Η Σειρά “Πορφύρα” των Εκδόσεων “Εν Πλω”
σας προσκαλεί στην παρουσίαση του Βιβλίου της Έσθερ Αν Κιμ,
Κι ας Χαθώ
την Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013 στις 7.30 μμ
Στοά του Βιβλίου, Πεσμαζόγλου 5 & Σταδίου, Αρσάκειο Μέγαρο, Αθήνα, 10564
Το ημερολόγιο της Έσθερ Αν Κιμ, μιας νεαρής Κορεάτισσας δασκάλας, μας αποκαλύπτει την συναρπαστική περιπέτεια της ζωής της στα χρόνια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, στην Άπω Ανατολή. Η πρωταγωνίστρια αρνείται να προσκυνήσει τον θεό Ήλιο, όπως επιβάλλουν οι Ιάπωνες κατακτητές της Κορέας και με αφορμή αυτό το γεγονός, ρίχνεται σε μια περιπέτεια σκληρού διωγμού αλλά και δυνατής πίστης. Η παρουσία της υπήρξε μια ακραία πρόκληση και ένα δυνατό φως όχι μόνο για τους ανθρώπους που έζησαν κοντά της τα χρόνια αυτά, αλλά και για όσους την γνωρίζουν σήμερα μέσα από την ανάγνωση του ημερολογίου της.
Στην παρουσίαση θα μιλήσουν οι:
Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Πισιδίας, κ. Σωτήριος, από Κορέας Πρ. Σταμάτης Σκλήρης, Ιατρός-Αγιογράφος Σοφία Χατζή, Συγγραφέας-Παραγωγός ραδιοφώνου Θανάσης Παπαθανασίου, Θεολόγος, Διευθυντής περιοδικού “Σύναξη” Την παρουσίαση συντονίζει η υπεύθυνη της Σειράς “Πορφύρα” των Εκδόσεων “Εν Πλω”, Μαρία Δ. Κοκκίνου
Απόσπασμα από τον πρόλογο για την ελληνική έκδοση, του π. Σταμάτη Σκλήρη, ιατρού και αγιογράφου:
… μας χρειαζόταν ένα τέτοιο βιβλίο για να ξυπνήσουμε. Είναι σαν το ” μπαααααμ!!!” που ακούμε ξαφνικά καθώς περπατάμε αμέριμνα κάτω απ’ τους ευκαλύπτους. Τρομάζουμε και τρέχουμε αλαφιασμένα να δούμε τι έγινε. Και βλέπουμε σε μια γωνιά του γηπέδου τo Χριστό να κρατάει στην αγκαλιά Του ένα αιμόφυρτο κορίτσι που μας χαμογελά. Αυτόματα ξετυλίγεται μπροστά μας μια οθόνη, όπου τα βάσανα που πέρασε αυτή η κοπέλα για την πίστη καθρεφτίζουν μεγεθυμένη τη δική μας ολιγοπιστία και καλοπέραση. Μας χαμογελά και μας λέει πολύ αθώα: «εσύ τι θα έκανες σ’ αυτή τη θέση;» Τόσο, μα τόσο απλά το βιβλίο μάς φέρνει μπροστά στην αφυπνισμένη μας συνείδηση, τη βυθισμένη στη μακαριότητα της νάρκωσης. Τόσο, μα τόσο σεμνά μας διηγείται, πώς μια απλή δασκάλα, πώς ένας από μας, μπορεί να βρεθεί μπροστά στο δίλημμα του μαρτυρίου.
Είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται απνευστί. Ένα βιβλίο γλύκα, ένα βιβλίο χαστούκι που δέρνει με την απλότητα της πίστης αυτής της γυναίκας. Πονάει γιατί έτσι όπως μπαίνει και μένει στη μνήμη μας, θυμίζει την πίστη μας που ξεθώριασε. Είναι μια λογοτεχνική γραφή που ενώ δεν επιδιώκει να κάνει λογοτεχνία, τελικά αποδεικνύεται αληθινό λογοτέχνημα με μοναδικό στυλ που του το χαρίζει η γυναικεία αισθαντικότητα και απλότητα. Αυτή που βαδίζει παλληκαρίσια, ολόισα στο θάνατο λέγοντας πολύ απλά «κι ας χαθώ». Γιατί έτσι απλά φωτίζει ο ήλιος τις χριστιανικές καρδιές, τις ερωτευμένες με τον Εσταυρωμένο και Αναστημένο Νυμφίο, τις καρδιές που δεν υποκρίνονται την ευσέβεια. …
Αποσπάσματα από το βιβλίο:
«Προσοχή!». Μια στριγγλιά διαπέρασε τους ψιθύρους του πλήθους και όλοι έσπευσαν να μπουν στη σειρά τους. Είχαμε συνηθίσει σ’ αυτή τη δουλοπρεπή συμπεριφορά, αφού για πάνω από τριάντα επτά χρόνια ήμασταν αιχμάλωτοι των Ιαπώνων. «Ας υποκλιθούμε βαθιά στο θεό του ήλιου!».
Το αμέτρητο πλήθος, σαν ένας άνθρωπος, εκτέλεσε τη διαταγή και καθένας έγειρε το πάνω μέρος του σώματός του σεμνά και βαθιά. Ήμουν η μόνη που παρέμεινε ευθυτενής, να κοιτάει ψηλά τον ουρανό. Δευτερόλεπτα πριν η αμηχανία κι ο φόβος δοκίμαζαν την καρδιά, αλλά τώρα είχαν εξαφανιστεί. Ήμουν απόλυτα ήρεμη. Η συνείδησή μου μού ψιθύριζε: «’Έκανες το καθήκον σου».
Δεν είχα ξαναμπεί ποτέ στη φυλακή. Τώρα μου έμελλε να μάθω ότι όλες οι φυλακές έχουν την ίδια απαίσια ομοιότητα μεταξύ τους. Τα κελιά δεν ήταν πάντα ίδια, υπηρετούσαν όμως όλα τον ίδιο σκοπό: τον περιορισμό.
Στο συγκεκριμένο τμήμα των φυλακών, τα κελιά είχαν τοίχους οπλισμένους με σιδερένιες μπάρες και σιδερόφραχτες πόρτες, ήταν διαρρυθμισμένα κυκλικά και γύρω γύρω τα περιτριγύριζε ένας φοβερός μεταλλικός φράχτης. Το φυλάκιο δίπλα στην είσοδο ήταν αρκετά ψηλό και έτσι ο εκάστοτε φρουρός μπορούσε ανεμπόδιστα να επιτηρεί ανά πάσα στιγμή κάθε φυλακισμένο χωριστά.