ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΓΙΩΝ

«Τέσσερα πράγματα εἰσί, καί ἐάν ἕν ἐξ αὐτῶν ἔχη ὁ ἄνθρωπος οὔτε μετανοῆσαι δύναται, οὔτε τήν αὐτοῦ εὐχήν δέχεται ὁ Θεός: Ἐάν ὑπερηφανεύεται, ἐάν μή ἔχη ἀγάπην, ἐάν κρίνει τινά ἁμαρτάνοντα καί ἐάν μνησικακῆ κατά τινος».

     (Ἰωσήφ Βρυέννιος)

 «Οὐ γάρ ἐστιν, οὐκ ἔστι βίον ἀκάθαρτον ἔχοντα μή καί περί τήν πίστιν σαλεύεσθαι».

      (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)

 «Ἡ ἀγάπη γνώρισμα ἐστίν τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ. Τό μή ποιῆσαι ἀγαθόν τοῦτο ἐστί κακόν. Ἡ πρός τόν Θεόν ἀγάπη ἄνευ τῆς πρός τόν πλησίον, οὐ δύναται ὑπάρχει. Οὐδέν ἡμᾶς ἴσους Θεῶ ποιεῖ, ὡς τό εὐεργετεῖν. Τοῦτο ἐστίν ᾧ ἐξισοῦσθαι δυνάμεθα τῷ Θεῷ, τό ἐλεεῖν καί οἰκτείρειν. Οὐδέν οὕτως παροξύνει τόν Θεόν, ὡς τό ἀνελεήμονα εἶναι. Ἀγάπης οὐδέν, οὔτε μεῖζον, οὔτε ἴσον ἐστίν, οὐδέ αὐτό τό μαρτύριον, ὅ πάντων ἐστι κεφάλαιον τῶν ἀγαθῶν. Καί πῶς; Ἄκουσον. Ἀγάπη μέν καί χωρίς μαρτυρίου ποιεῖ μαθητήν τοῦ Χριστοῦ, μαρτύριον δέ χωρίς ἀγάπης, οὐκ ἄν ἰσχύσει τοῦτο ἐργάσασθαι. Οἷα γάρ ἄν τις ἔχη κατορθώματα, πάντα φροῦδα ἀγάπης μή οὔσης».

      (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)

Ποιότης ψαλμωδίας καί προσευχῆς τό μετά τοῦ πνεύματος εὔχεσθαι καί τῷ νοΐ».

      (Ὅσιος Νικήτας Στηθᾶτος)

«Ἀρκεῖ εἰς σωτηρίαν τῷ συνεχῶς καί ἐμπόνως λογιζομένῳ τόν θάνατον καί μεριμνώντι καί τό ἀεί λογίζεσθαι ὅτι οὐδείς ἠμῖν ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ συμπαθήσει ἤ συμπορεύσεται ἐκ τοῦ βίου τούτου εἰ μή τά ἀγαθά ἔργα καί αἱ ἀρεταί».

      (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων)

«Περί τῶν λογισμῶν κατά τήν προσευχήν, ὅταν ἔρχωνται, νά ἀναγινώσκητε δυνατά καί νά μή δίδητε οὐδεμίαν προσοχήν, διότι ὅσον προσέχει τις εἰς αὐτούς, τόσον οὗτοι ἐμμένουσι   νά μεταβάλητε τούς λογισμούς δι’ ἐκφώνου ἀναγνώσεως».

      (Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως)

 «Ἡ εἰκών τοῦ τελείου καί ἁγίου ἐντυποῦται καί βαθέως ἐκχαράττεται πρῶτον ἐπί τῆς ψυχῆς τοῦ κατά Χριστόν πολιτευομένου, ἀπό δέ τῆς ψυχῆς καί ἐπί τῶν διανοημάτων αὐτοῦ καί ἐπί τῶν λόγων αὐτοῦ καί τῶν πόθων αὐτοῦ καί τῶν ἐπιθυμιῶν αὐτοῦ. Ἡ ἐπί τῆς ψυχῆς ἐκκεχυμένη χάρις ἐκχέεται καί ἐπί τοῦ ἤθους καί τοῦ ἐξωτερικοῦ χαρακτῆρος».

      (Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως)

«Εἶπε Γέρων  ταῦτα τά τρία οὐ δύναμαι κόψαι, τήν βρῶσιν καί τό ἔνδυμα καί τόν ὕπνον, ἀλλ’ ἐκ μέρους δύναμαι κόψαι».

      (Γεροντικόν).

«Ἐκεῖνος ὅστις τόν ἀδελφόν αὐτοῦ ἄλλοτε ἐπαινεῖ καί ἄλλοτε κατηγορεῖ, οὗτος εἶναι κυριευμένος ὑπό κενοδοξίας καί φθόνου καί διά μέν τῶν ἐπαίνων θέλει νά κρύψη τόν φθόνον, διά δέ τῶν κατηγοριῶν νά παρουσιάση τῶν ἑαυτόν τοῦ ἀνώτερον».

      (Ὁσίου Μάρκου Ἀσκητοῦ)

«Ἀμνησίκακός ἐστι προσευχόμενος ὑπέρ λυπήσαντος».

      (Ὅσιος Θαλάσσιος)

Εἶπεν ὁ Ἀββᾶς Ζωσιμᾶς: «Ἡ ἀρχή τοῦ κρατῆσαι θυμοῦ τέως ἐν τῷ ταράσσεσθαι μή λαλεῖν».

      (Γεροντικόν)

«Ἐκ γάρ τοῦ εὐλόγως ἤ παραλόγως τοῖς πράγμασι χρήσασθαι ἤ ἐνάρετοι ἤ φαῦλοι γινόμεθα».

      (Ἅγιος Μάξιμος Ὁμολογητής)   

Ε.ΡΩ.