Παναγία ἡ Καρδιώτισσα, Ἀγγέλου Ἀκοτάντου,
Χάνδακας, 1440, Κρητικὴ σχολὴ
Βυζαντινὸ καὶ Χριστιανικὸ Μουσεῖο
1) Παράδοξο καί μέγα
πῶς κείτεται νεκρή
ἡ μάνα πού ἐγέννησε
τήν ἴδια τή Ζωή.
2) Ὁ ἀρχάγγελος μηνώντας Της
τό τέλος πώς θά ’ρθεῖ
κι ἀφοῦ τά πάντα ἑτοίμασε
μέ ἀκρίβεια πολλή,
3) πλάγιασε στοῦ δώματος
τήν κλίνη, γαληνή·
νά τελειώσει, ἥσυχα
μές στήν προσευχή.
4) Ἀπόστολοι, ἀπ’ τά πέρατα
σέ σύννεφα γοργά
πού φτάνουν , ἐσπευσμένα
θρηνοῦνε, γοερά.
5) Φτάνει κι ὁ Διονύσιος
ὁ Ἀρεοπαγίτης
τῆς Παναγιᾶς, ἀγαπητός
ὡς νά ’ταν συγγενής Της.
6) Κλαίουν στήν ἀπώλεια
τῆς μάνας τῆς καλῆς
ὀρφανεμένοι μνήσκοντες
τῆς θείας Τῆς στοργῆς.
7) Κηδεύουνε τήν Πάναγνη
κι ὡς πρέπει Τήν τιμοῦν
κι ἀνθρώπινα, θλιβόμενοι
ὅλοι Τήν πενθοῦν.
8) Στερνό, τό κατευόδιο
κι ὁ νοῦς δέν τό χωρεῖ
αὐτό πού ἤδη γίνεται
καί ὅ,τι θά συμβεῖ!
9) Γεθσημανή, ὁ τόπος
τοῦ μνήματος, μικρός
στή μνήμη τῶν αἰώνων
τοῦ τάφου Της, γνωστός,
10) τό σῶμα Τῆς φυλάσσει
μακριά ἀπ’ τή φθορά
καθώς, κι αὐτό, τό χῶμα
Τή σκέπει εὐλαβικά.
11) Γιά λίγες, μόνο, μέρες
μένοντας νεκρό
μεθίσταται, κατόπιν
στό θαῦμα, τό καινό.
12) Μακάριος γενόμενος
καί πάλι ὁ Θωμάς
τή ζώνη Τῆς λαμβάνει
ἐνθύμιον, χαρᾶς.
13) Πρωτόφαντο, πῶς δέχτηκε
ἡ Παρθένος, τή θανή
πού, στό ἄκουσμά της, σκίρτησε
ἀπό χαρά πολλή!
14) Πρίν παραδώσει, μόνο
τό πνεῦμα στόν Υἱό
ἡ ταπεινή ψυχή Της
βάνει λογισμό,
15) τά φοβερά τελώνια
πού πρέπει νά περάσει·
μά, ὁ Γιός Της δέν ἀφήνει
αὐτό, νά Τήν ταράξει!
16) Ὁ Ἴδιος κατεβαίνει
ἀπό τόν οὐρανό
καί Τήν παραλαμβάνει
μέ μέγα σεβασμό.
17) Μέ συνοδεία ἀγγέλων
στά οὐράνια ν’ἀνεβεῖ
καί νά Τή μακαρίζουν
τοῦ κόσμου οἱ λαοί.
18) Στά ὕψη, οἱ ἀρχάγγελοι
Την προϋπαντοῦν
καί μελωδοῦν τά τάγματα
καί ὅπως Τή θωροῦν,
19) μέ δέος, προσκυνοῦνε
Θρόνοι, Χερουβείμ
Δυνάμεις, Ἐξουσίες
Ἀρχές καί Σεραφείμ.
20) Ταξίαρχος, ὁ μέγας
τά μεγαλεῖα ὑμνεῖ
καί ἔκθαμβός Της λέει
στή δόξα, τήν τρανή:
21) «Παντάνασσα, Κυρία
καί Μήτηρ τοῦ Θεοῦ,
Κεχαριτωμένη,
ὁ Κύριος μετά Σοῦ·
διά Σοῦ, τό μέγα ἔλεος
στον κόσμο θά παρέχει
καί ξέχωρα, ἡ χάρις Σου
κάθε πιστό θά σκέπει».
22) Τιμιωτέρα πάντων
κι ἀγγέλων χαρμονή
καί Πλατυτέρα Οὐρανῶν
ὡς ἔγινε ἡ Σεμνή,
23) χαρά, κι ἐμεῖς, κοσμούμενοι
ἀπό τή δόξα Αὐτῆς,
τήν κοίμηση δοξάζουμε
κι ἐδῶ, οἱ γηγενεῖς.
24) Τῆς Παναγιᾶς, νά γίνεται
παντοῦ, λαμπρή γιορτή
καί Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ
νά ζοῦμε οἱ χριστιανοί.
ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΑΜΠΟΥΚΑ – ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗ