Στὸ «Περιβολάκι τῆς Παναγίας» – τὴν Ἱερὰ Μονὴ Στομίου, ὅπως συνήθιζε νὰ τὴν ὀνομάζει ὁ Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ ὁποῖος μεγάλωσε στὴν Κόνιτσα καὶ ἀσκήτευσε γιὰ ἕνα διάστημα στὴν ἐν λόγῳ Μονή (1958-62) – τὸ ἑσπέρας τῆς παραμονῆς τῆς Θεομητροτικῆς Ἑορτῆς, στὶς 20:30, ξεκίνησε ἡ πανηγυρικὴ Ἀγρυπνία κατὰ τὸ Ἁγιορείτικο Τυπικό, ἡ ὁποία ὁλοκληρώθηκε τὴν 5:00 πρωϊνή, μὲ τὴν συμμετοχὴ πλήθους Πιστῶν, ἀλλὰ καὶ Κληρικῶν ἀπὸ διάφορες περιοχὲς τῆς Πατρίδος μας.
Τὴν κυριώνυμη ἡμέρα τῆς Ἑορτῆς, τελέστηκε καὶ δεύτερη πανηγυρικὴ Θεία Λειτουργία, στὴν ὁποία συμμετείχε ἀκόμη μεγαλύτερος ἀριθμὸς Προσκυνητῶν, καὶ ἀκολούθησε Ἁγιασμός.
Νὰ σημειώσουμε ὅτι ἡ Ἱερὰ Μονὴ Στομίου Κονίτσης, σύμφωνα μὲ τὴν ἐντοιχισμένη ἐπιγραφὴ στὸ δεξιὸ μέρος τῆς εἰσόδου, χτίστηκε τὸ 1774 καὶ εἶναι ἀφιερωμένη στὸ Γενέσιον τῆς Θεοτόκου. Ὀρθώνεται μέσα σὲ ἕνα τοπίο ἄγριας ὀμορφιᾶς, πάνω σὲ ἀπότομο βράχο τῆς Τύμφης καὶ δίπλα στὸ ποτάμι τοῦ Ἀώου, ὅπου σχηματίζεται «στόμιο» (= ἄνοιγμα, ἀπ’ ὅπου καὶ ἡ ὀνομασία) τῆς χαράδρας.
Εἶναι βέβαιο ὅτι ΒΑ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ὑπῆρχε ἄλλη Μονή παλαιότερα, ἡ ὁποῖα ἔχει ἐπικρατήσει νὰ λέγεται «Παλιομονάστηρο» καὶ μέχρι τὸ 1975 σώζονταν ἐκεῖ ἐρείπια.
