Προσωπική μου εμπειρία:
Τον Ιούλιο του 1992, τότε ως Γιάννης Καζάκος, δάσκαλος αγγλικών στη Πάτρα, νεοφερμένος από το Τορόντο του Καναδά, συναντήσαμε τον Άγιο Παΐσιο στην Παναγούδα του Αγίου Όρους. Μου έκανε εντύπωση που για αρκετή ώρα μας μιλούσε για φωτιές , πυρκαγιές και εμπρησμούς στην Ελλάδα. Από μέσα μου αναρωτιόμουν: Γιατί εστιάζει άραγε σε αυτό το θέμα τόσο πολύ; Τότε δεν είχαμε αυτό το τραγικό φαινόμενο, τόσο έντονο.
Δεν μας ανέφερε τίποτα απολύτως για κλιματική αλλαγή! Έλεγε: “Δεν θα μείνει δάσος για δάσος στην πατρίδα μας! Δεν θα αφήσουν πράσινο για πράσινο! Οι φωτιές θα είναι βαλτές κι από μέσα αλλά κι απέξω! Και για τα συμφέροντα “κάποιων” εδώ στην Ελλάδα, αλλά κι από αλλόθρησκους. Θα είναι κι από αλλόθρησκους εντός της Ελλάδας, και από “γειτονική μας χώρα” με ακτίνες λέιζερ από “μέσα τεχνολογίας μοντέρνα”, αλλά κι από Έλληνες εντός της πατρίδας μας, προδότες άθεους!
Όλα αυτά θα εξυπηρετήσουν τον δρόμο για τον Αντίχριστο, για να μην μπορεί ο κόσμος να κρυφτεί μέσα στα δάση, εν καιρώ διωγμών. Η χλωροφύλλη των φυλλωμάτων εμποδίζει να δεις κάτω από τα δέντρα με την τεχνολογία και τα λέιζερ αν είναι κρυμμένοι άνθρωποι! Οπότε, θα κάψουν τα πάντα, για να έχουν ορατότητα παντού, για να ελέγχουν το σύμπαν!”.
Αυτά τα λόγια αυτούσια από τα χείλη του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου τα άκουσα τότε, Ιούλιο του 1992. Δεν είναι δικά μου. Αυτά μας είπε ο Άγιος, που είναι τόσο επίκαιρα τώρα, σήμερα!