Ὁ Θεός, ὡς πατέρας ὅλων, φροντίζει γενικῶς γιά ὅλα τά παιδιά Του. Ὁ Χριστός μάλιστα ὑποσχέθηκε ὅτι ἀναλαμβάνει τήν πλήρη κάλυψη τῶν ὑλικῶν ἀναγκῶν, ὅσων ἀγωνίζονται γιά τή σωτηρία τους. Εἶχε πεῖ «ζητᾶτε πρῶτα τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί ὅλα τά ἐπίγεια ἀγαθά θά σᾶς προσφερθοῦν» (Ματθ. 6,33). Στό «Πάτερ ἡμῶν» ἔχουμε μόνον ἕνα αἴτημα γιά ὑλικά ἀγαθά (τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον) ἐνῷ τά ὑπόλοιπα ἕξι ἀναφέρονται σέ πνευματικά ἀγαθά.
Τά πνευματικά ἀγαθά, ὅμως, χρειάζεται νά τά ζητήσουμε, …γιά νά μᾶς τά δώσει ὁ Θεός. Μέ τή βία ὁ Θεός δέν μᾶς ἁγιάζει. Ὁ Θεός σέβεται τήν ἐλευθερία μας καί δέν μᾶς ἐξαναγκάζει νά ἀκολουθήσουμε τόν δρόμο Του. Ἄν δέν τοῦ ζητήσουμε νά ἔλθει μέσα μας (ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν), δέν ἔρχεται. Λέει ὁ Θεός στήν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννη τοῦ Εὐαγγελιστῆ (Ἀποκ. 3,20): «Νά, στέκομαι στή θύρα καί χτυπῶ. Ἐάν κανείς ἀκούσει τή φωνή μου καί ἀνοίξει τή θύρα, τότε θά εἰσέλθω στόν οἶκο τῆς ψυχῆς του καί θά δειπνήσω μαζί του καί αὐτός μαζί μου». Ἕνα βασικό πνευματικό αἴτημα εἶναι ἡ κάθαρση ἀπό τά πάθη (καθάρισον ἡμᾶς ἀπό πάσης κηλῖδος). Ἄλλο αἴτημα εἶναι ἡ ἀνάπτυξη τῶν ἀρετῶν, ὅπως ἡ ἀγάπη, ἡ ταπείνωση, ἡ διάκριση, ἡ ἁγνότητα, ἡ ἀφιλοχρηματία. Ὅταν ζητοῦμε τά πνευματικά ἀγαθά, δείχνουμε πώς μᾶς ἐνδιαφέρει νά γίνουμε εὐάρεστοι στόν Θεό. Μέ τήν προσευχή σβήνουμε ἀπό τήν ψυχή μας τήν ἕλξη τῶν ματαιοτήτων τοῦ κόσμου αὐτοῦ, βλέπουμε καθαρότερα τό ἐσωτερικό τῆς ψυχῆς μας καί μετανοοῦμε γιά τά λάθη μας. Κυρίως ἡ προσευχή μᾶς ὁδηγεῖ νά ἀγαπήσουμε πιό πολύ τόν Χριστό καί νά νοσταλγοῦμε τήν ἀγάπη Του.