Σε απόσταση 4 χιλιομέτρων από τον οικισμό της Ελαφονήσου, στη νότια πλευρά του νησιού βρίσκονται οι δίδυμες παραλίες του Σίμου (μικρή παραλία) και του Σαρακήνικου (μεγάλη παραλία ή Τσερατσίνικο για τους ντόπιους). Η πρόσβαση γίνεται με αυτοκίνητο ενώ κατά τους καλοκαιρινούς μήνες εκτελούνται δρομολόγια με καΐκι από το παλιό λιμάνι της Ελαφονήσου (Σκάλα).
Χαρακτηριστικό του τοπίου είναι η ψιλή χρυσή άμμος, τα ρηχά, γαλαζοπράσινα, διάφανα νερά, οι αμμόλοφοι που φτάνουν ακόμα και τα 10 μ. ύψος και το κεδρόδασος που απλώνεται σε μεγάλη έκταση ενώνοντας τις δύο παραλίες. Η απέραντη, κατάλευκη αμμουδιά και τα τυρκουάζ νερά δίνουν στο τοπίο μια εξωτική ομορφιά. Στις παραλίες του Σίμου και του Σαρακήνικου μπορεί κανείς να θαυμάσει τη ροζ άμμο που προέρχεται από κόκκινα κοράλλια που υπάρχουν στο βυθό, τα αμέτρητα πολύχρωμα κοχύλια και τον πλούσιο υποθαλάσσιο χώρο.
Οι πιο μαγικές στιγμές για να βρεθεί κανείς στο Σίμο είναι την ώρα της ανατολής του ήλιου, τις νύχτες που, όταν δεν υπάρχει φεγγάρι, μπορεί κανείς να δει τα αμέτρητα αστέρια αλλά κυρίως, τις νύχτες με πανσέληνο: μία σπάνια εμπειρία κατά την οποία η κατάλευκη άμμος αντανακλά το φως της σελήνης και η θάλασσα γεμίζει ασημόσκονη (πιθανώς υπάρχει κάποιο είδος πλαγκτόν που λαμπυρίζει στο σκοτάδι αλλά είναι ορατό μόνο με το φως του φεγγαριού).
Σύμφωνα με την ντόπια παράδοση, η παραλία του Σίμου πήρε το όνομα της είτε από έναν Καλύμνιο δύτη-σφουγγαρά, ή από κάποιον ερημίτη που ονομαζόταν Σίμος.
Ανάμεσα στις δύο παραλίες βρίσκεται το Ακρωτήρι Έλενα, νότια του οποίου εικάζεται ότι υπάρχει ακόμα μία βυθισμένη πόλη. Η ύπαρξη οψιανού στους αμμόλοφους του ακρωτηρίου ενισχύει αυτή την άποψη (Δρ Μέντης Κ. 1993: 13, 167).
Στα νότια διακρίνονται τα Κύθηρα κι ανάμεσα βρίσκεται το Στενό της Ελαφονήσου ή “Μπογάζι του Τσιρίγου”, όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι. Είναι το περίφημο Cervi Channel των Άγγλων που συναντάται σχεδόν σ’ όλους τους χάρτες, ιδιαίτερα κατά τη Μεσαιωνική εποχή. Ο ποιητής Γκένσερ στο ποίημα του “ο πρώτος ναύτης” αναφέρει ότι ο πρώτος ναυτικός στον κόσμο, ήταν ένας νέος, που διέπλευσε το Στενό της Ελαφονήσου, πάνω σ’ έναν κορμό δέντρου, όταν ένας σεισμός ξέκοψε τα Κύθηρα από την Ελαφόνησο και τον χώρισε από την αγαπημένη του. Το ποίημα μάλιστα αυτό, συμπεριλήφθηκε στον “Ηθικό Τρίποδα” που εξέδωσε ο Ρήγας Φεραίος (Δρ Μέντης Κ. 1993: 167).
Source: https://elafonisos.