Με την επιχείρηση φίμωσης κάθε φωνής διαφορετικής στο κεντρικό αφήγημα περί αντιμετώπισης του νέου κορονοϊού να βρίσκεται σε εξέλιξη -τόσο σε μιντιακό όσο όμως και σε πολιτικό επίπεδο- κάποιοι επιστήμονες επιμένουν. Επιμένουν τεκμηριωμένα να εκφράζουν την άποψή τους, ακόμη κι αν αυτή πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα που απαιτεί πια από τους πολίτες σε όλα τα επίπεδα και σε κάθε γωνιά του πλανήτη απλώς να υπακούν.
Ένας από αυτούς είναι και ο Sucharit Bhakdi, καθηγητής στο Johannes-Gutenberg Universität Mainz, ειδικός στη Μικροβιολογία, επιδημιολόγος και μικροβιολόγος. Aπό τους σημαντικότερους επιστήμονες του κλάδου του στη γερμανόφωνη πανεπιστημιακή κοινότητα, ο οποίος απέστειλε τον περασμένο Μάρτιο εν μέσω της εξάπλωσης της πανδημίας ανοικτή επιστολή στην καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ, ζητώντας της την άμεση και ριζική αλλαγή των πολιτικών που εφαρμόζονται για την αντιμετώπιση του Covid-19.
Σε συνέντευξή του, που αναρτήθηκε και κυκλοφόρησε ευρύτατα στο διαδίκτυο, ο επιστήμονας ξεκαθαρίζει σε όλους τους τόνους πως το lockdown που μαζικά επιβλήθηκε την περασμένη άνοιξη, αλλά και η τακτική διασποράς φόβου και συλλογικού τρόμου δεν είναι αποτελέσματα ιατρικής, αλλά πολιτικής απόφασης.
«Οι απόψεις για το lockdown διίστανται. Ο ΠΟΥ το περασμένο φθινόπωρο έλεγε πως δεν χρειάζεται. Στη συνέχεια άλλαξε άποψη, αλλά δεν μας εξήγησε γιατί. Το lockdown αποδείχθηκε πως δεν είχε απολύτως καμιά επίδραση στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Και ήταν μάταιη η αναταραχή που προκλήθηκε. Βλέπουμε για παράδειγμα τι έγινε στη Σουηδία που είχε το θάρρος να πάει κόντρα στο “ρεύμα”, κι εκεί σήμερα έχουμε το ίδιο -χαμηλό- ποσοστό θανάτων όπως στη Γερμανία» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Bhakdi, ενώ σχολιάζοντας την επιβολή του μέτρου της χρήσης μάσκας σχεδόν παντού πια είπε: «Οι μάσκες δεν προσφέρουν τίποτε όταν χρησιμοποιούνται με τον τρόπο αυτό. Είναι επικίνδυνες για παιδιά και ηλικιωμένους. Μαζεύουν βακτήρια και ιούς».
Επιφυλακτικός εμφανίστηκε όμως και ως προς την εσπευσμένη επιστημολογικά παρασκευή εμβολίου χωρίς τις απαραίτητες προδιαγραφές ασφαλείας που βασίζονται κυρίως στα χρονικά περιθώρια ελέγχου των επιπτώσεων, ενώ επέμεινε πως το «κλείσιμο» των κοινωνιών και το πάγωμα των κοινωνικών και οικονομικών δραστηριοτήτων οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε πολύ χειρότερες καταστάσεις και καταδικάζουν τις κοινωνίες σε μακροπρόθεσμα καταστροφικές συνέπειες.
Κι αυτό γιατί, κατά την εκτίμησή του, αναμένεται να καταμετρηθούν πολύ περισσότεροι θάνατοι και κοινωνικά αδιέξοδα αλλά και οικονομικές τραγωδίες από τα θύματα που προκαλεί ή θα προκαλέσει συνολικά ο νέος κορονοϊός.