δρ. Ὄλγας Σαραντοπούλου
γραμματέως ΣΑΕ (=Συμβουλίου Ἀποδήμου Ἑλληνισμοῦ)
Σέ κάθε Ἤπειρο πού φιλοξενεῖ τήν ἑλληνική παρουσία, τό κύριο μέλημα ἀπό τά πρῶτα χρόνια τῆς μεταναστεύσεως τῶν Ἑλλήνων ἦταν νά δημιουργήσουν τήν δική τους ἑλληνική γωνιά, νά ἑδραιώσουν πολιτιστικά τήν δική τους παρουσία, νά διασώσουν τήν γλῶσσα τους, τήν Πίστη τους καί τήν ξεχωριστή τους ταυτότητα σέ κοινωνίες πολυπολιτισμικές.
Οἱ πρῶτες μορφές ὀργανώσεως τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἦρθαν πολύ γρήγορα νά ὑποστηρίξουν τήν κοινωνική τους ἔνταξη, περισσότερο ὡς μιά λύση στήν μοναξιά τῆς νέας πατρίδος καί σύντομα ὡς ὄχημα διατηρήσεως τῆς ἑλληνικῆς συνειδήσεως. Σέ αὐτή τήν θαυμαστή πορεία, σήμερα μποροῦμε μέ βεβαιότητα νά ποῦμε ὅτι ἡ ὁμογένεια τά ἔχει καταφέρει θαυμάσια, μέ ἀγῶνες καί θυσίες νά θεμελιώση τήν παρουσία της στίς χῶρες ὑποδοχῆς καί μάλιστα μέ ἀξιώσεις, ἀφοῦ ὁ Ἑλληνισμός τυγχάνει τοῦ σεβασμοῦ τῶν τοπικῶν κοινωνιῶν. Ὅπου καί νά ταξιδεύσουμε δέν θά νοιώσουμε ὅτι μᾶς λείπει ἡ Ἑλλάδα, χάρη στίς δικές τους προσπάθειες καί δράσεις. Ἑλληνικά σχολεῖα, Ἐκκλησίες, Κοινότητες, ἐθνικοτοπικοί Σύλλογοι μέ πλούσια πολιτιστική δράση, προσωπικότητες ἐγνωσμένου κύρους καί διεθνοῦς ἐμβελείας στελεχώνουν ἐπιχειρήσεις, Πανεπιστήμια, τά ξένα Κοινοβούλια, ὅλα αὐτά συνθέτουν τήν σημερινή παρουσία τοῦ Ἑλληνικοῦ στοιχείου ἀνά τόν κόσμο.
Ὁ ρόλος τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὑπῆρξε καί ἐδῶ καταλυτικός. Ἀκόμη καί σήμερα τό ἔργο τῶν ἑλληνικῶν ἐκκλησιῶν καί τῶν σχολείων πού λειτουργοῦν ὑπό τήν εὐθύνη καί τήν καθοδήγηση τῶν κατά τόπους Ἀρχιεπισκοπῶν, εἶναι σωτήριο. Εἶναι δέ βιώσιμο, χάρη στήν προσφορά καί τήν ἐθελοντική ἐργασία χιλιάδων ὁμογενῶνμας. Τό μεγάλο φιλανθρωπικό καί ἱεραποστολικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας σέ δοκιμαζόμενες περιοχές τοῦ πλανήτου, στηρίζει τίς τοπικές κοινωνίες ἀναδεικνύοντας τό ἀνθρώπινο ἰδεῶδες, πάνω στό ὁποῖο ἔχει βασιστῆ καί ἡ ἑλληνική σκέψη.
Σήμερα οἱ Ἕλληνες τοῦ ἐξωτερικοῦ εἴμαστε ὑπερήφανοι νά μετροῦμε τίς δυνάμεις μας τόσο στόν ἐπιχειρηματικό, ὅσο καί στόν κοινωνικό, πολιτιστικό, πολιτικό καί ἐπιστημονικό τομέα. Καί δέν ἀναφέρομαι στόν συμβολισμό τῶν ἀριθμῶν, ἀλλά κυρίως στήν δυναμική ἐπιρροῆς των στίς τοπικές κοινωνίες. Πληθώρα ἀνθρώπων ἑλληνικῆς καταγωγῆς συνοδεύουν μεγάλα ἐπιτεύγματα τοῦ 21ου αἰῶνα. Ἕνα πολύτιμο κεφάλαιο τῆς Ἑλλάδος σημαδεύει τήν πορεία τῶν κοινωνιῶν τῶν 140 χωρῶν τοῦ πλανήτου πού φιλοξενοῦν πολῖτες ἑλληνικῆς καταγωγῆς.
Ἔτσι σήμερα ὅλοι ἐμεῖς γινόμαστε μάρτυρες ἑνός Ἑλληνισμοῦ ἀκμάζοντα πού, ὅμως, ποτέ δέν ἀποκόπτεται ἀπό τό Μητροπολιτικό Κέντρο. Σημεῖο ἀναφορᾶς παραμένει πάντα αὐτό. Ἡ Ἑλλάδα ὡς τόπος καταγωγῆς, ὡς οὐσία Πατρίδος γιά τούς παλαιωτέρους, ὡς ἰδέα καί τόπος διασυνδέσεως μέ τίς ρίζες τους γιά τούς νέους μας, κατέχει ξεχωριστή θέση στήν ζωή τοῦ Ἕλληνα τῆς Διασπορᾶς.
Ἡ προσφορά τῆς Ὁμογενείας στήν Ἑλλάδα εἶναι διαχρονική καί ἐξόχως σημαντική. Χάρη στούς σφιχτούς δεσμούς πού ἐπιβίωσαν ἀλώβητοι μέσα στόν χρόνο, οἱ ἑλληνικές παροικίες ἀντόν κόσμο στάθηκαν και στέκονται στο πλευρό τῆς Πατρίδος ἀποτίωντας φόρο τιμῆς στίς πατρογονικές ἑστίες. Ἀπό τήν ἐποχή τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 καί τίς ἡρωϊκές μορφές πού ἀνέδειξε ἡ Ὁμογένεια, ὅπως ὁ Ρήγας Φερραῖος, ὁ Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης, ὁ Ἰωάννης Καπποδίστριας, οἱ Φιλικοί, ὥς τόν Ἑλληνισμό τῆς ἀκμάζουσας κοινότητος τῆς Βιέννης, τῆς Βενετίας καί τῆς Ὀδησσοῦ, οἱ Ἀπόδημοι ἔφεραν τήν εὐθύνη διασώσεως τῆς ἑλληνικῆς πνευματικότητος. Μετέπειτα στόν Α΄ καί Β ΄ Παγκόσμιο πόλεμο οἱ νέοι τῆς ὁμογενείας ἦρθαν γιά νά πολεμήσουν στό πλευρό τῶν Ἑλλαδιτῶν. Ἀλλά καί σέ ὅλη τήν πορεία τοῦ νεωτέρου Ἑλληνικοῦ Κράτους, οἱ μεγάλοι εὐεργέτες, ὅπως μεταξύ ἄλλων, ὁ Ζάππας, ὁ Δούμπας, ὁ Ἀβέρωφ καί πολλά ἀκόμη ἄτομα καί φορεῖς τῆς ὀργανωμένης ὁμογενείας ἔφεραν τήν εὐθύνη τῆς ἀνασυγκροτήσεως τῆς χώρας.
Προβαίνοντας σέ σημαντικές δωρεές καί ὑλικοτεχνική ὑποδομή, συνετέλεσαν ἀποφασιστικά στήν ἀναδιοργάνωση τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους γράφοντας χρυσές σελίδες στό βιβλίο προσφορᾶς τοῦ Ἁπανταχοῦ Ἑλληνισμοῦ. Στίς μέρες μας καί ἀπό τήν ἀπαρχή τῆς πολύπλευρης κρίσεως πού βιώνει ὁ Ἑλληνικὸς Λαός, ἡ ὁμογένεια δηλώνει παροῦσα. Ὁ Ἑλληνισμός μέσα ἀπό τούς μηχανισμούς αὐτοοργανώσεως πού διαθέτει, ἐνισχύει οἰκονομικά καί ἠθικά τόν ἀγῶνα τῆς Ἑλλάδος νά ξεπεράση τήν οἰκονομική, κοινωνική καί ἀνθρωπιστική κρίση πού βιώνει πλέον ἡ χώρα. Χιλιάδες εὐρώ ἔχουν διατεθῆ ἀπό διάφορες ὀργανώσεις τῆς Ὁμογενείας καί τήν Ἑλληνορθόδοξη Ἐκκλησία, ἀλλά καί πρωτοβουλίες γιά τήν προσέλκυση ἐπενδύσεων καί τήν τόνωση τῆς ἐπιχειρηματικότητος ἔχουν ξεκινήσει ἀπό τούς Ἕλληνες τῶν Η.Π.Α. κυρίως, καί συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
Ἡ κρίση βέβαια ἔχει ἐπιφέρει σοβαρές ἀπώλειες στήν χώρα, μέ πρώτη τήν αἱμορραγία σέ ἀνθρώπινο δυναμικό. Στό κλῖμα τῆς ἀβεβαιότητος πού ἐπικρατεῖ, ἡ νέα γενιά τῶν Ἑλλήνων ἐγκαταλείπει τήν Πατρίδα καί ξενιτεύεται πρός ἀναζήτηση μιᾶς καλύτερης προοπτικῆς καί μιᾶς ἀξιοπρεποῦς διαβιώσεως. Περίπου 200.000 νέοι εἶναι ἤδη ἐγκατεστημένοι σέ ἄλλες χῶρες, σύμφωνα μέ τά τελευταῖα στοιχεῖα. Καί ἡ αἱμορραγία δυστυχῶς συνεχίζεται…
Ἀπό τήν ἄλλη, ἡ οἰκονομική κρίση ἐπηρέασε ἀρνητικά τίς σχέσεις τοῦ Μητροπολιτικοῦ Κέντρου μέ τήν Ὁμογένεια. Ἡ συνταγματικά κατοχυρωμένη πολιτική προνοίας καί ἐνδιαφέροντος τῆς γενέτειρας πρός τά ἀπόδημα τέκνα της ἀτόνισε, κάτω ἀπό τίς περιστασιακές δυσκολίες πού προκάλεσαν ἀσυναίσθητα ἴσως κεντρομόλες τάσεις στό Μητροπολιτικό Κέντρο.
Νοητές γέφυρες ἐπικοινωνίας, ὅπως ἦταν καί τό Δορυφορικό τηλεοπτικό καί ραδιοφωνικό πρόγραμμα τῆς κρατικῆς ραδιοτηλεοράσεως γιά τούς Ἀποδήμους ἔπαυσαν νά ὑφίστανται, καθώς ἡ ἀναδιάρθρωση τοῦ ραδιοτηλεοπτικοῦ τοπίου προκάλεσε παρενέργειες καί ἀκούμπησαν καί τόν Ἀπόδημο Ἑλληνισμό. Κορυφαῖο παράδειγμα, ἡ πλήρης ἀποτελμάτωση τοῦ σχεδίου νόμου γιά τήν ἀνασύσταση τοῦ θεσμοῦ τοῦ Συμβουλίου Ἀποδήμου Ἑλληνισμοῦ ΣΑΕ. Ἑνός ΣΑΕ πού μπορεῖ νά ἐξεδήλωσε ἀδυναμίες, ἀλλά δέν παύει νά συνιστᾶ μιά κατάκτηση γιά τήν Ὁμογένεια Ἁπανταχοῦ. Δυστυχῶς κάποιες μεμονωμένες προσπάθειες πού γίνονται ἔνθεν κἀκεῖθεν ἀποδεικνύονται μᾶλλον ἀνίσχυρες νά τροφοδοτήσουν μία δυναμική ἐπανεκκίνηση τῆς κοινῆς πορείας, ὥστε νά ξεπεραστοῦν τά ὅποια σύννεφα σκίασαν πρόσκαιρα τίς σχέσεις αὐτές. Πρόσκαιρα, διότι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες τοῦ ἐξωτερικοῦ πάντοτε θά τρέφουμε μιά ρομαντική ἰδέα γιά τήν πρώτη μας πατρίδα, τήν Ἑλλάδα. Τό μεγάλο στοίχημα ὅμως εἶναι ― πέραν τοῦ ρομαντισμοῦ ― καί ἡ πρακτική ἐμβάθυνση τῆς συνεργασίας σέ τομεῖς δράσεως μέ διεθνές ἐκτόπισμα, ὅπως εἶναι π.χ. ἡ ἀνάληψη πρωτοβουλιῶν ἐκ μέρους τῆς Ὁμογενείας ― σέ συνεργασία μέ τό Μητροπολιτικό Κέντρο ― στό μέτωπο τῆς πολιτιστικῆς μας κληρονομιᾶς, τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων, τῆς ἐξαγωγῆς τοῦ πλουσίου πολιτισμικοῦ καί γλωσσικοῦ μας κεφαλαίου. Αὐτά ὅλα μέ ἕνα ΣΑΕ λειτουργικό, αὐτοδύναμο καί αὐτοχρηματοδοτούμενο.
Δυστυχῶς ἔχει χαθῆ πολύτιμος χρόνος στήν ὑπόθεση ἐπανεκκινήσεως τοῦ ΣΑΕ. Σέ ἀντίθεση μέ τήν ἀνάγκη μεγάλης προσπάθειας γιά νά ἀνατραπῆ ἡ ἀπαξίωση τοῦ θεσμοῦ αὐτοῦ στήν συνείδηση τῆς ὁμογενείας, τά ὅποια βήματα γίνονται σήμερα σέ κυβερνητικό ἐπίπεδο δέν συνιστοῦν δυναμική παρέμβαση. Ἀκόμη καί τό ζήτημα τῆς ἀποδόσεως τοῦ συνταγματικοῦ δικαιώματος ψήφου στούς Ἀποδήμους Ἕλληνες καί ὅσους ὁμογενεῖς ἔχουν ἑλληνική ταυτότητα δέν ὑλοποιήθηκε, κυρίως λόγῳ τῆς ἀπουσίας πολιτικῆς βουλήσεως ἀπό πλευρᾶς τῶν ἑλληνικῶν κομμάτων. Τό κενό τῆς παρουσίας τῆς Ἑλληνικῆς πολιτείας στήν ἀλλοδαπή, δεκαετίες τώρα, τό ἀναπληρεῖ σέ κάθε γωνιά τοῦ κόσμου ὁ Ἀπόδημος Ἑλληνισμός. Ἐμεῖς οἱ ὁμογενεῖς συνεχίζουμε νά συντηροῦμε τά Σχολεῖα καί τίς Ἐκκλησίες μας, νά διοργανώνουμε τά πολιτιστικά μας δρώμενα, νά ἐκδίδουμε τίς ἐφημερίδες καί νά ἐκπέμπουμε ραδιοφωνικό καί τηλεοπτικό πρόγραμμα, νά δίνουμε τό “παρών” σέ κάθε ζήτημα πού ἀφορᾶ στά ἐθνικά μας θέματα εἴτε αὐτό εἶναι τό Κυπριακό ζήτημα, εἴτε ἡ ὀνομασία τῆς γείτονος χώρας, ἡ προστασία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τῶν ἑλληνικῶν μειονοτήτων στήν Τουρκία καί τήν Ἀλβανία.
Ἡ Ἑλληνική Ὁμογένεια, λοιπόν, ἐξακολουθεῖ νά προσφέρη, νά ὑπηρετῆ τά ἑλληνικά ἰδεώδη, θέτοντας τίς βάσεις γιά τήν διαιώνισή τους. Ἀλλά δίχως ἄλλο ἡ συμμετοχή σέ αὐτή τήν προσπάθεια καί τῆς Ἑλλάδος εἶναι οὐσιαστική. Πῶς μποροῦμε, λοιπόν, νά ἀξιοποιήσουμε τίς δυνάμεις τοῦ Ἑλληνισμοῦ Ἁπανταχοῦ τῆς γῆς ὡς πολυτίμου συμμάχου τῆς χώρας μας στήν ἐποχή τῶν μεγάλων προκλήσεων, τῆς μεγάληςκοινωνικῆς, πολιτιστικῆς καί οἰκονομικῆς κρίσεως πού διέρχεται ἡ Πατρίδα μας; Τό βασικό μέλημά μας πρέπει νά εἶναι, ἐπιτέλους, ἡ ἐκπόνηση μιᾶς μακρόπνοης στρατηγικῆς πού θά ἀξιοποιήση τίς ὑπάρχουσες ὑποδομές στόν ἑλληνισμό τῆς Διασπορᾶς, πού θά ἑνώση, θά ἀγκαλιάση τίς διαφορετικές ἀνάγκες τῆς νέας γενιᾶς. Καί ὅλα αὐτά, μέ γνώμονα τό συμφέρον τῆς Πατρίδος. Καί τό σημαντικό βῆμα γιά τήν ἀποκατάσταση τῆς ἐπικοινωνίας μεταξύ Ἑλλάδος καί Ὁμογενείας εἶναι ἡ δημιουργία μιᾶς ἀμφιδρόμου σχέσεως ἀλληλοϋποστηρίξεως καί ἀγαστοῦς συνεργασίας.
Ἡ ἐπανασύνδεση μέ τό Μητροπολιτικό Κέντρο, κυρίως γιά τήν νέα γενιά εἶναι ζωτικῆς σημασίας στόχος (…). Ἐδῶ ἔρχεται ὁ ρόλος τῶν Ὁμογενειακῶν Ὀργανώσεων, τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, τῶν δικτύων πού διαθέτει σήμερα ἡ Ἑλληνική Διασπορά, τά ὁποῖα ἔχουν διαμορφωθῆ πλέον καί λειτουργοῦν ἀνεξάρτητα ἀπό τό Μητροπολιτικό Κέντρο. Ἐπί πλέον τά δίκτυα τῶν ἐπιστημόνων, τά δίκτυα τῶν πολιτικῶν ἑλληνικῆς καταγωγῆς, τῶν ἐπιχειρηματιῶν, συνιστοῦν μιά πηγή ἀστειρεύτου καί μέχρι στιγμῆς ἀνεκμεταλλεύτου πλούτου γιά τήν Ἑλλάδα. Τά μέλη τῶν δικτύων μποροῦν μέ τήν σωστή προσέγγιση νά ὑποστηρίξουν σημαντικές πρωτοβουλίες γιά τήν ἀναστροφή τοῦ ἀρνητικοῦ κλίματος, ἀλλά καί τήν οἰκονομική ἀνασυγκρότηση τῆς χώρας. Καί ὡς χαρακτηριστικό παράδειγμα θά ἀναφέρω ἐδῶ, τήν ἀξιοποίηση τοῦ εἰδικευμένου ἑλληνικοῦ δυναμικοῦ πού καταφεύγει στό ἐξωτερικό πρός ἀναζήτηση ἐπαγγελματικῆς σταδιοδρομίας. Ἰδιαίτερα οἱ νέοι καινοτόμοι ἐρευνητές καί ἐπιστήμονες. Τά δίκτυα τῆς Ὁμογενείας ἐδῶ, μποροῦν νά δημιουργήσουν εὐκαιρίες γιά τούς νέους ἐπιστήμονες, τήν προώθηση τῆς ἔρευνας καί τῶν νέων τεχνολογιῶν στήν Ἑλλάδα δημιουργώντας προοπτικές ἀναπτύξεως καί στήν Ἑλλάδα. Μέ τά δεδομένα πού ὑπάρχουν σήμερα ἐντός καί ἐκτός Ἑλλάδος, πῶς μποροῦμε ὅλοι ἐμεῖς νά ἀναστρέψουμε τό ἀρνητικό κλῖμα καί νά καταστήσουμε τήν μεταξύ μας σχέση ἐποικοδομητική;
1. Μέ τήν ἐνίσχυση τῆς ἀμφιδρόμου ἐπικοινωνίας καί ἐνημερώσεως τοῦ Μητροπολιτικοῦ Κέντρου γιά θέματα πού ἀφοροῦν καί στόν Ἀπόδημο Ἑλληνισμό. Ὑπάρχουν ἀνεκμετάλλευτοι ἐθελοντές, ἄνθρωποι τῶν γραμμάτων, ξένοι ἀνταποκριτές, πατριῶτες στήν ψυχήMπού μποροῦν ν᾿ ἀλλάξουν τό τοπίο.
2. Μέ τήν σφυρηλάτηση συνεργασιῶν στόν πολιτιστικό καί ἐκπαιδευτικό τομέα.
3. Μέ τήν ἀνάπτυξη κοινῶν πρωτοβουλιῶν γιά τήν προβολή τῆς Ἑλλάδος καί τήν ἐπιχειρηματική δράση ὡς σημεῖο ἀναφορᾶς τοῦ Παγκοσμίου Πολιτισμοῦ.
Καί ἐδῶ ὁ ρόλος πού μπορεῖ νά διαδραματήσουν οἱ τηλεοπτικοί σταθμοί τῆς περιφερείας ἀναφορικά μέ τούς Ἕλληνες τοῦ ἐξωτερικοῦ καί σέ συνεργασία μέ τά Ὁμογενειακά Μ.Μ.Ε., τά ἐπικοινωνιακά δίκτυα τῆς Ὁμογενείας ― ὁμογενειακά ἔντυπα, ἐφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνο καί τηλεόραση ― εἶναι σημαντικός. Ἐξ ἴσου σημαντικός εἶναι ὁ ρόλος τῶν Ἀποδήμων στήν ἀνάπτυξη καί ἐνίσχυση τῆς τουριστικῆς βιομηχανίας μέ τήν ἐνίσχυση ὅλων τῶν μορφῶν τουρισμοῦ, ὅπως εἶναι ὁ ἐκπαιδευτικός, ὁ θρησκευτικός, ὁ πολιτιστικός καί ὁ ἀγροτικός τουρισμός. Ὁ ἑλληνισμός τῆς Διασπορᾶς μπορεῖ νά συνδράμη ποικιλοτρόπως, συνεπικουρούμενος καί ἀπό τήν τοπική αὐτοδιοίκηση, τούς τοπικούς καί περιφερειακούς σταθμούς, ἀλλά καί τήν τοπική κοινωνία. Ἐπίσης πρός ἐνίσχυση τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ τουρισμοῦ σέ συνεργασία μέ ἀκαδημαϊκούς ἑλληνικῆς καταγωγῆς καί φιλέλληνες πού διδάσκουν σέ ξένα Πανεπιστήμια, μπορεῖ νά ὀργανωθοῦν ἐκπαιδευτικές ἐκδρομές στήν περιφέρεια, ἀλλά καί Συνέδρια μέ ἐπιστημονικό χαρακτήρα.
Μέσῳ τοῦ δικτύου πού διαθέτει ἡ τηλεόραση τῆς Περιφερείας, τέτοιες δράσεις μποροῦν νά ἀναδειχθοῦν καθιστώντας κοινωνούς σέ παρόμοιες προσπάθειες καί τούς κατοίκους τῆς περιφερείας. Ἐπί πλέον κάθε χρόνο λαμβάνουν χώρα τά Συνέδρια τῶν ἐθνικοτοπικῶν ὀργανώσεων σέ ὅλη τήν Ἑλλάδα. Ἀξιοποιώντας αὐτά τά Συνέδρια μπορεῖ νά ἀναπτυχθοῦν οἱ ἐπιχειρηματικές συνεργασίες καί νά δημιουργηθῆ θετικό κλῖμα μέ σωστή ἐνημέρωση καί ἀπό τούς ἁρμοδίους φορεῖς τῆς Περιφερείας γιά ἐπενδύσεις. Σέ κάθε ὅμως πρόταση πού ἀφορᾶ σέ μεγάλα ζητήματα, τά ὁποῖα ἀγγίζουν τήν καθημερινότητα καί τήν διασύνδεση τῶν Ἀποδήμων μας μέ τήν Πατρίδα, ἀπαραίτητη εἶναι καί ἡ πολιτική βούληση τῆς ἑκάστοτε Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως. Πέραν τούτου, ἡ πολιτική συνοχή, ἡ στήριξη μιᾶς συγκεκριμένης μακρόπνοης στρατηγικῆς γιά τόν Ἀπόδημο Ἑλληνισμό ἀπό ὅλες τίς πολιτικές δυνάμεις τῆς γενέτειρας.
Αὐτό, λοιπόν, πού θά πρέπη νά κάνη ἡ Πατρίδα γιά τά παιδιά της εἶναι νά τά συμπεριλάβη στούς σχεδιασμούς της, νά μοιραστῆ μαζί τους τό ὅραμα γιά τό μέλλον τῆς Ἑλλάδος, νά τούς προσελκύση μέ συγκεκριμένο πρόγραμμα, νά τούς κινητοποιήση μέ συγκεκριμένους στόχους καί νά τούς ἀντιμετωπίση ὡς συνεργάτες καί πολυτίμους συμμάχους στήν ἐθνική προσπάθεια. Γιά μιά ἀκόμη φορά ἀπευθύνω ἔκκληση, ὥστε ὅλοι μαζί νά συνεργαστοῦμε μέ ὁμοψυχία καί ἑνότητα, ἡ Ἑλληνική Πολιτεία καί ἡ τοπική αὐτοδιοίκηση, ἡ Ἐκκλησία μας, οἱ Ὁμογενειακές ὀργανώσεις ἀνά τόν κόσμο, οἱ ὀργανώσεις στήν Ἑλλάδα, τά περιφερειακά καί Ὁμογενειακά Μ.Μ.Ε., τό ΣΑΕ, οἱ Φιλέλληνες, ὥστε νά ἀγωνιστοῦμε μαζί γιά τήν ἠθική, κοινωνική καί οἰκονομική ἀνασυγκρότηση τῆς Ἑλλάδος.
Καί μποροῦμε ὅλοι μαζί νά κτίσουμε ξανά τήν Ἑλλάδα καί νά δώσουμε ὁράματα καί ὄνειρα στά παιδιά μας. Μέ αὐτό τόν τρόπο θά μπορέση νά στηριχθῆ ἡ οἰκονομία μας, νά γίνουν ἐπενδύσεις, νά δημιουργηθοῦν θέσεις ἐργασίες, νά ἐνισχυθῆ ὁ τουρισμός μας, νά ἀναδείξουμε τόν πολιτισμό μας. Νά δώσουμε πνοή καί στήν ξεχασμένη ἐπαρχία μας.
Ὁ Ἕλληνας Ἁπανταχοῦ τῆς γῆς διαθέτει τό πάθος νά διατηρῆ τήν ἐπαφή μέ τίς ρίζες του, τήν ἀποφασιστικότητα νά ἀγωνίζεται γιά τό δίκαιο. Ἐάν σέ αὐτά τά στοιχεῖα προσθέσουμε τήν δύναμη τῆς ἑνότητος, θά ἐπιτύχουμε.
Ἔχουμε χρέος ὅλοι μας νά συνεχίσουμε τόν ἀγῶνα γιά τήν διαφύλαξη τῆς δικῆς μας ἱστορίας, τῆς γλώσσας μας, τῆς θρησκείας μας καί τῆς ἐθνικῆς μας ταυτότητος, γιά τήν διαχρονικότητα τοῦ Ἑλληνισμοῦ, γιά τό καλό τῆς Ἑλλάδος μας, γιά τό μέλλον τῆς νεολαίας μας, ἀγκαλιάζοντας ὅμως, ὅλους τούς λαούς αὐτῆς τῆς γῆς σέ μιά παγκόσμια οἰκογένεια, ὅπου ὡς Ἕλληνες μποροῦμε νά συνεισφέρουμε σημαντικά στήν πρόοδο, τήν εὐημερία, καί τήν εἰρήνη αὐτου τοῦ κόσμου.