Στις γραφικές αγκαλιές του Καρπενησίου, συναντήσαμε την 83χρονη γιαγιά Μαργαρίτα, μια γυναίκα γεμάτη ιστορίες και μνήμες από τα παλιά χρόνια. Η ζωή της, σημαδεμένη από πολέμους, φτώχεια και δυσκολίες, φέρει στο νου εικόνες μιας Ελλάδας αλλοτινής.
Γεννημένη και μεγαλωμένη στο χωριό Άγραφα, η γιαγιά Μαργαρίτα θυμάται μια εποχή που οι δρόμοι ήταν ανύπαρκτοι, τα μουλάρια αποτελούσαν το μοναδικό μέσο μεταφοράς και η ζωή περιστρεφόταν γύρω από τα ζώα και τη γη. Ο πατέρας της, πολεμιστής στον πόλεμο της Αλβανίας, βίωσε τον εφιάλτη του εμφυλίου, με την οικογένεια να κρύβεται στα βουνά για να γλιτώσει από τον κίνδυνο.
Η φτώχεια εκείνη την εποχή ήταν αβάσταχτη, η πείνα μάστιγα, αλλά η αλληλεγγύη και η ζεστασιά των ανθρώπων έσβηναν τις κακουχίες. Η γιαγιά Μαργαρίτα, στερημένη από την παιδεία, φοίτησε για λίγα χρόνια μόνο μετά από παρέμβαση του δασκάλου, μαθαίνοντας τα βασικά γράμματα.
Στα 28 της χρόνια, παντρεύτηκε ύστερα από προξενιό, δημιουργώντας μια οικογένεια με 4 παιδιά, δυστυχώς όμως έχασε τα 2. Σήμερα, περνά τον χρόνο της πλέκοντας, νοσταλγώντας μια εποχή δύσκολη, μεν, αλλά γεμάτη ανθρωπιά και αυθεντικότητα.
“Ήταν ωραία τα παλιά χρόνια”, λέει με γλυκιά φωνή. “Μπορεί να μην είχαμε να φάμε, αλλά είμασταν έξω καρδιά.”
Η ιστορία της γιαγιάς Μαργαρίτας αποτελεί ένα ζωντανό μνημείο μιας Ελλάδας που χάνεται στο χρόνο, μιας Ελλάδας γεμάτης αγώνες, θυσίες, αλλά και αστείρευτη αισιοδοξία. Μέσα από τα μάτια τους, μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι προηγούμενες γενιές και να εκτιμήσουμε τον πλούτο της απλής ζωής.