Έκδηλη και φυσιολογική είναι η ανησυχία πολλών Ελλήνων για την πορεία των εθνικών μας θεμάτων το 2011. Η ανησυχία ενισχύεται από τις πληροφορίες για μυστικές συμφωνίες διχοτομήσεως του Αιγαίου υπέρ των τουρκικών συμφερόντων.
Επίσης εντείνεται η αγωνία λόγω της οικονομικής κρίσης, η οποία δίνει το άλλοθι στους οπαδούς των εθνικών υποχωρήσεων να υπογράψουν άρον-άρον απαράδεκτες συμφωνίες με τη δικαιολογία «είμαστε χρεωμένοι, δεν έχουμε τη δυνατότητα υπερήφανης εξωτερικής πολιτικής». Βεβαίως η ιστορία άλλα διδάσκει.
Το 1893 ο Χαρίλαος Τρικούπης είχε διακηρύξει το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» και το 1897 επεβλήθη στη χώρα μας ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος. Παρά την ύπαρξη και τότε οικονομικών προβλημάτων -η αντίστοιχη ομάδα επιτήρησης δεν λεγόταν ΔΝΤ, αλλά ΔΟΕ- η Ελλάς αναστήθηκε γρήγορα και το 1912-13 απελευθέρωσε εκατομμύρια υποδούλων αδελφών. Διότι παρά την πτώχευση των οικονομικών δεν είχε πτωχεύσει ηθικά και πνευματικά. Χρήσιμο μάθημα για τη σημερινή κατάσταση.
Τα μέτωπα είναι πολλά και τα προβλήματα ποικίλα. Προσωπικά θεωρώ ότι στο Αιγαίο έχουμε καθυστερήσει να ανακηρύξουμε την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, ενώ η εθνολογικά συγγενής μας Κυπριακή Δημοκρατία έχει κάνει σημαντικά βήματα στον τομέα αυτό. Όσο κι αν φωνάζουν οι Τούρκοι πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτή τη δυνατότητα που μάς δίνει το νέο Δίκαιο της Θαλάσσης και μάλιστα να ανακηρύξουμε Α.Ο.Ζ. για το Καστελλόριζο. Έτσι θα έχουν άμεση γειτνίαση, ουσιαστική συγχώνευση, οι Α.Ο.Ζ της Ελλάδος και της Κύπρου. Η πρόσφατη συμφωνία της Κύπρου και του Ισραήλ είναι ένα καλό παράδειγμα αντιμετωπίσεως της τουρκικής αυθαιρεσίας.
Στη Θράκη το ελληνικό κράτος δείχνει τάσεις αυτοκτονίας. Η Τουρκία χρησιμοποιεί τημουσουλμανική μειονότητα ως μοχλό για να προκαλέσει επεισόδια με απώτερο στόχο μία χαλαρή αυτονομία της Ροδόπης και … βλέπουμε. Ο Νταβούτογλου διακηρύσσει σαφέστατα στο βιβλίο του ότι στη Θράκη θα κάνουν ό,τι έκαναν και στην Κύπρο, ενώ στο Διαδίκτυο κυκλοφορούν χάρτες και σημαίες της Αυτόνομης Θράκης.
Είναι καιρός να προειδοποιήσουμε ότι το Προξενείο Κομοτηνής θα φύγει αν ξεπερνά τα όρια των διπλωματικών αρμοδιοτήτων του. Και είναι επίσης καιρός να σταματήσει η κατατρομοκράτηση των Πομάκων από το Προξενείο. Σε μία δημοκρατική και ευρωπαϊκή Ελλάδα οι Πομάκοι δικαιούνται να δηλώνουν δημοσίως ότι ΔΕΝ είναι Τούρκοι και να διδάσκονται στο σχολείο τα ελληνικά και τα πομακικά και όχι τα τουρκικά.
Στην Κύπρο ο μαρξιστής Πρόεδρος κ. Δ. Χριστόφιας μάς έχει καταπλήξει με τα συνεχή λάθη του και τις απερίσκεπτες δηλώσεις του που ρίχνουν νερό στον μύλο των κατοχικών δυνάμεων. Υπέγραψε συμφωνία για δύο συνιστώντα κρατίδια ( στέϊτς) , πράγμα που ικανοποιεί τα διχοτομικά σχέδια της Άγκυρας.
Χαριεντίζεται με δήθεν «προοδευτικούς» Τουρκοκυπρίους, οι οποίοι είναι πάντα σε διατεταγμένη υπηρεσία προς τον Αττίλα. Αφελληνίζει την παιδεία και χαρακτηρίζει κακή μητέρα και εισβολέα την Ελλάδα, δίνοντας ουσιαστικό συγχωροχάρτι στα κατοχικά στρατεύματα των Τούρκων. Πολύ ορθώς ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β΄ στο Χριστουγεννιάτικο μήνυμά του, που ανεγνώσθη στους Ναούς της Κύπρου, επισημαίνει:
«… Επιδιώκοντας μία υποφερτή λύση, οδηγηθήκαμε στον κατήφορο των συνεχών υποχωρήσεων, χωρίς ούτε στο ελάχιστο να καμφθεί η τουρκική αδιαλλαξία. Και αντί να καταγγέλλουμε παντού την Τουρκία, την απαλλάξαμε από την ενοχή της εισβολής και από το έγκλημα της εθνοκάθαρσης και του εποικισμού, που διενεργεί, αποδίδοντας μάλιστα στο λαό μας ευθύνες και δημιουργώντας ενοχές για τα δεινά του. Μπήκαμε έτσι εμείς στη διεθνή απομόνωση και έμεινε η κατοχική δύναμη ανενόχλητη να παρουσιάζεται ότι επιζητεί διακαώς λύση, ενώ εμείς είμαστε αδιάλλακτοι».
Στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων απέτυχαν όλες οι υποχωρήσεις μας και η πολυδιαφημισμένη οικονομική διπλωματία. ¨Όσο εμείς ανοίγουμε καταστήματα στα Σκόπια τόσο εκείνοι απαντούν με αδιαλλαξία,. Και όσο αυτοτραυματιζόμαστε εθνικά συζητώντας με τον κ. Νίμιτς, τόσο εκείνος μας πιέζει να αλλάζουμε εμείς τα ονόματα των Υπουργείων και των Πανεπιστημίων μας που περιέχουν τον όρο «Μακεδονία». Επιτέλους ας παρατηρήσουμε τα διαλυτικά φαινόμενα στο γειτονικό μας κράτος. Οι Αλβανοί αποτελούν το 30% και έλκονται από το αποσχιστικό παράδειγμα του Κοσσόβου,. Αργά ή γρήγορα θα διασπάσουν το κρατίδιο των Σκοπίων και θα ενωθούν με τους αδελφούς τους. Ως αντίβαρο η σλαβική κοινότητα αλληθωρίζει προς την Βουλγαρία για στήριξη έναντι των Αλβανών. Χιλιάδες Σκοπιανοί ανακαλύπτουν τις βουλγαρικές ρίζες τους και ένας εξ αυτών είναι ο πρώην Πρωθυπουργός Γκεοργκίεφσκι. Το κράτος αυτό ή θα διαλυθεί ή θα αποκτήσει χαλαρή καντονιακή μορφή. Βρίσκεται σε προφανή αδυναμία. Άρα εμείς πρέπει αν πιέζουμε κι όχι να πιεζόμαστε.
Στην Αλβανία παρά τις επιφανειακώς καλές σχέσεις η ελληνική κοινότητα είναι στόχος πολλαπλών καταπιέσεων και εκφοβιστικών επιθέσεων. Η Ελλάς οφείλει να επιμείνει για μια δίκαιη απογραφή του ελληνικού και ευρύτερα του ορθοδόξου στοιχείου κατά την απογραφή του Απριλίου 2011. Να διακηρύξουμε ότι κάθε ευρώ , το οποίο ζητά η Αλβανία από την Ευρ. Ένωση θα εγκρίνεται από την Ελλάδα μόνον αν γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών. Και να ζητήσουμε με εντονότατο τρόπο να σταματήσει η προπαγάνδα για την επιστροφή περιουσιών των εγκληματιών πολέμου Τσάμηδων. Όσο φαινόμαστε χλιαροί σ’ αυτά τα θέματα η στάση μας εκλαμβάνεται ως αδυναμία.
Εθνικά θέματα είναι και η παιδεία, η λαθρομετανάστευση, το δημογραφικό. Αλλά γι’ αυτά θα μιλήσουμε σε επόμενες ευκαιρίες. Καλή Χρονιά!