«Στις ιστορίες των λαών, ο παράγοντας καιρός άλλοτε είναι σύμμαχος και άλλοτε εχθρός. Αν γίνει εχθρός, τότε είναι σκληρός και αμείλικτος. Κατά την διάρκεια του 1940-1941 ο καιρός υπήρξε για τα ελληνικά στρατεύματα εχθρός πολύ πιο φοβερός από τους επιτιθέμενους Ιταλούς.
Οι αντίξοες καιρικές συνθήκες προκάλεσαν περισσότερους νεκρούς και τραυματίες από εκείνους που προκάλεσαν οι σφαίρες του εχθρού. Το κρύο ήταν ανυπόφορο, η βροχή πότιζε ως το κόκκαλο άνδρες και άλογα κι έκανε τα ορεινά μονοπάτια λασπότοπους, ενώ το χιόνι και ο πάγος πάγωνε το κορμί και πιο πολύ τα πόδια. Αυτοί ήταν οι μεγάλοι εχθροί. Χιλιάδες άνδρες που πολεμούσαν με αυταπάρνηση στις χιονισμένες πλαγιές και κορυφές της Πίνδου, έχασαν τα πόδια τους από τα κρυοπαγήματα.»
