Φάκελος Οἰκογένεια

Νέο βιβλίο της Ενωμένης Ρωμηοσύνης ( 72 σελίδες, 14 x 20,5 ). Προσφέρεται δωρεάν. 

Πρόλογος

Ἡ ἕνωση ἄνδρα καὶ γυναίκας μέσα στὰ πλαίσια τοῦ ὀρθόδοξου γάμου σηματοδοτεῖ τὴ δημιουργία μιᾶς κατ᾿ οἶκον ἐκκλησίας μέ κεφαλή τὸν Χριστό. Γιὰ τοὺς νέους ποὺ ἐπιλέγουν αὐτὸν τὸν δρόμο, ζήτημα πρωταρχικῆς σπουδαιότητας ἀποτελεῖ ἡ εὕρεση τοῦ κατάλληλου προσώπου. Σήμερα, ὁ τρόπος ἀναζήτησης καὶ τὰ κριτήρια ἐπιλογῆς συντρόφου γιὰ δημιουργία οἰκογένειας ἐπηρεάζονται ἀλλά καὶ καθορίζονται σὲ μεγάλο βαθμό ἀπό τὰ μέσα ἐπικοινωνίας/δικτύωσης καὶ τὰ διάφορα πρότυπα ποὺ χαρακτηρίζουν τὴν σύγχρονη ἐποχή, ἀντίστοιχα.

“Ποῦ καὶ πῶς θὰ βρῶ κάποιον νά μὲ ἀγαπάει; Πῶς θὰ καταλάβω ὅτι εἶναι τό κατάλληλο πρόσωπο γιὰ μένα; Θὰ μὲ καταλαβαίνει ἄραγε, θὰ μὲ δεχτεῖ ὅπως εἶμαι;”. Αὐτά εἶναι τὰ κυριότερα ἐρωτήματα ποὺ ἀπασχολοῦν τὸν κάθε νέο ἐν ὄψει τῆς ἐπιλογῆς του. Ἐνίοτε, στὴ διάρκεια τῆς ἀναζήτησης ὁ ἐνδιαφερόμενος κάνει λάθη καὶ ὑφίσταται πτώσεις ποὺ ἀφήνουν σημάδια καὶ πληγές στὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα του, ἀποπροσανατολίζοντάς τον ἀπὸ τὸν ἀρχικὸ στόχο του. Τὰ θέλγητρα τοῦ κόσμου, οἱ σειρῆνες τῆς σάρκας, τὸ σαράκι τοῦ ἐγωϊσμοῦ καὶ ἡ ζωὴ μακρὰν τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι οἱ κυριότεροι λόγοι ποὺ ἐμποδίζουν τὸν νέο, ὄχι μόνο νὰ δώσει ἀπαντήσεις στὰ ἀνωτέρω ἐρωτήματα, ἀλλά ἀκόμα καὶ νὰ κάνει τίς κατ᾿ ἐξοχὴν ἀναγκαῖες ἐρωτήσεις στὸν ἑαυτὸ του:

“Πῶς μὲ θέλει ὁ Χριστός νὰ εἶμαι; Πῶς θὰ προετοιμαστῶ σωστά πρὶν νὰ γνωρίσω ἀκόμα τὸ κατάλληλο πρόσωπο; Πῶς θὰ ἀγωνιστῶ ἐνάντια στὸν ἐγωϊσμὸ μου, ὥστε νὰ μπορῶ νὰ ἀγαπάω πραγματικά; Ποιὰ εἶναι τὰ ὑγιῆ καὶ σωστὰ πρότυπα γιὰ μία ἐν Χριστῷ γνωριμία καὶ μία ἀρμονικὴ συμβίωση μέσα στὸν γάμο;”.

Τὸ ταξίδι τοῦ Φώτη, ὅπως μᾶς ἀποκαλύπτεται στὸ διήγημα, εἶναι ἕνας καθρέπτης μέσα στὸν ὁποῖο ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς μπορεῖ ἴσως νὰ ἀναγνωρίσει στοιχεῖα ἀπὸ τὸ παρελθὸν του, καί, τὴν ἴδια στιγμή, ἕνας ὁδηγὸς γιὰ τὸ μέλλον ὅσων ἐπιθυμοῦν νὰ ἔρθουν εἰς γάμου κοινωνία. Ὁ “φάκελος Οἰκογένεια” μὲ τὶς σοφὲς καὶ Ἁγιοπνευματικὲς διδαχὲς του ὑπενθυμίζει, παραδειγματίζει, ἀφυπνίζει. Οὐσιαστικά, μᾶς καλεῖ νὰ βάλουμε τὸ  τρένο τῆς ζωῆς μας, μὲ ὅλα τὰ ἰδιαίτερα στοιχεῖα του –ἀγωνίες, πόθοι, ὄνειρα– στὶς ράγες τοῦ θείου θελήματος, μὲ πίστη, ἐλπίδα καὶ ὑπομονή, μὲ ἄλλα λόγια:

“Ἑαυτούς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα”.