ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ Α’ – Ὁ ἅγιος Γεώργιος ἐλευθερώνει αἰχμάλωτο

Μαρ­τυ­ρί­α Γε­ωρ­γί­ου Κοκ­τσί­δη ἀ­πό τήν Δρά­μα: «Ὁ πα­τέ­ρας μου Ἀ­να­στά­σιος Κοκ­τσί­δης γεν­νή­θη­κε τό 1884 στό χω­ριό Γι­αζ­λά­κι­ο­ϊ, 35 χι­λι­ό­με­τρα ἀ­πό τήν Ἀ­μι­σό (Σαμ­ψοῦντα) τοῦ Πόντου. Νυμφεύ­θη­κε καί ἀ­πέ­κτη­σε ἑ­πτά παι­διά.

»Τό 1914 ἔ­γι­νε ἐ­πι­στρά­τευ­ση γε­νι­κή, για­τί εἶ­χε ἀρ­χί­σει ὁ ρωσ­σο­τουρ­κι­κός πό­λε­μος.

»Ὁ πα­τέ­ρας μου τό­τε πῆ­ρε τήν οἰ­κο­γέ­νειά του, ἔ­φυ­γε στά βου­νά καί κα­τα­τά­χτη­κε στό ἀντάρ­τι­κο, στόν κα­πε­τά­νιο Χρῆ­στο Τσα­ούς Ἀ­βρα­μί­δη μέ­χρι τό 1922.

»Τόν πα­τέ­ρα μου, πρίν προ­λά­βη νά φύ­γη γι­ά τήν Ἑλ­λά­δα, τόν ἔ­πια­σαν ὡς ἀντάρ­τη καί τόν ἔ­κλει­σαν στό κρα­τη­τή­ριο ὁ­λο­μό­να­χο. Οἱ στιγ­μές πού περ­νοῦ­σε ἦ­ταν γε­μᾶ­τες φό­βο καί ἀ­γω­νί­α. Ξαφ­νι­κά ἔ­λαμ­ψε κά­τι σάν ἀ­στρα­πή καί ἀ­κού­στη­κε ἕ­νας θό­ρυ­βος. Μι­σο­κοι­μι­σμέ­νος ἄ­κου­σε κά­ποι­ο ψί­θυ­ρο: “Ἐ­μπρός”. Εἶ­δε μπρο­στά του τόν ἅ­γιο Γε­ώρ­γιο πού τόν εὐ­λα­βεῖ­το πά­ρα πο­λύ.

»Εἶ­χε κυ­ρι­ευ­θῆ ἀ­πό ἀ­μη­χα­νί­α καί ὄρ­θιος μές στό σκο­τά­δι δι­έ­κρι­νε δι­α­νοιγ­μέ­νο χῶ­ρο ἐ­ξό­δου. Προ­χώ­ρη­σε μέ­χρι πού βρέ­θη­κε ἔ­ξω ἀ­πό τό στρα­τό­πε­δο. Ἡ πε­ρι­ο­χή ἦταν ἔ­ρη­μη καί ἐ­πι­κρα­τοῦ­σε ἄ­κρα ἡ­συ­χί­α. Πῆ­ρε μί­α κα­τεύ­θυν­ση καί μέ γρή­γο­ρο βά­δην ἔ­φθα­σε σέ κα­τοι­κη­μέ­νη πε­ρι­ο­χή, ὅ­ταν ἄρ­χι­ζε νά χα­ρά­ζη. Προ­σα­να­το­λί­στη­κε καί με­τά συ­νάντη­σε τήν οἰ­κο­γέ­νειά του.

»Ὅ­ταν πολ­λές φο­ρές ἀρ­γό­τε­ρα δι­η­γεῖ­το τήν δι­ά­σω­σή του, τό­νι­ζε ὅ­τι δέν ἦ­ταν ὄ­νει­ρο ἀλ­λά πραγ­μα­τι­κό­τη­τα».

 

Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα

 

ΤΟ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ. Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ.

Ἡ Δ΄ Ἐθνικὴ τῶν Ἑλλήνων Συνέλευσις.

Νομίζει ἑαυτὴν εὐτυχῆ γενομένη ὄργανον, δι᾿ οὗ τὸ Ἔθνος ἐκπληροῖ τὸ πλέον ἐφετὸν τῶν χρεῶν του, δη­λα­δὴ τὸ νὰ ἀναπέμψῃ τὴν εὐγνωμοσύνην του πρὸς τὸν Θε­όν, Ὅστις ἔδειξε τοσαῦτα θαύματα διὰ νὰ τὸ σώσῃ.

 Κατὰ συνέπειαν, ἡ Δ΄  Ἐθνικὴ τῶν Ἑλλήνων Συνέλευσις ψηφίζει:

Α΄. Ὅταν ἡ τοπικὴ περιφέρεια τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ καθέ­δρα τῆς Κυβερνήσεώς της κατασταθῶσιν ὁρι­στι­κῶς, οἱ δὲ οἰκονομικοὶ πόροι τοῦ κράτους τὸ ἐπιτρέ­ψω­σιν, ἡ Κυβέρνησις θέλει διατάξει νὰ ἐγερθῇ εἰς τὴν κα­θέ­δραν εἷς Ναὸς ἐπ᾿ ὀνόματι τοῦ Σωτῆρος.

(ΑΡΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ, τόμος 4ος. Δ΄ ἐν Ἄργει Ἐθνικὴ Συνέλευσις 1828-1829,

-Δεύτερος τῶν Ἐθνοσυνελεύσεων, σελ. 116)

Ὅταν οἱ ὑπεύ­θυ­νοι ἐνθυ­μη­θοῦν νά πραγ­μα­το­ποι­ή­σουν τό λη­σμο­νη­μένο καί ἀνεκ­πλή­­ρω­το τάμα τοῦ Ἔθ­νους καί ἀρχίση ἡ ἀνοικο­δό­μη­ση τοῦ Ναοῦ, τά ἔσοδα ἀπό τήν διάθεση τοῦ παρόντος βι­­βλί­­ου θά διατεθοῦν γιά ἕνα λιθαράκι στό Ναό τοῦ Σω­τῆ­ρος μας Χριστοῦ.