-η ζημία που επέφεραν στο γεωργικό προϊόν (μηδική) οι ποσοστώσεις της Ε.Ε.
-ποσοτικά στοιχεία για την παραγωγή της Μηδικής μετά τις ποσοστώσεις
-η ζημία που επιφέρουν στον γεωργικό και κτηνοτροφικό τομέα της Ελλάδας οι ποσοστώσεις της Ε.Ε.
Στο πρώτο μέρος (βλέπε εδώ) σχετικά με την Μηδική, το γνωστό σε όλους μας τριφύλλι, είδαμε τις δυνατότητες που έχει η πατρίδα μας στην παραγωγή της. Η Ελλάδα έφθασε να παράγει έως και 2,5 εκατομμύρια τόνους έχοντας σημαντικό πλεονέκτημα έναντι άλλων χωρών δεδομένου ότι η Μηδική τρώγεται –ως ζωοτροφή- και από τα μονογαστρικά και από τα μηρυκαστικά. Η περιεκτικότητά της σε πρωτεΐνες στον καρπό από 17-23% την καθιστά πολλή καλή ζωοτροφή.
Επιπλέον με την βοήθεια του πονήματος του Σωτήρη Σοφιανόπουλου: ‘’Οι ‘’Άγνωστες’’ πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδας και η πολιτική τους σημασία’’ είδαμε τον τρόπο επεξεργασίας της Μηδικής, του μπαλιάσματος, κάποιες καινοτόμες παρατηρήσεις που κάνει σχετικά αλλά και την σημασία της ως ζωοτροφή και ως λίπανση του εδάφους με άζωτο.
Παρακάτω θα δούμε πως οι παρεμβάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στα πλαίσια της Κ.Α.Π. (Κοινής Αγροτικής Πολιτικής) επέφεραν πλήγμα στην παραγωγή και της Μηδικής στην πατρίδα μας.
Χρήζει όμως, πριν από αυτό να κάνουμε μια παρατήρηση. Σκοπός των γραφομένων είναι να γνωρίσουμε την πατρίδα μας, τις οικονομικές δυνατότητές της, τα επιτεύγματα –προηγούμενων περιόδων- στον γεωργικό τομέα (ή διαφορετικά τα στρατηγικά πλεονεκτήματα της χώρας μας στους τομείς αυτούς) καθώς και τον κτηνοτροφικό, βιομηχανικό, ναυπηγικό τομέα κλπ. Επομένως είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι κράτη της δύσης (βλέπε σύμμαχοί μας), μεγάλες πολυεθνικές και υπερεθνικοί οργανισμοί (βλέπε ευρωπαϊκή ένωση) υπονόμευσαν ξεκάθαρα την οικονομική και όχι μόνον πορεία της χώρας μας. Ωστόσο το γεγονός ότι το πέτυχαν με την συνεργασία των κυβερνώντων των τελευταίων 4-5 δεκαετιών θλίβει μεν δεν μας απογοητεύει δε.
Ανιχνεύουμε την ταχτική και τον τρόπο με τον οποίο έκαναν την υπονόμευση. Όταν οι συνθήκες αλλάξουν, όταν -κατά το κοινώς λεγόμενο- νοικοκυραίοι, σοβαροί και πατριώτες πολιτικοί αναλάβουν την πορεία της χώρας μας θα ξέρουμε και θα ξέρουν τις δυνατότητες της πατρίδας μας, το τι πετύχαμε (βλέπε εκβιομηχάνιση της Ελλάδας κατά την 20ετία 1950-1970) και πως είναι δυνατό να το ξανακάνουμε. Επομένως, διδασκόμαστε από την οικονομική ιστορία που μας έκρυψαν, ενεργούμε στο παρόν και ετοιμαζόμαστε να διαμορφώσουμε το μέλλον της Ελλάδας μας όπως της πρέπει.
***
Μηδική και ποσοστώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Στο ανωτέρω πόνημα του ‘’Οι ‘’Άγνωστες’’ πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδας και η πολιτική τους σημασία [1]’’ ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος –σχετικά με το θέμα της Μηδικής- καταγράφει μια σημαντική σημείωση, προϊόν βέβαια της παρακολούθησης του των οικονομικών τεκταινομένων, τότε στην πατρίδα μας. Σημειώνει, λοιπόν, (οι υπογραμμίσεις δικές μας):
‘’…Για να μοιράσει τις ποσότητες που θα παράγει κάθε χώρα, η Ε.Ε. εζήτησε να αναφέρουν οι χώρες τις ποσότητες μηδικής τις οποίες παράγουν. Δυστυχώς στην Ελλάδα, επειδή κανείς δεν ξέρει την πραγματικότητα και ο αρμόδιος υπουργός Γεωργίας ήταν προφανώς άσχετος με το θέμα (—ή προδότης;), εδήλωσε 30.000 τόνους, ενώ παρήγαμε 2.500.000 τόνους (1) και έτσι η Ε.Ε. μας έδωσε ποσόστωση 50.000 τόνους. Έτσι δεν επιτρέπεται πλέον να παράγουμε πάνω από 50.000, τα εργοστάσια ζωοτροφών που άρχισαν να γίνονται στην Ελλάδα αδράνησαν και παρέμειναν ελάχιστα. Με αποτέλεσμα τα εργοστάσια ζωοτροφών να εισάγουν τριφύλλι από την Ιταλία και την Ισπανία (1), γιατί δεν έχουν δικαίωμα να παράγουν το δικό μας!…’’
Σ.Σοφιανόπουλος: … ο Υπ. Γεωργίας ήταν προφανώς άσχετος με το θέμα ή προδότης…”
***
Ποσοτικά στοιχεία για την Μηδική (μετά την επιβολή ποσοστώσεων)
Η Ελλάδα πριν υπογραφεί από τον τότε υπουργό η ποσόστωση παρήγαγε, σύμφωνα με τον Σ. Σοφιανόπουλο 2.500.000 τόνους τριφύλλι. Σύμφωνα με στοιχεία του Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων για το 2013 οι συνολικά καλλιεργούμενες εκτάσεις τριφυλλιού για ζωοτροφή ανήλθαν σε 28.302,67 εκτάρια ή αλλιώς 283.026,7 στρέμματα [2]. Για το ίδιο έτος οι καλλιεργούμενες εκτάσεις για σανό μηδικής (για ζωοτροφή) ανήλθαν σε 495.110 στρέμματα ενώ οι εκτάσεις για ξηρική μηδική για ζωοτροφή και χλωρά νομή σε 127.231 στρέμματα.
Σε Στατιστικό Δελτίο του Δεκεμβρίου 2012, που η Ελληνική Στατιστική Αρχή έχει ανηρτημένο στο site της φαίνεται ότι η συνολικά καλλιεργούμενη έκταση το 2007 για σανό στην Ελλάδα, μεταξύ αυτών και το σανό που προέρχεται από τη μηδική, ανέρχεται σε καλλιεργούμενη έκταση των 2.471.000 στρεμμάτων. Στοιχεία για την αντίστοιχη παραγωγή σε τόνους δεν δίνονται [3].
Σύμφωνα με την Στατιστική Επετηρίδα, ομοίως της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (2009 & 2010) οι καλλιεργούμενες εκτάσεις με μηδική ανήλθαν το 2006 σε 1.228.000 στρέμματα και το 2007 σε 1.376.000 στρέμματα. Σύμφωνα τώρα με τα ίδια στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής του 2006 και 2007 η παραγωγή μηδικής για τα ανωτέρω έτη ανήλθε σε 1.333.000 τόνους (κατ’ έτος).
Σύμφωνα, τέλος, με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής για το 2015 οι καλλιεργούμενες εκτάσεις της πατρίδος μας γενικά σε τριφύλλια (σημ. υπάρχουν πάνω από 22 διαφορετικά είδη) ανήλθαν σε 1.131.894 στρέμματα για τα πολυετή ψυχανθή (μηδική κλπ.) και σε 348.461 στρέμματα για την μονοετή. Αντίστοιχα η παραγωγή του 2015 για τα πολυετή ψυχανθή ανήλθε σε 1.282.233 τόνους και για την μονοετή μηδική σε 348.350 τόνους. Αθροιστικά για πολυετή και μονοετή μηδική η παραγωγή ανήλθε σε 1.630.583 τόνους [4].
Βλέπουμε λοιπόν ότι η παραγωγή μηδικής (τριφυλλιού) στην Ελλάδα από τους 2.500.000 τόνους που ανερχόταν – περίπου στις αρχές και τα μέσα της δεκαετίας του 1980 -όπου πιστεύουμε ότι αναφέρεται ο Σ. Σοφιανόπουλος – το 2006 μειώθηκε στους 1.333.000 τόνους ήτοι μείωση 46,7% ενώ σε σύγκριση με το 2015 η ποσοστιαία μείωση ήταν 34,8%.
Επομένως, η παρέμβαση της Ε.Ε. με τις ποσοστώσεις ήταν βλαπτική για το εν λόγω γεωργικό προϊόν και όχι μόνο. Ανάλογα συμπεράσματα μπορούμε να εξάγουμε για την ζημία που επέφεραν οι ποσοστώσεις τόσο για πολλά είδη της γεωργικής μας παραγωγής όσο και της κτηνοτροφικής. Ας θυμηθούμε τις ποσοστώσεις στο αγελαδινό και κατσικίσιο γάλα κλπ που σήμαιναν απαγόρευση επιπλέον παραγωγής από αυτή που επέβαλαν οι ποσοστώσεις και επιβολή προστίμων. Δηλαδή με απλά λόγια η Ελλάδα τιμωρείτο για την επιπλέον παραγωγή ή την προσπάθεια επίτευξης αυτάρκειας σε βασικά αγαθά γεωργικού και ζωϊκού κεφαλαίου.
***
Πως οι ποσοστώσεις και η Κ.Α.Π. της Ε.Ε. καταστρέφουν την γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή και κατ’ επέκταση την οικονομία μας
Σχετικά με τις ποσοστώσεις που επέβαλε η Ε.Ε. και αποδέχτηκαν οι Έλληνες πολιτικοί στο γάλα αντλούμε κάποια στοιχεία από σχετική εκπομπή του Σωτ. Σοφιανόπουλου με τον δημοσιογράφο Κώστα Χούντα το 1995 [5]:
Το Βέλγιο είχε λάβει ποσόστωση γάλακτος 309 κιλά ανά κάτοικο, η Δανία 865 κιλά, η Γερμανία 340 κιλά, η Ελλάδα 61 κιλά ανά κάτοικο, η Ισπανία 133 κιλά, η Γαλλία 413 κιλά, η Ιρλανδία 1.487 κιλά, η Ιταλία 160 κιλά, η Ολλανδία 731 κιλά, η Πορτογαλία (που μπήκε μετά την Ε.Ε. στην Ελλάδα) 192 κιλά ανά κάτοικο, το Ηνωμένο Βασίλεο 162 κιλά. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα τι ωφελήθηκε η Ελλάδα -τουλάχιστον στον τομέα που μελετάμε- εντασσόμενη στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Για να αντιληφθούμε τον πολλαπλασιαστή στην (βιομηχανική-βιοτεχνική) παραγωγή και επομένως στο Α.Ε.Π. της χώρας που επιφέρει η ανάπτυξη του κτηνοτροφικού τομέα μπορούμε να σκεφτούμε τα εξής: παίρνουμε σαν παράδειγμα την Γερμανία με ποσόστωση 340 κιλά ανά κάτοικο, σαν σύνολο χώρας μπορεί να παράγει δηλαδή περίπου 27.000.000 τόνους αγελαδινού γάλακτος. Αν υπολογίσουμε ότι η αγελάδα μάς δίνει 5-6 τόνους ετησίως τότε η Γερμανία διαθέτει περίπου 6 εκατ. αγελάδες. Για να δώσει η αγελάδα το γάλα της πρέπει να γεννήσει. Υπολογίζουμε λοιπόν 5.5 με 6 εκατ. μοσχάρια. Επί θεωρητικής βάσεως, αν σφάξουμε αυτά τα μοσχάρια, υπολογίζοντας 200 εργάσιμες ημέρες τότε ημερησίως σφάζονται 30.000 μοσχάρια. Αν υποθέσουμε ότι το δέρμα κάθε μοσχαριού είναι περί τα 50 κιλά, έχουμε ημερησίως 1.500 τόνους δέρματα, ενώ στις 200 εργάσιμες έχουμε 300.000 τόνους. Υπολογίστε τώρα την ανάγκη μεταφορικής ικανότητας 1.500 τόνων ημερησίως με φορτηγό χωρητικότητας 20 τόνων, έχουμε ανάγκη 75 μεγάλων φορτηγών. Στις 200 εργάσιμες ημέρες χρειαζόμαστε 15.000 φορτηγά ή δρομολόγια από τα ίδια φορτηγά (θεωρητικά).
Συνυπολογίστε, για παράδειγμα για την βιομηχανία δερμάτων ότι θέλουμε άλλα φορτηγά που θα μεταφέρουν τα χημικά επεξεργασίας των δερμάτων, φορτηγά για την αποθήκευση κλπ. Και όλα αυτά χωρίς να έχουμε συνυπολογίσει το ανθρώπινο δυναμικό για: την μεταφορά ζωοτροφών, παραγωγή και μεταφορά του γάλακτος, τον σφαγιασμό των ζώων, την μεταφορά του κρέατος και των υποπροϊόντων του κλπ.
Παίρνοντας το αντίστροφο σενάριο τώρα π.χ. ότι η Ελλάδα έπαιρνε εξ’ αρχής ή αργότερα (από το 1984) μια ποσόστωση σαν π.χ. της Ισπανίας με 133 κιλά, αυτό σημαίνει συν 630.000 τόνους αγελαδινού γάλακτος παραγωγή, που προϋποθέτει τουλάχιστον 100.000 αγελάδες (που άνετα μπορεί να συντηρήσει η χώρα μας εδαφολογικά, κλιματικά και από πλευράς ζωοτροφών και ακόμη περισσότερο αν αφεθεί ελεύθερη να παράγει σόγια). Οι 100.000 αυτές αγελάδες σημαίνουν περίπου 100.000 μοσχάρια, που δίνουν 25.000 τόνους κρέας το οποίο θα καταναλώνεται εγχώρια και θα επιφέρει μείωση των εισαγωγών των πολυεθνικών των βορείων κρατών που αυτές δεν θέλουν. Υπολογίστε τώρα επεξεργασία κρέατος, παραγωγή γάλακτος, μεταφορά και αποθήκευση προϊόντων, παρασκευή τυριών, γιαουρτιού, ειδικών τύπου γάλακτος, επεξεργασία και προώθηση δερμάτων, παρασκευή αλλαντικών κλπ. Η ανεργία αρχίζει να σβήνει…
Παράρτημα
Σημείωση 1: Τα κτηνοτροφικά ψυχανθή, μεταξύ αυτών και η μηδική καταλαμβάνουν στην Ευρώπη κάθε χρόνο έκταση 15 εκατομμυρίων στρεμμάτων. Μάλιστα η μηδική κατέχει στην Ευρώπη την δεσπόζουσα θέση μεταξύ των άλλων ψυχανθών η οποία καταλαμβάνει σημαντικές εκτάσεις στην Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία, Ρουμανία, Ουγγαρία και Πολωνία.
Η καλλιέργειά της συγκεντρώνεται σήμερα σε ζώνες στο Βόρειο Ημισφαίριο, κυρίως Η.Π.Α., Καναδά, Ιταλία, Γαλλία, Κίνα, Ρωσία, και σε ορισμένες χώρες στο νότιο ημισφαίριο όπως Αργεντινή, Χιλή, Ν. Αφρική, Αυστραλία και Ν. Ζηλανδία.
Στη χώρα µας η παραγωγή εντοπίζεται κυρίως στις πεδινές περιοχές της Βορείου και Κεντρικής Ελλάδας, αν και λόγω της µμεγάλης προσαρμοστικότητάς της θεωρείται κατάλληλη για εγκατάσταση σε οποιαδήποτε περιοχή της Ελλάδας. Το 2006 η καλλιεργούμενη έκταση µμηδικής στη χώρα µας ξεπέρασε τα 1.220.000 στρέµµατα, ενώ η έκταση της βιολογικής µηδικής έφτασε το 2004 τα 58.032 στρέµµατα. Εκτός από τη χρήση της για παραγωγή σανού, η µηδική χρησιµοποιείται και για βόσκηση ή ως χλωρή φυτοµάζα [6].
Για την Ενωμένη Ρωμηοσύνη
Αντώνης Καλόγηρος
Εκπαιδευτικός-οικονομολόγος
[1] ‘’Οι ‘’Άγνωστες’’ πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία’’, Σωτήρης Αρ. Σοφιανόπουλος, Αθήνα 2003
[2] Βλέπε σχετικό πίνακα του Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης για το 2013 στον σύνδεσμο εδώ
[3] Βλέπε το Μηνιαίο Στατιστικό Δελτίο του 2012 της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής στον σύνδεσμο εδώ σελ.28.
[4] Βλέπε σχετικό πίνακα: Κτηνοτροφικά φυτά για σανό-Εκτάσεις και παραγωγή της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής στον σύνδεσμο εδώ
[5] Την συγκεκριμένη εκπομπή του Σ. Σοφιανόπουλου με τον Κ. Χούντα υπό τον τίτλο ‘’Έτσι μας χρεωκόπησαν!’’ μπορείτε να παρακολουθήσετε στον σύνδεσμο εδώ.
[6] Βλέπε σχετικά μελέτη για την Βιολογική Μηδική από το ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε. των Τζουραμάνη Ε., Σιντόρη Αλ., Λιοντάκη Άγ. και λοιπών στον σύνδεσμο εδώ