Ἐπὶ τῶν δωμάτων. Ὅταν ὁ Κύριος ἐξέλεξε τοὺς Δώδεκα μαθητὲς Του, τοὺς προέτρψε μεταξὺ ἄλλων νὰ κηρύξουν urbi et orbi ἐκεῖνα ποὺ τοὺς ἔλεγε ἰδιαιτέρως, ἐκεῖνο ποὺ τοὺς ἔλεγε μυστικὰ στὸ ἀφτὶ νὰ τὸ διαλαλήσουν ἀπὸ τὶς ταράτσες πρὸς ὅλους: «Ὃ λέγω ὑμῖν ἐν τὴ σκοτία, εἴπατε ἐν τῷ φωτί, καὶ ὃ εἰς τὸ οὖς ἀκούετε, κηρύξατε ἐπὶ τῶν δωμάτων» (Κατὰ Ματθαῖον, ι΄, 27). Ἀπὸ τὸ εὐαγγελικὸ αὐτὸ χωρίο μᾶς ἔμεινε ἡ φράση ἐπὶ τῶν δωμάτων ποὺ σημαίνει δημόσια, εἰς ἐπήκοον πάντων. Δῶμα ἦταν ἡ ἐπίπεδη στέγη σπιτιοῦ, ἡ ταράτσα. Ἑπομένως ἡ φράση ἔχει τὸ νόημα ἀνεβεῖτε στὶς ταράτσες καὶ διαλαλῆστε το στὶς ταράτσες τῶν σπιτιῶν: Ἡ βιβλικὴ διδασκαλία τῆς «αὐξήσεως» τοῦ ἀνθρώπου σὲ Θεάνθρωπο εἶναι ἡ ἀπάντηση τοῦ Καβάσιλα στὰ πρῶτα σκιρτήματα μιᾶς αἱρετικῆς σκέψεως ἡ ὁποία ἀργότερα θὰ ἀποκαλυφθῇ σὰν ἀθεΐα καὶ θὰ κηρύξῃ ἐπὶ τῶν δωμάτων, ἀντὶ τῆς πνευματικῆς αὐξήσεως, τὴ βιολογικὴ ἐξέλιξη (Παναγιώτης Νέλλας). Συνδυάζεται κυρίως μὲ τὸ ρῆμα «κηρύττω».
Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα άρθρα