Τον Φεβρουάριο του 1826, ο Τουρκικός κλοιός γύρω από το Μεσολόγγι είχε σφίξει ασφυκτικά. Υπό τις συνθήκες αυτές, όλες οι αμυνόμενες δυνάμεις περιμετρικά της πολιορκημένης πόλης ήταν κομβικής σημασίας.
Στον γειτονικό Ντολμά, είχαν οχυρωθεί 300 άντρες με μερικές δεκάδες κανόνια, υπό τις εντολές του στρατηγού Λιακατά. Ο Λιακατάς, ως άλλος Λεωνίδας, με τους 300 άντρες του αμυνόταν σθεναρά στις επιθέσεις του στρατού του Ιμπραήμ. Όλοι γνώριζαν ότι αν «έπεφτε» το Αιτωλικό, θα ξεκινούσε η αντίστροφη μέτρηση και για το Μεσολόγγι….
Παρά τις απόπειρες αντιπερισπασμού από τους Μεσολογγίτες, οι Τούρκοι έφτασαν πάνοπλοι στον Ντολμά με πλοιάρια και σχεδίες. Ταυτόχρονα, 18 πυροβόλα από την απέναντι στεριά έριχναν ακατάπαυστα βολές στο νησάκι. Ο Λιακατάς και οι 300 απέκρουσαν τις επιθέσεις μέχρι τη δύση του ηλίου. Τότε, μία τουρκική οβίδα έπεσε μέσα στην μπαρουταποθήκη και προκάλεσε έκρηξη. Οι περισσότεροι μαχητές έπεσαν νεκροί. Ανάμεσα τους ήταν κι ο μεγάλος στρατηγός….
Μετά την πτώση του Ντολμά, υπέκυψε και το Αιτωλικό. Την 1η Μαρτίου του 1826 οι Τούρκοι κατέλαβαν το νησί και έσφαξαν όσους κατοίκους δεν είχαν προλάβει να διαφύγουν.
Εικονιζόμενοι: Όμιλος Διαφύλαξης & Αναβίωσης της Ιστορίας του Αιτωλικού ”Οι Ταξιάρχες”