Δημητρίου Δήμου
Κτηνοτρόφου
Στὴν Αὔρα Τρικάλων, τρία χιλιόμετρα ἀπὸ τὴν Καλαμπάκα σὲ μία κατάφυτη ἔκταση 300 στρεμμάτων ἐκτρέφονται ἀπὸ τὸν κ. Δημήτριο Δῆμο (ἀπόφοιτο τῆς Βιομηχανικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης, γεωργὸ-οἰκονομολόγο) αὐτόχθονες καὶ σπάνιες φυλὲς ἀγροτικῶν ζώων, οἱ ὁποῖες ὑφίστανται ἐδῶ καὶ 10.000 χρόνια στὴν ἑλληνικὴ ὕπαιθρο μὲ τὴν ἴδια ἀκριβῶς μορφή. Συγκεκριμένα, ἡ «κιβωτὸς τοῦ Δήμου» περιλαμβάνει:
α) 146 ἀγελάδες ἀπὸ τὶς 218 ποὺ ἔμειναν στὴ χώρα καὶ οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦν τὴν ἑλληνικὴ στεπικὴ φυλὴ (τύπος Κατερίνης). Ἀποδεικνύεται σήμερα ἀπὸ ἐπιστήμονες ζωοτέχνες ἀποδεδειγμένο ὅτι διαβιοῦν στὴ Χώρα μας ἐδῶ καὶ 10.000 χρόνια καὶ ἀπεικονίζονται σ᾿ ὅλες τὶς ἀρχαῖες ἀναπαραστάσεις ἐδῶ καὶ 3.500 χρόνια τουλάχιστον (χρυσὰ κύπελλα τοῦ Βαφειοῦ Ποταμοῦ, ταυροκαθάψια Κρήτης, Παναθήναια ἀπὸ τὴ Ζωφόρο τοῦ Παρθενῶνα, κ.ἄ.).
β) Ἑλληνικὸ μαῦρο χοῖρο (200 ζῶα). Πρόκειται γιὰ τὴν μοναδικὴ ἀμιγῶς καθαρόαιμη φυλὴ τῆς χώρας, ὅπως ἀποδείχτηκε μετὰ ἀπὸ ἐξετάσεις τοῦ γενότυπου. Τὸ γουρούνι αὐτὸ ποὺ κατὰ τὴν ἀρχαιότητα ἦταν τὸ σύμβολο τῆς ἀφθονίας καὶ προστατευόταν ἀπὸ τὴ θεὰ Δήμητρα διαιώνισε τὸ εἶδος μας, διότι ἀπὸ αὐτὸ ὁ ἄνθρωπος ἔπαιρνε ἐνέργεια τρώγοντας τὸ λίπος του.
γ) Θεσσαλικὰ ἄλογα (45 ζῶα), τὰ ὁποῖα τὸ ὑπουργεῖο Ἀγροτικῆς Ἀνάπτυξης καὶ Τροφίμων ἔχει συμπεριλάβει στὴ λίστα μὲ τὰ ὑπὸ ἐξαφάνιση ζῶα, ἀφοῦ δὲν ξεπερνοῦν τὰ 450 σὲ ὁλόκληρη τὴ χώρα. Τὰ ἄλογα αὐτὰ ἀνήκουν στοὺς μικρόσωμους ἵππους. Τὸ ὕψος τους εἶναι περίπου 125-135 ἑκατοστά, τὸ κλασσικό τους χρῶμα εἶναι τὸ γκρίζο, ἐνῷ παρουσιάζουν ἰσχυρὰ ἄκρα καὶ ἡ οὐρὰ καὶ ἡ χαίτη τους εἶναι ἀρκετὰ μακριές, καὶ
δ) 19 ἱππάρια (πόνυ) Σκύρου. Κοινὸς παρανομαστὴς τῶν πιὸ πάνω σπάνιων καὶ αὐτόχθονων φυλῶν ζώων εἶναι ὅτι διαβιοῦν σὲ συνθῆκες ἐκτατικῆς ἐκτροφῆς (ἐλευθέρας βοσκῆς), ἔχουν δὲ προσαρμοστεῖ στὶς εἰδικὲς συνθῆκες τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος καὶ ἀξιοποιοῦν κατὰ τὸν καλύτερο τρόπο τὸν φτωχὸ σὲ μάζα, ἀλλὰ πλούσιο σὲ θρεπτικὰ συστατικά, ἑλληνικὸ βοσκότοπο, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἔχουν πολὺ λιγότερες ἀπαιτήσεις, παράλληλα ὅμως νὰ προσφέρουν (λόγῳ τῆς πλούσιας ἑλληνικῆς χλωρίδας) προϊόντα ὑψηλῆς διατροφικῆς ἀξίας. Μὲ λίγα λόγια, ἡ παραγωγικότητά τους εἶναι ἱκανοποιητικὴ παρὰ τὸ δυσμενὲς οἰκονομικὸ περιβάλλον. Ἡ ἀνωτέρω κτηνοτροφικὴ ἐκμετάλλευση, ἡ προσπάθεια προστασίας καὶ διάσωσης τῶν ἐν λόγῳ φυλῶν, ἡ ἀντίσταση σὲ καθετὶ μαζικό, γρήγορο καὶ ἐμπορικὸ ποὺ σχετίζεται μὲ τὴν παραγωγὴ καὶ τὴ διατροφή, ἡ παραδοσιακὴ γνώση καὶ ἡ παραδοσιακὴ τεχνικὴ στὴν παραγωγή, ἡ μὴ ἐξάρτηση ἀπὸ τὴν σύγχρονη βιομηχανία κρέατος, ἡ ὁποία εἶναι ἀλληλένδετη μὲ τὶς πολυεθνικὲς τῆς σόγιας, τῶν φαρμάκων καὶ τοῦ γενετικοῦ ὑλικοῦ, ἀλλὰ καὶ ἡ ἐπιστροφὴ στὴν παράδοση ἐπιβραβεύθηκε τὸ 2002 ἀπὸ τὸ παγκόσμιο κίνημα τῆς «Slow Food» («Ἀργὸ Φαγητό»), καθὼς τὸ ἐν λόγῳ κίνημα ἀπένειμε στὸν ἰδιοκτήτη τῆς φάρμας κ. Δημήτριο Δῆμο δύο βραβεῖα γιὰ τὴ συμβολή του στὴ διατήρηση τῆς ἀγροτικῆς βιοποικιλότητας τοῦ πλανήτη.
Τέλος, πρέπει νὰ ἐπισημανθεῖ ὁ ὑψίστης σημασίας σκοπὸς τῆς ὕπαρξης τῆς «Κιβωτοῦ», ὁ ὁποῖος ὑπηρετεῖ τὴ διάσωση τῶν αὐτόχθονων καὶ σπάνιων φυλῶν ἀγροτικῶν ζώων, διότι τὰ ζῶα αὐτὰ συνδέονται ἄμεσα ἢ ἔμμεσα μὲ τὴν ἱστορία, τὴ ζωὴ καὶ τὸν πολιτισμὸ τοῦ τόπου μας, προσδίδοντας ἔτσι τὴν συνέχεια τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ἐπίσης, οἱ σπάνιες καὶ αὐτόχθονες αὐτὲς φυλὲς ζώων ἀποτελοῦν τὴ ζωντανή μας πολιτιστικὴ κληρονομιὰ καὶ συμβάλλουν οὐσιαστικὰ στὴν ἐκπαίδευση, τὴν πολιτισμικὴ ἀνάπτυξη καὶ γενικὰ στὴ μεγαλύτερη καλλιέργεια τῶν κατοίκων μὲ βάση τὴν πατρογονική, πνευματικὴ καὶ πολιτισμικὴ παράδοση. Ἡ προώθηση, τέλος, τοῦ ἐγχειρήματος διάσωσης καὶ ἀξιοποίησης τῶν σπάνιων αὐτόχθονων καὶ ἀρχέγονων ἀγροτικῶν ζώων πρέπει νὰ τίθεται ἐκτὸς ἀμφισβήτησης γιὰ τοὺς ἀνθρώπους, γιὰ τὰ ζῶα, τὴ φύση, τὴν ἔρευνα, τὸν πολιτισμὸ καὶ τὴν ἀειφόρο ἀνάπτυξη. Ἀπὸ τὴν «Κιβωτὸ τοῦ Δήμου» διατίθενται σὲ νοικοκυριὰ ζωοκομικὰ προϊόντα.
Γιά κάθε πληροφορία: e-mail: bous.rare@gmail.com
ΠΗΓΗ: Επιλεγμένα αποσπάσματα από το δέκατο τεύχος του περιοδικού ΕΡΩ.