ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΕΜΠΟΡΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ
Ξημερώνει αύριο μια μέρα αγώνα και ομολογίας πίστεως. Έως σήμερα, μπορούσαμε να παραπονούμαστε για τους άλλους που αποφασίζουν χωρίς εμάς και απεργάζονται σχέδια σε βάρος της πίστης μας και της πατρίδος μας. Από αύριο είναι η ώρα να δώσουμε το δικό μας αγώνα. Πρέπει τόσο εμείς όσο και ο περίγυρός μας να αρνηθούμε να ψωνίσουμε ημέρα Κυριακή. Και όχι μόνον αυτό. Πρέπει να αποδοκιμάσουμε τους καταστηματάρχες και τα πολυκαταστήματα που θα λειτουργήσουν Κυριακάτικα, ορισμένοι δε ακόμη και την ώρα της Θείας Λειτουργίας. Όχι βέβαια να τους αποδοκιμάσουμε σε προσωπικό επίπεδο. Αρκεί νηφάλια να τους γνωρίσουμε τη θλίψη μας για την επιχειρηματική τους αυτή επιλογή και πως από εδώ και πέρα θα προτιμούμε τους ουκ ολίγους ανταγωνιστές τους που -προς τιμή τους- αποφάσισαν να σεβαστούν την αργία της Κυριακής. Επιτέλους πρέπει να καταλάβουμε ότι η έγνοια μας δεν πρέπει να είναι το που θα κερδίσουμε λίγα λεπτά του Ευρώ αλλά το πως θα σταματήσουμε πρακτικές που προσβάλλουν το πολυτιμότερο όλων, την ψυχή μας. Το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές δεν είναι πρόοδος. Είναι πισωγύρισμα σε εποχές δουλείας και εξαθλίωσης από τις οποίες, προκειμένου να ξεφύγουμε, χρειάστηκε ήρωες και μάρτυρες να χύσουν το αίμα τους.
Θα μας επιτρέψετε εδώ να σας θυμίσουμε σχετική μας ανακοίνωση που είχε αναρτηθεί στις12/12/2012:
Τί θά ἔλεγε ἄραγε σήμερα ὁ Πατροκοσμάς γιά τή λειτουργία τῶν καταστημάτων τίς Κυριακές;
Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ἔδωσε ἰδιαίτερη ἔμφαση στό νά παύσουν οἱ σκλαβωμένοι Ἕλληνες νά πραγματοποιοῦν ἐμπορικές συναλλαγές κατά τήν Κυριακή. Χάρη στό κήρυγμά του καί μόνον (κάτι πού εἶναι ἐνδεικτικό τοῦ σεβασμοῦ τοῦ λαοῦ πρός τόν Ἅγιο) τά παζάρια ἔπαυσαν νά γίνονται Κυριακή καί μεταφέρθηκαν τό Σάββατο. Τό γεγονός αὐτό μάλιστα ὁ Ἅγιος τό πλήρωσε μέ τήν ἴδια του τή ζωή ἀφοῦ κατέστη μισητός σέ μέλη τῆς Ἑβραϊκῆς ἐμπορικῆς κοινότητας τῆς ἐποχῆς πού εἶδαν νά πλήττονται τά συμφέροντά τους, μιᾶς καί τά κυριακάτικα παζάρια εἶχαν καθιερωθεῖ ἀπό αὐτούς. Διέβαλαν λοιπόν τόν Ἅγιο στούς Τούρκους καί δωροδόκησαν αὐτούς ὥστε νά τόν σφαγιάσουν τήν 24η Αὐγούστου τοῦ 1779. Εἶναι χαρακτηριστικός ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου: ” ….. Δέκα χιλιάδες χριστιανοί μέ ἀγαποῦνε καί ἕνας μέ μισεῖ. Χίλιοι Τοῦρκοι μέ ἀγαποῦνε καί ἕνας ὄχι τόσον. Δέκα χιλιάδες ῾Ἑβραῖοι θέλουν τόν θάνατόν μοῦ καί ἕνας ὄχι”.
Σήμερα λοιπόν, διακόσια τριάντα τρία χρόνια μετά τό μαρτύριο τοῦ Πατροκοσμά οἱ «ἐλεύθεροι» Ἕλληνες, μετά βαΐων καί κλάδων ἀνυπομονοῦμε τίς Κυριακές πού θά μποροῦμε νά ψωνίζουμε τά ὑπέρ πάντων καταναλωτικά ἀγαθά πού ἐπιθυμοῦμε. Ἐπιτέλους γινήκαμε Νέα Υόρκη καί Λονδίνο! Φθάσαμε στά ὕψη τῆς Δύσεως ἤ μήπως κάτι λάθος πάμε νά κάνουμε; Ποιά ἄραγε ἡ πρόβλεψη τοῦ Ὑπουργείου Ἀνάπτυξης γιά τήν δυνατότητα παρακολούθησης τῆς Κυριακάτικης Λειτουργίας ἀπό τούς ἐμπόρους καί τούς ἐργαζομένους στά ἐμπορικά καταστήματα; Καμία. Ὑπάρχουν τοὐλάχιστον ἐλπίδες νά ἀνεβεῖ ὁ τζίρος τῶν καταστημάτων καί νά αὐξηθοῦν οἱ ἀποδοχές τῶν ἐμποροϋπαλλήλων; Ὁ Ἅγιος δυόμισι αἰῶνες πρίν μας ἔχει ἕτοιμη τήν ἀπάντηση. Γράφει στή Δ’ διδαχή τοῦ:
«…Ἐπῆγεν ὁ Κύριος εἰς τὴν κόλασιν καὶ ἔβγαλε τὸν Ἀδάμ, τὴν Εὔαν καὶ τὸ γένος του. Ἀνέστη τὴν τρίτην ἡμέραν. Ἐφάνη δώδεκα φορὰς εἰς τοὺς Ἀποστόλους του. Ἔγινε χαρὰν εἰς τὸν οὐρανόν, χαρὰ εἰς τὴν γῆν καὶ εἰς ὅλον τὸν κόσμον· φαρμάκι καὶ σπαθὶ δίστομον εἰς τὴν καρδίαν τῶν Ἑβραίων καὶ μάλιστα τοῦ διαβόλου. Διὰ τοῦτο καὶ οἱ Ἑβραῖοι δὲν κατακαίονται ἄλλην ἡμέραν τόσον, ὡσὰν τὴν Κυριακήν, ὁποὺ ἀκούουν τὸν παπά μας νὰ λέγη: «Ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν». Διότι ἐκεῖνο ὁποὺ ἐσπούδαζον οἱ Ἑβραῖοι νὰ κάμουν διὰ νὰ ἐξαλείψουν τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ μας, ἐγύρισεν ἐναντίον τῆς κεφαλῆς των. Πρέπει καὶ ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, νὰ χαιρώμεθα πάντοτε, μὰ περισσότερον τὴν Κυριακήν, ὁποὺ εἶνε ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ μας. Διότι Κυριακὴν ἡμέραν ἔγινεν ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας. Κυριακὴν ἡμέραν μέλλει ὁ Κύριος νὰ ἀναστήση ὅλον τὸν κόσμον. Πρέπει καὶ ἡμεῖς νὰ ἐργαζώμεθα τὰς ἓξ ἡμέρας διὰ ταῦτα τὰ μάταια, γήϊνα καὶ ψεύτικα πράγματα, καὶ τὴν Κυριακὴν νὰ πηγαίνωμεν εἰς τὴν ἐκκλησίαν καὶ νὰ στοχαζώμεθα τὰς ἁμαρτίας μας, τὸν θάνατον, τὴν κόλασιν, τὸν παράδεισον, τὴν ψυχήν μας ὁποὺ εἶνε τιμιωτέρα ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμον, καὶ ὄχι νὰ πολυτρώγωμεν, νὰ πολυπίνωμεν καὶ νὰ κάμνωμεν ἁμαρτίας· οὔτε νὰ ἐργαζώμεθα καὶ νὰ πραγματευώμεθα τὴν Κυριακήν. Ἐκεῖνο τὸ κέρδος ὁποὺ γίνεται τὴν Κυριακὴν εἶνε ἀφωρισμένο καὶ κατηραμένο, καὶ βάνετε φωτιὰ καὶ κατάρα εἰς τὸ σπίτι σας καὶ ὄχι εὐλογίαν· καὶ ἢ σὲ θανατώνει ὁ Θεὸς παράκαιρα, ἢ τὴν γυναῖκα σου, ἢ τὸ παιδί σου, ἢ τὸ ζῶόν σου ψοφᾶ, ἢ ἄλλον κακόν σου κάμνει. Ὅθεν, ἀδελφοί μου, διὰ νὰ μὴ πάθετε κανένα κακόν, μήτε ψυχικὸν μήτε σωματικόν, ἐγὼ σᾶς συμβουλεύω νὰ φυλάγετε τὴν Κυριακήν, ὡσὰν ὁποὺ εἶνε ἀφιερωμένη εἰς τὸν Θεόν. Ἐδῶ πῶς πηγαίνετε, χριστιανοί μου; Τὴν φυλάγετε τὴν Κυριακήν; Ἂν εἶσθε χριστιανοί, νὰ τὴν φυλάγετε. Ἔχετε ἐδῶ πρόβατα; Τὸ γάλα τῆς Κυριακῆς τί τὸ κάμνετε; Ἄκουσε, παιδί μου· νὰ τὸ σμίγης ὅλο καὶ νὰ τὸ κάμνης ἑπτὰ μερίδια· καὶ τὰ ἓξ μερίδια κράτησέ τα διὰ τὸν ἑαυτόν σου, καὶ τὸ ἄλλο μερίδιον τῆς Κυριακῆς, ἂν θέλης, δῶσε το ἐλεημοσύνην εἰς τοὺς πτωχοὺς ἢ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, διὰ νὰ εὐλογήση ὁ Θεὸς τὰ πράγματά σου. Καὶ ἂν τύχη ἀνάγκη καὶ θέλης νὰ πωλήσῃς πράγματα φαγώσιμα τὴν Κυριακήν, ἐκεῖνο τὸ κέρδος μὴ τὸ σμίγεις εἰς τὴν σακκούλα σου, διότι τὴν μαγαρίζει· ἀλλὰ δῶσε τα ἐλεημοσύνην, διὰ νὰ σᾶς φυλάγη ὁ Θεὸς…»
Εἶναι στό χέρι μας νά μήν ἐπιτρέψουμε τό πισωγύρισμα στά χρόνια τοῦ σκότους καί τῆς (ψυχικῆς) σκλαβιᾶς. Τό χρωστᾶμε σέ αὐτούς πού δώσανε τό αἷμα τους γιά ἐμᾶς, τό ὀφείλουμε καί στά παιδιά μας…