Ιδού ο παίς μου, όν ηρέτισα, ο αγαπητός μου….κάλαμον συντετριμμένον ου κατεάξει και λίνον τυφόμενον ού σβέσει …έως άν εκβάλη είς Νίκος την κρίσιν…και τω ονόματι αυτού έθνη ελπιούσι….τότε προσηνέχθη αυτώ δαιμονιζόμενος τυφλός και κωφός και εθεράπευσεν αυτόν….
Αγαπητοί μου σας εξομολογούμαι ως αδερφός προς αδερφό πως η ζωή μου δεν έχει νόημα αν η Ελλάδα και ο ελληνικός κόσμος διαλύονται και φθείρονται. Βεβαίως ο κόσμος μπορεί να υπάρξει και χωρίς τους Έλληνες όπως συνέχισε να υπάρχει και μετά τον αφανισμό άλλων ιστορικών λαών. Όμως εμείς που γεννηθήκαμε και ανατραφήκαμε σε μία ελληνική και χριστιανική Ελλάδα δεν μπορούμε να υπάρξουμε χωρίς αυτή την πατρίδα που γνωρίσαμε από την κοιλιά της μάνας μας.
Η μάνα μου όργωνε και θέριζε στα χωράφια του μικρού χωριού μου στην Πελοπόννησο και νήστευε τρώγοντας ξύδι και λάδι με κρεμμύδι. Το ενθυμούμαι τώρα που γερνώ ως να είναι τώρα εμπρός μου και να την βλέπω. Και ο πατέρας μου ήρθε στην Αθήνα με δανεικά παπούτσια, διότι μετά τον Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο είχαν καταστραφεί τα πάντα και δούλευε ως εργάτης μέρα νύκτα σε πολλές δουλειές. Είχε και ένα μικρό μπακάλικο. Εκεί ενώ ζύγιζε και πωλούσε σταματούσε και απήγγειλε από στήθους ποιήματα, ρητά από αρχαίους, κομμάτια από τον Αριστοτέλη, το Ευαγγέλιο και ό,τι άλλο είχε μάθη στην Πάτρα όπου μεγάλωσε και άκουγε σπουδαίους δασκάλους όπως ο αρχιμανδρίτης Γερβάσιος και άλλους. Διότι είχε πολύ δυνατή μνήμη και αγαπούσε την γνώση και τα γράμματα. Έτσι από αυτούς τούς ανθρώπους έμαθα από μικρό παιδάκι πώς Ελλάδα σημαίνει Χριστός και Χριστός σημαίνει Ελλάδα. Όχι με εθνικιστικό και άρρωστο τρόπο αλλά με τον τρόπο του Μακρυγιάννη, του Κολοκοτρώνη, του Σεφέρη, του Ελύτη, του Παπαδιαμάντη, του Πατροκοσμά και τόσων άλλων. Μάλιστα στα παιδικά μου μάτια ο πατέρας μου φάνταζε σαν ήρωας του 21 ή της αρχαίας εποχής, διότι ήταν ένας δυνατός και ακάματος άνθρωπος, που δούλευε μέρα νύκτα ακούραστα μέχρι που πέθανε.
Μία εβδομάδα πριν πεθάνει είχε κατέβη στο χωριό μας και έφτιαχνε τα χωράφια του με τις ελιές και μετά ήρθε να μας δει για τελευταία φορά στην Ξάνθη. Καλύτερα να πω πως τον έφεραν σε κουβέρτα τα αδέρφια μου διότι είχε φθάσει στο τέλος του και ήθελε να δει τα εγγόνια του για τελευταία φορά. Μόλις κατέβηκε στην Αθήνα μετά από τρεις ημέρες έφυγε. Και ο αδερφός μου μού έλεγε πως στο νοσοκομείο που είχε βαριά αιμορραγία δεν άφηνε να τον ντύσουν ή να τον πάνε στην τουαλέτα διότι ντρεπόταν τους ανθρώπους να τον βλέπουν έτσι, και μισοπεθαμένος ετοιμάστηκε μόνος του και μετά ξάπλωσε στο κρεβάτι και σε λίγη ώρα άφησε το σώμα του.
Προσωπικά νοιώθω νάνος μπροστά σε τέτοια μεγέθη όπως του πατέρα μου και της μάνας μου αλλά και μεγάλων Αγίων ανδρών και γυναικών που γνώρισα μεγαλώνοντας στην Αθήνα και αλλού. Όταν πρώτο συνάντησα τον πατέρα Παΐσιο στο Άγιον Όρος, νεαρός φοιτητής χιλιομπερδεμένος και κλεισμένος σε βαθιές χαράδρες του πνεύματος και της ψυχής, είδα τότε άνθρωπο που δεν είχα ξαναδεί. Είδα άνθρωπο να σε αγαπάει πιο πολύ από τη μάνα σου ή τον πατέρα σου ή ακόμη πιο πέρα να σε αγαπάει πολύ, μα πολύ περισσότερο από ότι εσύ αγαπούσες τον εαυτό σου. Το ίδιο ο Παπά-Βασίλης ο ηγούμενος της Σταυρονικήτα, ή ο Παπα-Γιώργης ο ηγούμενος της Γρηγορίου.
Και τι να πω για τον Πορφύριο των Καυσοκαλυβίων που τον γνώρισα στα Καλύσια της Πεντέλης. Μόλις τον πλησίαζες και καθόσουν ένα δυο λεπτά μαζί του άλλαζε ανεξήγητα και ακατανόητο αλλά πολύ σαφώς όλη η ύπαρξή σου. Έφευγε όλη η στεναχώρια σου, η κατάθλιψή σου και ανασταινόσουν. Είχες την αίσθηση πώς έβγαινες από ένα υπόγειο βαθύ στο φως του ήλιου και της ημέρας όπου όλα έλαμπαν. Είχες την ανίκητη και αδιάψευστη βεβαιότητα πως αυτός ο άνθρωπος θα άνοιγε την πόρτα και θα σου έδειχνε τον Θεό. Ότι ήταν δίπλα από τον Θεό.
Τι άνθρωποι, τι μεγέθη ανθρώπων. Και μερικούς άλλους ανθρώπους που ζούσαν την ίδια περίοδο δεν τους είδα κατ’ ιδίαν αλλά του γνώρισα μέσω αφήγησης τρίτων ή μέσω των βιβλίων των, όπως ο Ιουστίνος Πόποβιτς, η Ταρσώ. Και υπάρχουν ακόμη ζώντες τέτοιοι άνθρωποι που σε μαλώνουν αν μιλάς για αυτούς.
Η κόρη φίλου μου, παιδάκι δεκαπέντε χρονών, είχε φτάσει σχεδόν στο τέλος της ζωής της από τα ναρκωτικά. Όταν ο πατέρας της μου περιέγραψε την ζωή της έμεινα άναυδος, σχεδόν έχασα όλη την ζωή μου και χρειάστηκαν δυο τρείς ημέρες για να ξανανιώσω καλά. Του είπα να πάει να δει οπωσδήποτε με το παιδί του έναν σύγχρονο Άγιο άνθρωπο στην Αθήνα, έναν σύγχρονο δια Χριστόν Σαλό που μόλις σε δει σου φωνάζει και σε αποπαίρνει αλλά πίσω από το μάλωμα του και την φαινομενική αγριάδα νιώθεις όλη την τρυφερότητα του Θεού. Που δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο. Μου έλεγε μετά το παιδί αυτό πως της περιέγραφε όλη της την ζωή. Σήμερα αυτή η κοπέλα όχι μόνο είναι καλά αλλά διαπρέπει.
Έχουμε λοιπόν όλοι όσοι κατανοούμε τα πράγματα ένα ιερό χρέος απέναντι στον λαό μας, στην ιστορία μας και σαφώς απέναντι στον Ίδιο τον Θεό, Τον Μόνο αίτιο όλων των καλών και ωραίων πραγμάτων. Να διαφυλάξουμε για τις επερχόμενες γενιές αυτή την εμπειρία και αυτό τον πλούτο που κληρονομήσαμε και που συμπυκνώνεται στην Θεία Λειτουργία. Διότι αν παύσει η Θεία Λειτουργία των ορθοδόξων λαών τότε θα σημάνει το τέλος της ιστορίας.
Γνωρίζουμε πλέον πολύ σαφώς πως έχει αρχίσει άτυπος διωγμός των χριστιανών και ιδίως των ορθοδόξων αλλά όχι μόνο. Στην Ελλάδα οδηγούμαστε στην πλήρη οικονομική εξαθλίωση έτσι που να μην μπορούν οι άνθρωποι να ζουν παρά μόνο ακολουθώντας τις εντολές μιας άτυπης μεν αλλά πραγματικής ιεραρχίας που οδηγεί όλη την ανθρωπότητα πίσω στον μεσαίωνα. Το Ισλάμ χρησιμοποιείται έντεχνα για την άλωση όλου του κόσμου και την κατάργηση της δημοκρατίας και της ελευθερίας των λαών. Αυτό το κατανοούν ακόμη και οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι που έχουν καθαρή σκέψη. Στην ουσία των πραγμάτων ο κόσμος οδηγείται σε κρίση όπως στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους. Οι χριστιανοί θα κληθούν να απαντήσουν στην καταστροφή της ιστορίας και τού πολιτισμού όπως απάντησαν οι χριστιανοί των πρώτων αιώνων θυσιάζοντας τους εαυτούς των χάριν του Χριστού. Έτσι προέκυψε η αναγέννηση όλου του κόσμου μέσα από τα μεγάλα μεγέθη των Ελλήνων Πατέρων της εκκλησίας οι οποίοι αξιοποίησαν όλο τον πλούτο των ελληνικών γραμμάτων και τα χρησιμοποίησαν με άριστο τρόπο και αναγέννησαν το ανθρώπινο πνεύμα μέσα από την εμπειρία της Θείας Χάρης και την εμπειρία του Αγίου Πνεύματος.
Ο Μεγάλος Ρώσος θεολόγος και στοχαστής π. Γεώργιος Φλορόφσκι γράφει πώς αν δεν γίνουμε “Έλληνες” δεν μπορούμε να γίνουμε αληθινά Ορθόδοξοι, εννοώντας πως αν δεν αποκτήσουμε το ανοικτό και ανιδιοτελές πνεύμα έρωτος προς την σοφία και προς τον Θεό που σαφώς χαρακτήριζε τους αρχαίους κλασικούς μας δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε τον πλούτο της ορθόδοξης σοφίας.
Ο δυτικός Χριστιανισμός αχρήστεψε και την ορθόδοξη θεολογία και την ελληνική σοφία και δημιούργησε το τεχνικό πνεύμα που νεκρώνει τον κόσμο και τις ψυχές βλέποντας ακόμη και τον Θεό με μηχανικό τρόπο, ως νόμο άψυχο, ανελεύθερο και απρόσωπο. Για τούς δυτικούς χριστιανούς θεωρητικούς που δεν κατανόησαν και απέρριψαν τους Έλληνες Πατέρες της ανατολής και την θεολογία των Ακτίστων και Προσωπικών Ενεργειών του Θεού που συνιστούν τον κτιστό κόσμο εκ του μη όντως, ο Θεός δεν είναι άλλο από απρόσωπη ουσία κλειστή στον εαυτό του και αμέτοχη από τον άνθρωπο και τον κόσμο κάτι που ούτε ο Αριστοτέλης στον οποίο βασίστηκαν, βεβαίως παρανομώντας τον, δεν υποστήριξε.
Αυτός ο δυτικός Χριστιανισμός ασύνειδα και αλωμένος από άρρωστα πνεύματα που συχνά δεν πίστευαν σε τίποτε παρά μόνο στο εγώ των, αλλά αποφασιστικά γέννησε τον νεώτερο, απροσωποποιημένο ευρωπαϊκό κόσμο, καπιταλιστικό, ατομοκεντρικό, φιλελεύθερο, σοσιαλιστικό, κομμουνιστικό, μηδενιστικό, οικονομικό- κρατούμενο και μηχανοποιημένο, ιδεολογικοποιημένο και θρησκειοποιημένο, με ή χωρίς Θεό, αλλά ποτέ ελεύθερο. Αυτός ο θεωρητικός δυτικός αθεϊστικός Χριστιανισμός ταυτιζόμενος με ποικίλες ιδεολογίες και πνευματισμούς δημιούργησε όπως το διαπιστώνουν ευαίσθητοι ευρωπαίοι διανοούμενοι και στοχαστές τον δυτικό χριστιανικό αθεϊσμό.
Για αυτό τον δυτικό χριστιανικό κόσμο θρήνησε ο Ντοστογιέφσκι όπως και ο Νίτσε πως δεν είναι άλλο από ένα νεκροταφείο. Αυτός ο δυτικός χριστιανικός κόσμος σε επίπεδο πάντα διανόησης και θεωρίας στήριξε ψυχολογικά και πνευματικά το πνεύμα που γέννησε σταυροφορίες, αποικιοκρατίες, παγκόσμιους στην ουσία ευρωπαϊκούς, επεκτατικούς πολέμους ελέγχου των πλουτοπαραγωγικών πηγών όλης της γης, διαλύοντας και καταστρέφοντας ιστορικούς λαούς και πολιτισμούς.
Σήμερα ο ορθόδοξος κόσμος και Ιδίως ο ελληνικός ορθόδοξος κόσμος είναι αντικείμενο άτυπης εισβολής και κατάργησής του διότι αποτελεί την μόνη δύναμη δημοκρατίας και ελευθερίας ανθρώπων και λαών. Ενώ στην Ρωσία καταργήθηκε ο ανελεύθερος και άθεος κομμουνισμός και η Ρωσία κατέστη ένα σύγχρονο καπιταλιστικό κράτος όχι μόνο δεν σταμάτησε ο ψυχρός πόλεμος του προηγούμενου αιώνα, που υποτίθεται είχε ως αιτία τον ανελεύθερο κομμουνισμό, αλλά αντιθέτως στόχος της δυτικής συμμαχίας είναι η αποδυνάμωση και διάλυση της Ρωσίας.
Βέβαια για όσους γνωρίζουν ιστορία και ο κομμουνισμός της Ρωσίας προέκυψε με χρηματοδότηση των μεγάλων τραπεζιτών της Ευρώπης προκειμένου να ελεγχθεί ο Ρωσικός κόσμος και οι ρωσικός πλούτος, αλλά πρωτίστως να καταργηθεί η ορθόδοξη εκκλησία.
Αυτή την κατάργηση της ορθόδοξης πίστης και εκκλησίας την ξαναζούμε σήμερα σε άλλη έκδοση στην ελληνική πραγματικότητα όπου διώκεται εκ των άνω καθετί το ορθόδοξο και Ελληνικό.
Σήμερα στην Ελλάδα ζούμε εκ νέου το τραγικό…η πόλις Εάλω…η Ελλάδα Εάλω…
Γενικότερα τα εθνικά κράτη διαλύονται και διώκονται προκειμένου να μηδενιστεί κάθε μορφή αντίστασης στην παγκόσμια νεοφεουδαρχία που επιχειρείται από τις ισχυρές ελίτ του χρήματος στο Λονδίνο, στις Βρυξέλες, στην νέα Υόρκη και όπου αλλού. Η Αμερική έχει καταργηθεί ως ελεύθερη και δημοκρατική χώρα και εξουσιάζεται από τα λόμπυ και τις κλειστές λέσχες όπως διαμαρτύρονται οι ίδιοι αμερικανοί δημοσιογράφοι και γερουσιαστές. Οι αδερφοί Κένεντι δολοφονήθηκαν ακριβώς επειδή προσπάθησαν να διασώσουν και να περιφρουρήσουν την Αμερικανική δημοκρατία.
Φίλοι μου ακριβοί σας γράφω και σας εξομολογούμαι όλα αυτά από πόνο και αγωνία για την Ελλάδα αλλά και για τον άνθρωπο και την ιστορία του.
Δεν δέχομαι να ζω αδιάφορος και επαναπαυμένος στον υψηλό μισθό, για τα σημερινά δεδομένα, και την όποια δόξα του πανεπιστημιακού δασκάλου.
Σας προτείνω να συμπράξουμε όσοι κατανοούμε και πιστεύουμε στην πίστη του λαού μας, που δεν είναι άλλη από την πίστη του Χριστού και της εκκλησίας Του, και κατανοούμε επίσης πως όλη η αρχαία Ελλάδα και ο κλασικός ελληνισμός δεν ήταν άλλο από μία προ Χριστού “χριστιανική” κατάσταση όπως οι μεγάλοι Πατέρες της εκκλησίας ομολογούν ρητά είτε με τον σπερματικό λόγο είτε με τις προσωπογραφίες των μεγάλων αρχαίων ελλήνων φιλοσόφων και ποιητών στους πρόναους των χριστιανικών ναών.
Να συμπράξουμε για την διάσωση του λαού μας και του πολιτισμού μας χωρίς να περιμένουμε την τελική μας διάλυση, αλλά τώρα που ακόμη υφιστάμεθα πνευματικά και βιολογικά, πριν στον τόπο αυτό δεν θα ακούμε ελληνική λαλιά και δεν θα συναντούμε ελληνικές και ορθόδοξες ψυχές. Πριν βρεθούμε στα γεράματά μας σε μία Ελλάδα μη Ελληνική, μη ορθόδοξη, κατεκτημένη, ντροπιασμένη, και νικημένη από τον ίδιο τον εαυτό της κυρίως. Διότι οι λαοί δεν νικιούνται από τους εχθρούς των αν οι ίδιοι δεν νικηθούν από τούς εαυτούς των.
Γ.Π.Π.