Μετάφραση: Ενωμένη Ρωμηοσύνη
Γράφει ο Christopher Beam στο MIT Technology Review
Το 2013, η αστυνομία στο Grants Pass, Oregon, που βρίσκεται στις ΗΠΑ, έλαβε μια πληροφορία πως ένας άνδρας που ονομαζόταν Curtis W. Croft καλλιεργούσε παράνομα κάνναβη στην πίσω αυλή του σπιτιού του. Έτσι η αστυνομία έλεγξε την περιοχή μέσω του Google Earth. Στην πραγματικότητα, η φωτογραφία που είδαν από τον δορυφόρο τραβήχτηκε τέσσερις μήνες πριν και έδειξε μια σειρά από περιποιημένα φυτά που καλλιεργούνταν στην ιδιοκτησία του Croft. Οι αστυνομικοί έκαναν έφοδο στο χώρο και κατάσχεσαν 94 φυτά.
Το 2018, η αστυνομία της Βραζιλίας στην πολιτεία της Amapá χρησιμοποίησε φωτογραφίες δορυφόρου σε πραγματικό χρόνο για να ανιχνεύσει ένα σημείο όπου υπήρχαν δέντρα ρηγμένα στο έδαφος. Όταν οι αστυνομικοί έφτασαν στο σημείο, ανακάλυψαν πως η τοποθεσία εκείνη χρησιμοποιούνταν για παράνομη παραγωγή κάρβουνου και συνέλαβαν οχτώ ανθρώπους οι οποίοι συνδέονταν με τη συνωμοσία αυτή.
Οι υπάλληλοι της Κινεζικής κυβέρνησης αρνήθηκαν ή υποβάθμισαν την ύπαρξη των «αναμορφωτικών στρατοπέδων» στην επαρχία της Xinjiang, χαρακτηρίζοντας τα στρατόπεδα αυτά ως «επαγγελματικά σχολεία». Αλλά οι ακτιβιστές περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν χρησιμοποιήσει φωτογραφίες δορυφόρου για να παρουσιάσουν ότι πολλά από τα «σχολεία» είναι περικυκλωμένα από παρατηρητές και συρματοπλέγματα.
Κάθε χρόνο δορυφορικές φωτογραφίες οι οποίες είναι διαθέσιμες για εμπορικούς σκοπούς γίνονται πιο ευκρινείς και λαμβάνονται ολοένα και πιο συχνά. Το 2008, υπήρχαν 150 δορυφόροι παρακολούθησης σε περιστροφή‧ μέχρι στιγμής υπάρχουν 768 δορυφόροι. Οι δορυφορικές εταιρίες δεν προσφέρουν 24ωρη παρακολούθηση σε πραγματικό χρόνο, αλλά αν η δημοσιότητά τους πρέπει να γίνει πιστευτή, οι ίδιες βρίσκονται πολύ κοντά. Υπέρμαχοι της ιδιωτικότητας προειδοποιούν πως η καινοτομία σε δορυφορικές φωτογραφίες προχωράει γρηγορότερα από τις δυνατότητες της αμερικανικής κυβερνήσεως (χωρίς να αναφέρουμε τίποτα για το υπόλοιπο του κόσμου) να ρυθμίσει την τεχνολογία. Αν δεν επιβάλλουμε αυστηρότερα όρια τώρα, λένε, ότι μια μέρα όλοι, από τις διαφημιστικές εταιρίες μέχρι τους καχύποπτους συντρόφους μέχρι τις τρομοκρατικές οργανώσεις θα έχουν πρόσβαση σε εργαλεία τα οποία προηγουμένως ήταν αποκλειστικά και μόνο για τα κατασκοπικά πρακτορεία της κυβερνήσεως. Αυτό θα σήμαινε ότι σε οποιαδήποτε δεδομένη στιγμή, όλοι θα μπορούσαν να δουν τον οποιονδήποτε.
Οι φωτογραφίες γίνονται ολοένα και πιο καθαρές
Δορυφορικές φωτογραφίες για διαφημιστικούς λόγους βρίσκονται επί του παρόντος στο καλύτερο σημείο: είναι αρκετά εφικτό να δεις ένα αυτοκίνητο, αλλά δεν μπορείς να δεις την μάρκα και το μοντέλο‧ οι φωτογραφίες αυτές συλλέγονται αρκετά τακτικά για έναν γεωργό προκειμένου να επιτηρεί την κατάσταση των καλλιεργειών του, αλλά λιγότερο συχνά θα μπορούν οι άνθρωποι να καταγράφουν την άφιξη και την αποχώρηση ενός γείτονα. Αυτή η ανωνυμία είναι σκόπιμη. Οι ομοσπονδιακοί κανονισμοί στην Αμερική περιορίζουν την ανάλυση των φωτογραφιών που οι εμπορικοί δορυφόροι μπορούν να βγάζουν σε 25 εκατοστά ή περίπου το μήκος του παπουτσιού ενός ανθρώπου. (Οι κατασκοπευτικοί δορυφόροι του στρατού μπορούν να κάνουν λήψη εικόνων πολύ πιο κρυσταλλικών, αν και οι περισσότερες είναι απόρρητες.)
Έκτοτε το 2014, όταν η Εθνική Ωκεάνια και Ατμοσφαιρική Διοίκηση (NOAA) μείωσε το όριο από 50 εκ. σε 25 εκ, απόφαση η οποία ήταν αρκετά καλή προκειμένου να ικανοποιήσει τους περισσότερους πελάτες. Οι επενδυτές μπορούν να προβλέψουν τα αποθέματα πετρελαίου από τις σκιές που βρίσκονται μέσα στις δεξαμενές αποθήκευσής του. Οι γεωργοί μπορούν να επιβλέπουν μια πλημμύρα προκειμένου να προστατέψουν τις καλλιέργειές τους. Οι οργανισμοί περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν εντοπίσει τις ροές των προσφύγων από την Μιανμάρ και τη Συρία.
Αλλά οι δορυφορικές φωτογραφίες βελτιώνονται με έναν τρόπο κατά τον οποίο οι επενδυτές και οι επιχειρηματίες αναπόφευκτα θα επιθυμούν να τις εκμεταλλευτούν. Η εταιρία απεικόνισης Planet Labs πρόσφατα συντήρησε 140 δορυφόρους, οι οποίοι είναι επαρκείς ώστε να περάσουν από κάθε μέρος της Γης σε μια ημέρα. Η εταιρία Maxar, που προηγουμένως ονομαζόταν DigitalGlobe, η οποία παρουσίασε τον πρώτο εμπορικό δορυφόρο παρακολούθησης της Γης το 1997, κατασκευάζει έναν αστερισμό ο οποίος θα μπορεί να επισκέπτεται κατ’ επανάληψη τοποθεσίες 15 φορές σε μια μέρα. Η εταιρία BlackSky Global υπόσχεται να επισκέπτεται κατ’ επανάληψη τις μεγαλύτερες πόλεις πάνω από 70 φορές την ημέρα. Αυτό πιθανόν να μην είναι επαρκές ώστε να εντοπίζει την κάθε κίνηση ενός ατόμου, αλλά θα μπορεί να δείχνει ποιες στιγμές της ημέρας το αυτοκίνητο κάποιου συνήθως βρίσκεται για παράδειγμα, στην είσοδο του σπιτιού του.
Μερικές εταιρείες ακόμη προσφέρουν απευθείας βίντεο από το διάστημα. Νωρίτερα το 2014, μια νεοφυής επιχείρηση στο Silicon Valley, που ονομάζεται SkyBox (αργότερα επονομάστηκε σε Terra Bella, αγοράστηκε από την Google και αμέσως αργότερα από την Planet) ξεκίνησε να διαφημίζει βίντεο υψηλής ανάλυσης με διάρκεια πάνω από 90 δευτερόλεπτα. Και μια εταιρία εν ονόματι EarthNow αναφέρει ότι θα προσφέρει «συνεχής και σε πραγματικό χρόνο» παρακολούθηση «με μια καθυστέρηση ίση περίπου με ένα δευτερόλεπτο», ωστόσο μερικοί πιστεύουν πως έχει μεγαλοποιήσει τις ικανότητές της. Ο καθένας προσπαθεί να φτάσει πιο κοντά σε έναν «χάρτη που εκπέμπει ζωντανά», αναφέρει ο Charlie Loyd της εταιρίας Mapbox, η οποία κατασκευάζει ειδικής παραγγελίας χάρτες για εταιρίες όπως η Snapchat και η Weather Channel. Αλλά ο χάρτης αυτός δε θα είναι έτοιμος αύριο ή μεθαύριο: «Απέχουμε υπερβολικά πολύ από ένα 24ωρο με υψηλή ανάλυση βίντεο της Γης,.»
Μερικές από τις πιο δραστικές εξελίξεις στην παρακολούθηση της Γης δεν περιλαμβάνουν την παραδοσιακή φωτογράφηση αλλά μάλλον έναν ανιχνεύσιμο ραδιοεντοπισμό και μια υπερφασματική απεικόνιση, τα οποία σκιαγραφούν ηλεκτρομαγνητικά μήκη κύματος εξωτερικά του ορατού φάσματος. Τα σύννεφα θα μπορούν να κρύβουν το έδαφος με το ορατό φως, αλλά οι δορυφόροι θα μπορούν να τα διαπερνούν χρησιμοποιώντας ραντάρ με συνθετικές οπές, οι οποίες εκπέμπουν ένα σήμα το οποίο αντανακλάται στο αισθανόμενο αντικείμενο και επιστρέφει στον δορυφόρο. Είναι ικανό να προσδιορίσει το πιο εξελιγμένο αντικείμενο που είναι μικρότερο του ενός χιλιοστού. Η ΝΑΣΑ χρησιμοποιούσε ραντάρ με συνθετικές οπές από τη δεκαετία του 1970, αλλά το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μόλις πέρυσι βελτίωσαν το ραντάρ αυτό για εμπορική χρήση, αποτελεί μια απόδειξη για την ισχύ του- και την πολιτική του ευαισθησία. (Το 1978, στρατιωτικοί υπάλληλοι θεωρητικά εμπόδισαν την κυκλοφορία των δορυφορικών εικόνων που είχαν ληφθεί μέσω ραντάρ, οι οποίες απεκάλυπταν την τοποθεσία των Αμερικανικών πυρηνικών υποβρυχίων.)
Καθώς η άντληση δεδομένων μέσω του Παγκόσμιου Συστήματος Εντοπισμού (GPS) από τα κινητά τηλέφωνα είναι μια νόμιμη απειλή της ιδιωτικότητας, μπορείς τουλάχιστον να αποφασίσεις να αφήσεις το τηλέφωνό σου στο σπίτι. Είναι δυσκολότερο να κρυφτείς από μια δορυφορική κάμερα.
Εν τω μεταξύ, οι γεωργοί μπορούν να χρησιμοποιούν τα υπέρ φασματικά αισθητήρια προκειμένου να μάθουν σε ποιον κύκλο ανάπτυξης βρίσκεται μια καλλιέργεια και οι γεωλόγοι μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν ώστε να ανιχνεύσουν το είδος της πέτρας που μπορεί να είναι ευνοϊκό για ανασκαφή. Αλλά τα υπέρ φασματικά αισθητήρια θα μπορούσαν ακόμη να χρησιμοποιηθούν, είτε από στρατιωτικές υπηρεσίες ή από τρομοκράτες, προκειμένου να αναγνωρίσουν υπόγεια πολεμικά οχυρά ή πυρηνικά υλικά.
Η ανάλυση των εμπορικά διαθέσιμων εικόνων ενδέχεται να βελτιωθεί περισσότερο. Το πλαφόν των 25 εκ. της NOAA θα βρεθεί υπό πίεση καθώς ο ανταγωνισμός από διεθνείς δορυφορικές εταιρίες αυξάνεται. Κι αν ακόμη δεν αυξάνεται ο ανταγωνισμός, δεν υπάρχει κάτι που να αποτρέψει, για παράδειγμα, μια κινέζικη εταιρία από το να συλλάβει και να πουλήσει φωτογραφίες 10 εκ. σε Αμερικανούς πελάτες. «Άλλες διεθνείς εταιρίες πρόκειται να αρχίσουν να παρέχουν υψηλότερης ανάλυσης αντικείμενα από ότι νόμιμα επιτρέπουμε», λέει η Therese Jones διευθύντρια πολιτικής του Βιομηχανικού Οργανισμού Δορυφόρων. «Οι εταιρίες μας θα θελήσουν να ωθήσουν τον περιορισμό πιο κάτω από όσο πιθανόν μπορούν.»
Αυτό που θα κάνει τις φωτογραφίες αυτές να έχουν μεγαλύτερη επιρροή είναι η ικανότητά τους να τις επεξεργαστούν σε μεγάλες ποσότητες. Εταιρείες στατιστικών αναλύσεων όπως η Orbital Insight και η SpaceKnow τροφοδοτούν με ορατά δεδομένα τους αλγόριθμους οι οποίοι έχουν σχεδιαστεί ώστε να επιτρέπουν στον κάθε έναν ο οποίος διαθέτει σύνδεση στο διαδίκτυο να αντιλαμβάνεται τις φωτογραφίες σαν ένα σύνολο. Οι επενδυτές χρησιμοποιούν την ανάλυση αυτή προκειμένου, για παράδειγμα, να εκτιμήσουν τον πραγματικό ΑΕΠ της κινεζικής επαρχίας Guangdong με σύμφωνα με το φως που εκπέμπει τη νύχτα. Αλλά οι διαρρήκτες θα μπορούν επίσης να ελέγξουν μια πόλη προκειμένου να προσδιορίσουν ποιες οικογένειες βρίσκονται πιο συχνά εκτός της πόλεως και για πόσο διάστημα.
Δορυφορικές εταιρίες και εταιρίες αναλύσεων αναφέρουν πως είναι προσεκτικές στο να καταστήσουν ανώνυμα τα δεδομένα τους, κρύβοντας τα αναγνωρισμένα χαρακτηριστικά. Αλλά ακόμη κι αν οι δορυφόροι δεν αναγνωρίζουν πρόσωπα, αυτές οι φωτογραφίες συνδυασμένες με άλλες ροές δεδομένων- τα GPS, οι κάμερες ασφαλείας, οι κοινοποιήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης- μπορούν να θέσουν υπό απειλή την προσωπική ζωή. «Οι κινήσεις των ανθρώπων, σε τι είδους καταστήματα πηγαίνεις, που πηγαίνουν τα παιδιά σου σχολείο, τι είδους θρησκευτικά ιδρύματα επισκέπτεσαι, ποια είναι τα κοινωνικά σου σχέδια», αναφέρει ο Peter Martinez, από το Παγκόσμιο Ίδρυμα Ασφαλείας. «Όλα αυτά τα είδη των ερωτήσεων θεωρητικά θα μπορούσαν να ανακριθούν, σε περίπτωση που κάποιος ενδιαφέρεται.»
Όπως όλα τα εργαλεία, οι δορυφορικές φωτογραφίες υπόκεινται σε κατάχρηση. Η προφανής αντικειμενικότητα μπορεί να οδηγήσει σε λανθασμένα συμπεράσματα, όπως όταν η διακυβέρνηση του George W. Bush χρησιμοποίησε δορυφορικές φωτογραφίες προκειμένου να υποστηρίξει ότι ο Saddam Hussein δημιουργούσε απόθεμα σε χημικά όπλα στο Ιράκ. Οι προσπάθειες προκειμένου να προστατευθεί η προσωπική ζωή μπορούν επίσης να αποτύχουν: το 2018, μια ρωσική εταιρία χαρτογράφησης έβγαλε στην επιφάνεια τις τοποθεσίες απόρρητων στρατιωτικών επιχειρήσεων στην Τουρκία και στο Ισραήλ- αποκαλύπτοντας ακούσια την ύπαρξή τους, και παροτρύνοντας τους χρήστες του διαδικτύου να εντοπίσουν τις τοποθεσίες αυτές σε άλλο λογισμικό ανοιχτού κώδικα για χάρτες.
Η λήψη δορυφορικών εικόνων με καλό σκοπό μπορεί επίσης να έχει ακούσιες συνέπειες. Το 2012, καθώς μια διαμάχη ξέσπασε ανάμεσα στο Σουδάν και το Νότιο Σουδάν, το δορυφορικό ερευνητικό σχέδιο του πανεπιστημίου του Harvard που διεξαγόταν στο Sentinel της Ινδίας κυκλοφόρησε μια φωτογραφία που έδειχνε μια κατασκευαστική ομάδα να δημιουργεί ένα δρόμο κατάλληλο για τανκς που οδηγούσε προς μια περιοχή η οποία ήταν κατεχόμενη από το Σουδανικό Στρατό Ελευθέρωσης Ανθρώπων (SPLA). Η ιδέα ήταν να προειδοποιήσει τους κατοίκους σχετικά με τα τανκς που πλησίαζαν προκειμένου να μπορέσουν οι κάτοικοι να φύγουν. Αλλά και ο SPLA είδε επίσης την φωτογραφία αυτή και μέσα σε 36 ώρες επιτέθηκε στο πεζικό (το οποίο αποδείχθηκε πως απαρτιζόταν από κινέζους πολίτες οι οποίοι είχαν προσληφθεί από την Σουδανική κυβέρνηση), σκότωσαν κάποιους από αυτούς, και απήγαγαν τους υπόλοιπους. Όπως ένας ακτιβιστής, αναφέρει ο Nathaniel Raymond, ένας ειδικός σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων που η ικανότητα του είναι συνήθως να αποσπάσει περισσότερες πληροφορίες, καθοδηγούσε το ερευνητικό σχέδιο στο Sentinel. Αλλά αυτός έχει μάθει ότι πρέπει να λαμβάνεις υπόψη ποιος ακόμη μπορεί να παρακολουθεί.
Είναι ακριβό να σε παρακολουθούν όλη την ώρα
Κάτι που μπορεί να μας σώσει από τον ουράνιο εξονυχιστικό έλεγχο είναι η τιμή. Μερικοί επιχειρηματίες που σχετίζονται με δορυφόρους λογομαχούν ότι δεν υπάρχει αρκετή ζήτηση ώστε να πληρώσουν για έναν αστερισμό δορυφόρων ικανών να καταγράφουν 24 ώρες το 24ωρο με ανάλυση κάτω από 25 εκ. «Αυτό γίνεται ένα ζήτημα στα οικονομικά», αναφέρει ο Walter Scott, ιδρυτής του DigitalGlobe, της σημερινής Maxar. Ενώ μερικές εταιρίες λανσάρουν σχετικά φθηνούς «νανοδορυφόρους» στις διαστάσεις μιας φρυγανιέρας- οι 120 δορυφόροι Dove που λάνσαρε η εταιρία Planet, για παράδειγμα, είναι «παραγγελία μεγέθους» και είναι φθηνότεροι από τους παραδοσιακούς δορυφόρους, σύμφωνα με έναν εκπρόσωπο- υπάρχει ένα όριο σχετικά με το πόσο μικροί μπορούν να γίνουν και παρόλα αυτά να συλλαμβάνει υπεραναλυτικές φωτογραφίες. «Είναι μια θεμελιώδης αλήθεια της φυσικής ότι το μέγεθος του ανοίγματος καθορίζει το όριο της ανάλυσης που μπορείς να έχεις», αναφέρει ο Scott. «Σε ένα δεδομένο υψόμετρο, χρειάζεσαι ένα τηλεσκόπιο συγκεκριμένου μεγέθους.» Αυτό είναι, στην περίπτωση της Maxar, σ’ ένα διάφραγμα μήκους περίπου ενός μέτρου, τοποθετήθηκε σε έναν δορυφόρο που ήταν στο μέγεθος ενός μικρού σχολικού λεωφορείου. (Ενώ υπάρχουν τρόποι γύρω από αυτόν τον περιορισμό, για παράδειγμα, χρησιμοποιεί πολλαπλούς καθρέφτες για να προσομοιάσει έναν μεγαλύτερο καθρέφτη- αυτοί είναι πολύπλοκοι και ακριβοί). Μεγαλύτεροι δορυφόροι σημαίνει πολυδάπανες εκτοξεύσεις, επομένως οι εταιρίες θα χρειάζονται έναν οικονομικό κίνητρο προκειμένου να συλλέξουν παρόμοια δεδομένα.
Ωστόσο, υπάρχει ήδη ζήτηση και προσφορά για δορυφορικές φωτογραφίες με υποβρύχιο- ανάλυση στα 25 εκ. Για παράδειγμα, μερικές ασφαλιστικές εταιρίες χρειάζονται αυτό το βαθμό λεπτομέρειας για να εντοπίζουν δέντρα που προεξέχουν από μια στέγη ή να διακρίνουν έναν φεγγίτη από το ηλιακό πάνελ και μπορούν να το φτάσουν από αεροπλάνα και από drones. Αλλά εάν το κόστος των δορυφορικών εικόνων μειωνόταν αρκετά, οι ασφαλιστικές εταιρίες πιθανότατα θα μεταβάλλονταν.
Φυσικά, τα drones ήδη μπορούν να συλλέξουν καλύτερες φωτογραφίες από ότι θα μπορέσουν ποτέ οι δορυφόροι. Αλλά τα drones είναι περιορισμένα ως προς το μέρος που μπορούν να πάνε. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ομοσπονδιακή Διοίκηση Αεροπορίας απαγορεύει να πετούν εμπορικά drones πάνω από ομάδες ανθρώπων, και πρέπει να καταχωρήσεις ένα drone το οποίο ζυγίζει περισσότερο από μισή λίβρα (227 γραμμάρια) κατά προσέγγιση. Δεν υπάρχουν αντίστοιχοι περιορισμοί στο διάστημα. Η Ανώτερη Διαστημική Συνθήκη, που υπογράφτηκε το 1967 από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Σοβιετική Ένωση και πολλές πολιτείες- μέλη των Ηνωμένων Εθνών, δίνει σε όλες τις πολιτείες ελεύθερη πρόσβαση στο διάστημα και επακόλουθες συμφωνίες για απομακρυσμένα αισθητήρια έχουν κατοχυρώσει τη θεμελιώδη αρχή των «ανοιχτών ουρανών». Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου η συνθήκη αυτή ήταν λογική, καθώς επέτρεπε στους ισχυρούς να επιτηρούν άλλες χώρες προκειμένου να επιβεβαιώσουν ότι δεν απέκλιναν από την συνθήκη περί όπλων. Αλλά η συνθήκη προέβλεψε ότι μια μέρα θα ήταν εφικτό στον οποιοδήποτε να λάβει λεπτομερείς φωτογραφίες από οποιαδήποτε σχεδόν τοποθεσία.
Αμέσως μετά υπάρχουν οι συσκευές εντοπισμού τις οποίες κουβαλούμε στις τσέπες μας, τα γνωστά έξυπνα τηλέφωνα. Αλλά καθώς τα δεδομένα ενός συστήματος εντοπισμού από τα κινητά είναι μια νόμιμη απειλή της προσωπικής ζωής, μπορείς τουλάχιστον να αποφασίσεις να αφήσεις το τηλέφωνό σου στο σπίτι. Είναι δυσκολότερο να κρυφτείς από μια δορυφορική κάμερα. «Υπάρχουν κάποια στοιχεία επιφανειακής αλήθειας ότι οι δορυφόροι-δεν υπονοώ τίποτα- ενδεχομένως έχουν το κινητό σου ή τις ψηφιακές καταγραφές ή ό,τι συμβαίνει (ή δεν συμβαίνει) στο Twitter, αναφέρει ο Abraham Thomas, γενικός διευθυντής δεδομένων στην εταιρία αναλύσεων Quandl. «Τα δεδομένα από μόνα τους τείνουν να γίνουν περισσότερο ακριβή.»
Το μέλλον της ανθρώπινης ελευθερίας
Οι νόμοι στην Αμερική περί προστασίας της προσωπικής ζωής είναι αόριστοι όταν πρόκειται για τους δορυφόρους. Τα δικαστήρια έχουν γενικά επιτρέψει εναέρια παρακολούθηση, ωστόσο το 2015 το Ανώτατο Δικαστήριο του Νέου Μεξικού έβγαλε την ετυμηγορία πως μια «εναέρια έρευνα» από την αστυνομία χωρίς ένταλμα ήταν αντισυνταγματική. Οι υποθέσεις συχνά συνοψίζονται στον αν μια πράξη παρακολούθησης παραβιάζει την «εύλογη προοπτική κάποιου στην προσωπική ζωή.» Μια φωτογραφία που λήφθηκε σε ένα δημόσιο πεζοδρόμιο: Είναι σωστό. Μια φωτογραφία που λήφθηκε από ένα drone μέσα από το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας κάποιου: πιθανότατα δεν είναι σωστό. Ένας δορυφόρος που περιστρέφεται σε εκατοντάδες μίλια υψόμετρο, κάνει λήψη ενός βίντεο από ένα αυτοκίνητο το οποίο παρκάρει στο γκαράζ του σπιτιού του. Δεν είναι σαφές.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η αμερικανική κυβέρνηση είναι ανήμπορη. Δεν έχει καμία δικαιοδοσία πάνω στους κινέζικους και τους ρώσικους δορυφόρους, αλλά μπορεί ακόμα να ρυθμίσει πως οι Αμερικανοί πελάτες χρησιμοποιούν τις δορυφορικές φωτογραφίες άλλων χωρών. Αν οι αμερικανικές εταιρείες αποκομίζουν κέρδη από αυτό σε έναν τρόπο που παραβιάζει την προσωπική ζωή των Αμερικανών πολιτών, η κυβέρνηση μπορεί να παρεμβαίνει.
Ο Raymond ισχυρίζεται πως η προστασία του εαυτού μας θα σημαίνει αναθεώρηση της ίδιας της προσωπικής ζωής. Οι τωρινοί νόμοι της ιδιωτικής ζωής, αναφέρει ο Raymond ότι, εστιάζουν σε απειλές για τα ατομικά δικαιώματα. Αλλά αυτού του είδους η προστασία «είναι αναχρονιστική ενώπιον της τεχνητής νοημοσύνης, των γεοδιαστημικών τεχνολογιών και των φορητών τεχνολογιών οι οποίες όχι μόνο χρησιμοποιούν ένα σύνολο δεδομένων, αλλά λειτουργούν με ένα σύνολο δεδομένων όπως η βενζίνη μέσα στη δεξαμενή», αναφέρει ο Raymond. Ρυθμίζοντας αυτές τις τεχνολογίες θα σημαίνει ότι φαντάζει η ιδιωτική ζωή ως επιβολή όχι σε ατομικό καθώς επίσης και σε ομαδικό επίπεδο. «Μπορείς απολύτως να είσαι ηθικός σχετικά με τις προσωπικές πληροφορίες αναγνώρισης και ακόμα να σκοτώνεις ανθρώπους», αναφέρει.
Μέχρι να μπορέσουμε όλοι να συμφωνήσουμε σε κανόνες προσωπικών δεδομένων, λέει ο Raymond, θα είναι πολύ δύσκολο να δημιουργήσουμε κανόνες με διάρκεια σχετικά με τις δορυφορικές φωτογραφίες. «Προσπαθούμε όλοι να το λύσουμε αυτό», αναφέρει. «Δεν υπάρχει κάτι άλλο που να μας οδηγεί στην εύρεση της λύσης αυτής, εκτός από το μέλλον της ανθρώπινης ελευθερίας».