Ναι μεν ο Ρωμηός έχει απόλυτη πεποίθηση στην Ρωμηοσύνη του, αλλά ούτε φανατικός ούτε μισαλλόδος είναι και ούτε έχει καμία ξενοφοβία. Αντίθετα αγαπά τους ξένους όχι όμως με αφέλεια.
Τούτο διότι γνωρίζει ότι ο Θεός αγαπά όλους τους ανθρώπους και όλες τις φυλές και όλα τα έθνη χωρίς διάκριση και χωρίς προτίμηση. Ο Ρωμηός γνωρίζει ότι η Ρωμηοσύνη του κατέχει την αλήθεια και είναι η ύψιστη μορφή των πολιτισμών. Αλλά κατανοεί άριστα το γεγονός ότι ο Θεός αγαπά τον Ρωμηό, όχι όμως περισσότερο από τους άλλους. Ο Θεός αγαπά τον κάτοχο της αλήθειας αλλ’ το ίδιο αγαπά τον κήρυκα του ψέματος. Αγαπά τον άγιο, αλλ’ αγαπά το ίδιο ακόμη και τον διάβολο.
Γι’ αυτό η Ρωμηοσύνη είναι αυτοπεποίθηση, ταπεινοφροσύνη, και φιλότιμο και όχι κίβδηλος αυτοπεποίθηση, ιταμότητα και εγωισμός. Ο ηρωισμός της Ρωμηοσύνης είναι αληθινή και διαρκής κατάσταση του πνεύματος και όχι αγριότητα, βαρβαρότητα και αρπακτικότητα.
Οι μεγαλύτεροι ήρωες της Ρωμηοσύνης συγκαταλέγονται μεταξύ των αγίων.
Η Ρωμηοσύνη διαφέρει από τους άλλους πολιτισμούς, γιατί έχει το ίδιο θεμέλιο για τον ηρωισμό της όπως και για την αγιωσύνη της, δηλαδή το ρωμαίϊκο φιλότιμο το οποίο δεν υπάρχει στον ευρωπαϊκό πολιτισμό.
Ο χρυσός αετός είναι η Ρωμηοσύνη των ρωμαίϊκων τραγουδιών και η καρδιά του αετού είναι ο χρυσός σταυρός.
Η σημαία της Ρωμηοσύνης είναι ο χρυσός σταυρός επάνω σε κόκκινο πανί.
Κάποτε οι Ρωμαίϊσσες έβαφαν τα μαλλιά τους κόκκινα και φορούσαν φουστάνια με τα εθνικά αυτά χρώματα.
Για τους Ρωμηούς τα εθνικά χρώματα και σύμβολα δεν είναι συζητήσιμα. Είναι ρωμαίϊκα.
Οι Γραικύλοι ποτέ δεν θα τα επαναφέρουν χωρίς την άδεια των αφεντικών τους.
Ο Ρωμηός αφεντάδες δεν έχει και θα τα επαναφέρει μαζί με το προγονικό του Γένους σύνθημα: