Ἡ εθνικὴ ἐπέτειος τῆς 28ης Ὀκτωβρίου γιορτάστηκε στὸ Χαράρε, μὲ ἐκδηλώσεις ποὺ ἔλαβαν χώρα στὰ Ἑλληνικὰ Σχολεῖα Χαράρε καὶ στὸν καθεδρικὸ ναὸ τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Σε ποια σχολεία ανά τον κόσμο διδάσκονται τα αρχαία
Ὁ Σύνδεσμος τῶν Φίλων τῆς Μαριούπολης εἶναι μή κερδοσκοπικό Σωματεῖο ἀναγνωρισμένο ἀπό τό Πρωτοδικεῖο Ἀθηνῶν. Δραστηριοποιεῖται γιά τήν ἐνίσχυση τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Ἀζοφικῆς καί εἰδικά γιά τήν ἐκμάθηση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας στούς Ἕλληνες τῆς περιοχῆς
Γιά πρώτη φορά στά χρονικά τῆς ἱστορίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ, Ἀπόδημοι Ἕλληνες τοῦ οἰκουμενικοῦ ἑλληνισμοῦ ἐκλήθησαν νά παρουσιάσουν τίς ὑπεύθυνες θέσεις τους σέ ὅλα τά θέματα πού τούς ἀφοροῦν.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δεν θα πάψεις ούτε στιγμή να αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλη σου θα ματώσουν από τις φωνές μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω.
Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε!
Ἡἐκδρομὴ αὐτὴ ἦταν οὐσιαστικὰ ἡ πρώτη μου ἐπαφὴ μὲ τὴν ΕΡΩ. Ὁ κυριότερος λόγος ποὺ ἀποφάσισα νὰ συμμετέχω ἦταν ὁ προορισμός, Β. Ἤπειρος- Ἀλβανία. Ἕνας τόπος μὲ ἐνδιαφέρουσα ἱστορία καὶ ἔντονο ἑλληνισμό
Ἡ Ἑλλάδα ἀπό τά τέλη τοῦ 19ου καί σχεδόν ὁλόκληρο τόν 20ό αἰῶνα θά μποροῦσε νά χαρακτηριστῆ «ὡς χώρα ἀποστολῆς μεταναστῶν». Οἱ Ἕλληνες ἰδιαίτερα μετά τήν κρίση τῆς σταφίδος πού ξέσπασε τό 1893, ἄρχισαν μαζικά νά ἀναζητοῦν τήν τύχη τους σέ χῶρες ὅπου ἡ ἀνάπτυξη τῆς βιομηχανίας θά τούς παρῆχε μία εὐκαιρία γιά ἀνεύρεση ἐργασίας.
Τό ἄρθρο αὐτό γράφεται μέ βάση τήν πολυετῆ ἐμπειρία μου στίς Η.Π.Α. Χωρίς νά θεωρηθῆ μιά ἐπιστημονική μελέτη, παρακολουθεῖ τά ἴχνη μιᾶς ἀκόμη ἐποποιΐας τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Θεωρεῖται ἐκδήλωση φιλοπατρίας καί ἐθνικῆς ἀξιοπρεπείας, ἄν ὄχι καί ἐθνικοῦ χρέους, νά ἀπαιτοῦμε νά ἐπιστρέψουν στήν χώρα μας τά ἔργα τῶν ἀρχαίων προγόνων πού εἶναι διασκορπισμένα στά Μουσεῖα ὅλου τοῦ κόσμου στίς τέσσερις γωνιές τῆς γῆς.
Ὁ λόγος, γιά ἕνα ζευγάρι συμπατριωτῶν μας ἀπό ἕνα μικρό ὀρεινό χωριό τῆς Κοζάνης, τόν Κτενᾶ, πού σήμερα εἶναι ἐγκαταλελειμμένο χωρίς οὔτε ἕναν μόνιμο κάτοικο. Ὁ Τάσος καί ἡ Μαρία Τσεπραηλίδη ἐγκατέλειψαν τό 1964 τό χωριό τους μέ τά δύο μικρά παιδιά τους, τήν Δέσποινα καί τήν Ἑρμιόνη, καί πῆραν τόν δρόμο γιά τήν μακρινή Αὐστραλία.
Μοῦ φάνηκε ὅτι μέ τίς ἐλάχιστες λέξεις του, μοῦ ἀποκάλυψε ξαφνικά μιάν ἀλήθεια, ἡ ὁποία ἐνῶ θά ἔπρεπε νά εἶναι αὐτονόητη, σπάνια μᾶς ἀπασχολεῖ.
Ὁ ξενιτεμός εἶναι πολύ παλιός πόνος γιά τόν Ἕλληνα. Στόν καθένα ὑπῆρχε καί ὑπάρχει μέσα του τό κληρονομικό βίωμα ἑνός Ὀδυσσέα, πού, κατά τόν Καβάφη, ἀψηφοῦσε καί ἀψηφᾶ «τούς Λαιστρυγόνες καί τούς Κύκλωπες καί τόν ἄγριο Ποσειδῶνα».