ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΕΠΙΓΝΩΣΗ

stolidia_eortwnΦώτιος Μιχαήλ – Ιατρός     

 

            Θα γιορτάσουμε Χριστούγεννα και φέτος. Έτσι τουλάχιστον δηλώνει ο μήνας Δεκέμβριος που τρέχει θαρρείς ασυγκράτητος! Ασυγκράτητος σε πλατείες φωταγωγημένες, σε στολισμένες βιτρίνες, σε ξεφαντώματα, αλλά και σε απολύσεις, και σε λουκέτα επιχειρήσεων, και σε πείνα και σε ξενιτεμούς.

           Κάτω από τέτοιες τραγικές αντιφάσεις τα φετινά Χριστούγεννα γίνονται μαχαίρι δίκοπο, που μπήγεται  βαθιά στις καρδιές πολλών ανθρώπων και πληγώνει θανάσιμα. 

          Τέτοιες ημέρες γιορτινές η απελπισία και ο πόνος σηκώνονται κύματα θεόρατα έτοιμα να αφανίσουνε τον άνθρωπο που ξέμεινε από γερό σκαρί, τιμόνι σταθερό και λιμάνι απάνεμο και ασφαλές. 

            Γιατί όμως γινήκαμε τόσο ευάλωτοι στις θλίψεις και τις δοκιμασίες, και μας πληγώνουνε οι μέρες των εορτών;

            Οι άνθρωποι οι σημερινοί  έχουνε ταυτίσει τα Χριστούγεννα με απολαύσεις αισθησιακές, και το πολύ-πολύ κάποια διδάγματα ηθικίστικα ευκαιριακής φιλανθρωπίας. Λίγοι είναι εκείνοι που αγγίζουνε βιωματικά το νόημα της Μεγάλης Γιορτής.

            Η ανεξέλεγκτη τροφοδοσία των αισθήσεων, οι ανέσεις και ο εύκολος πλουτισμός μας ξεγύμνωσαν πολιτισμικά, μας άρπαξαν τα άρματα τα πνευματικά, και μας παράτησαν εντελώς άοπλους να πολεμήσουμε με τα θεριά τα ανήμερα. Και ενώ ο Θεός γίνεται άνθρωπος για να γίνουμε κι εμείς θεοί κατά χάριν, η ανυπακοή μας και η απιστία μας είναι τόσο μεγάλη που συνεχίζουμε με πείσμα να ζούμε Χριστούγεννα χωρίς Θεό!  Και ενώ αδειάζει η θεότητα μέσα στο κορμί της ανθρωπότητας από αγάπη και μόνον, εμείς επιμένουμε να ζούμε συντροφιά με την μοναξιά, τον εγωκεντρισμό, την φιλαυτία, τον φιλοτομαρισμό, τα μίση και τα πάθη μας τα ατέλειωτα. Στην ουσία δεν ζούμε. Περνάμε απλώς μια ψεύτικη ζωή βουτηγμένη μέσα σε αναρίθμητες ψυχολογικές αναπληρώσεις όπως είναι και αυτές των Χριστουγέννων: Τα κακόγουστα στολίδια, τα ανάλαφρα ξενόφερτα στιχάκια, τα ρεβεγιόν της αγελαίας και απρόσωπης διασκέδασης, τα ταξίδια στην αλλοδαπή,  το κιτσαριό της ακριβοπληρωμένης ανθυποκουλτούρας. 

            Να λοιπόν γιατί μας πληγώνουνε τα Χριστούγεννα τα φετινά. Διότι ”δυστυχώς επτωχεύσαμε”, και αδυνατούμε να τα γλεντήσουμε όπως θα θέλαμε! Στην πραγματικότητα, διότι χάσαμε τον μπούσουλά μας. Χάσαμε τις παραδόσεις μας, προδώσαμε τις αξίες και τα πατροπαράδοτα ιδανικά μας, πετάξαμε στο καλάθι των αχρήστων ό, τι μας στήριζε επί αιώνες, ξεμείναμε από εφόδια πνευματικά και αναπόδραστα λιμοκτονήσαμε!

            Πεινασμένοι τώρα πια πώς να χορτάσουμε με τα ξυλοκέρατα;

            Υπάρχουν όμως και οι λίγοι, απλοί άνθρωποι του λαού, αφανείς και αθόρυβοι συνήθως, στα μέτρα των αγίων μας, που γιορτάζουνε τα Χριστούγεννα με επίγνωση, δίχως φαντασιώσεις και ηθικισμούς. Που δίνουνε νόημα στη ζωή τους δείχνοντας σεβασμό στον ανεκτίμητο πολιτισμό αυτής της γιορτής που αποτυπώθηκε αριστοτεχνικά στην υμνολογία, στην ορθόδοξη εικόνα της Γέννησης, στην ταπεινή λογοτεχνία ενός Παπαδιαμάντη και ενός Φώτη Κόντογλου, στο λιτό αλλά αρχοντικό γιορτινό τραπέζι ,στα κάλαντα τα θεολογούντα την Σάρκωση.

Όταν συντυχαίνω κανένανε από δαύτους τους ευλογημένους, σαν και τους παππούδες εκείνους που στερούνται σήμερα τα πάντα, για να σώσουνε με την σύνταξή τους τα παιδιά και τα εγγόνια τους από την πείνα και την απόγνωση,   νοιώθω την συνείδησή μου να φωτίζεται, και να στέκεται απέναντι στο Μυστήριο της Φάτνης με περισσότερη υπακοή και ταπείνωση. 

 

14/12/2013