Ανάμεσα σε ένα κατάφυτο σκηνικό γεμάτο έλατα, καστανιές, καρυδιές, κερασιές και πάρα πολλά πλατάνια, βρίσκεται ένα μικρό υπέροχο χωριό, το οποίο μάλιστα έχει χαρακτηριστεί ως παραδοσιακός οικισμός.
Τοποθετείται στην επαρχιακή οδό Καρπενησίου – Νεράιδα Καρδίτσας, στις δυτικές πλαγιές του Τυμφρηστού σε απόσταση 33 χιλιομέτρων από το Καρπενήσι και φέρει την ονομασία Δομιανοί.
Τοποθετείται στην επαρχιακή οδό Καρπενησίου – Νεράιδα Καρδίτσας, στις δυτικές πλαγιές του Τυμφρηστού σε απόσταση 33 χιλιομέτρων από το Καρπενήσι και φέρει την ονομασία Δομιανοί.
Οι Δομιανοί είναι χτισμένοι στα 680 μέτρα υψόμετρο και το κυριότερο χαρακτηριστικό τους είναι το μοναστήρι της Παναγίας της Δομιανίτισσας, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου, το οποίο μάλιστα ευθύνεται και για την ονομασία του χωριού. Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, η ονομασία τους έρχεται ως παράφραση του ονόματος του πρώτου μοναχού του μοναστηριού του Δαμιανού (Δαμιανοί – Δομιανοί).
Κατά το έτος 1991 μάλιστα, η ιερά μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου χαρακτηρίστηκε ως διατηρητέο μνημείο “…επειδή διασώζει χαρακτηριστικά αρχιτεκτονικά στοιχεία του τέλους του 18ου αιώνα, καθώς και αντιπροσωπευτικά έργα της αγιογραφικής σχολής Φουρνά της Ευρυτανίας“.
Κατά το έτος 1991 μάλιστα, η ιερά μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου χαρακτηρίστηκε ως διατηρητέο μνημείο “…επειδή διασώζει χαρακτηριστικά αρχιτεκτονικά στοιχεία του τέλους του 18ου αιώνα, καθώς και αντιπροσωπευτικά έργα της αγιογραφικής σχολής Φουρνά της Ευρυτανίας“.
Η παράδοση ωστόσο της περιοχής λέει πως η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Δομιανίτισσας, που πριν βρίσκονταν στο γειτονικό χωριό Βράχα, είχε βρεθεί στα κλαδιά ενός πουρναριού (το οποίο υπάρχει ακόμη και σήμερα κοντά στην εκκλησία) καθώς από εκείνο το σημείο εξέπεμπε φως. Όταν λοιπόν οι κάτοικοι της Βράχας έμαθαν για το θαύμα, προσπάθησαν να πάρουν την εικόνα, όμως όσες φορές και αν την πήραν τόσες φορές η εικόνα βρέθηκε ξανά στο ίδιο σημείο. Έτσι, οι κάτοικοι των Δομιανών με τη σειρά τους έχτισαν την εκκλησία της Παναγίας για να την στεγάσουν.
Όμως πέραν όλων, το απέραντο φυσικό κάλλος του χωριού, το οποίο διατηρείται αναλλοίωτο στις μέρες μας, έγκειται στα ατελείωτα τρεχούμενα νερά, στα παραδοσιακά λιθόστρωτα καλντερίμια, στα πέτρινα σπίτια και μνημεία μα και στο ατελείωτο πράσινο που το περιβάλλει.
Όμως πέραν όλων, το απέραντο φυσικό κάλλος του χωριού, το οποίο διατηρείται αναλλοίωτο στις μέρες μας, έγκειται στα ατελείωτα τρεχούμενα νερά, στα παραδοσιακά λιθόστρωτα καλντερίμια, στα πέτρινα σπίτια και μνημεία μα και στο ατελείωτο πράσινο που το περιβάλλει.
Σταθείτε λοιπόν στην πλατεία του χωριού, περπατήστε στα καλντερίμια του, γευτείτε την παραδοσιακή, απολαυστικότατη ρουμελιώτικη κουζίνα με τα ντόπια, χωριάτικα λουκάνικα και τις πίτες, μιλήστε με τους ανοιχτόκαρδους ντόπιους με κάθε ευκαιρία και τέλος αφεθείτε στους ήρεμους ρυθμούς που σας προσφέρονται απλόχερα. Τότε και μόνον τότε θα κατανοήσετε απόλυτα την επιλογή όλων αυτών των ανθρώπων να παραμείνουν σε αυτά τα απομακρυσμένα χωριά και να αρνηθούν τη στέγαση στις μεγαλουπόλεις με κάθε κόστος…
Τέλος, αξίζει να αναφέρουμε πως στην περιφέρεια του Δημοτικού Διαμερίσματος Δομιανών ανήκει και η τοποθεσία Αντάνια η οποία, μαζί με την τοποθεσία Γλας της Χόχλιας, είναι οι τοποθεσίες όπου τοποθετείται η αρχαία Οιχαλία, δηλαδή η “πρωτεύουσα” της Ευρυτανίας κατά τα αρχαία χρόνια.