Αρχιμ. Κύριλλος
Πολλές φορές αισθανόμαστε να μας κυριεύει φόβος για διάφορες καταστάσεις. Η αρρώστια, ο θάνατος, η ανεργία, ο χωρισμός, η μοναξιά προξενούν αρνητικά συναισθήματα στην ψυχή μας και μας γεμίζουν φόβο και αγωνία για το αύριο. Αλλά μέσα στον πόνο, τον φόβο, τις δοκιμασίες μπορούμε να αναζητήσουμε στήριγμα στον Θεό, παρηγοριά και ασφάλεια. Από τις προσωπικές μας αγωνίες και ανασφάλειες δοκιμαζόμαστε σωματικά και πνευματικά, και από μόνοι μας δεν μπορούμε να τα ξεπεράσουμε. Η προσωπική μας σχέση και επικοινωνία με τον Χριστό έχει την δύναμη να επαναφέρει την γαλήνη στην καρδιά μας. Όπως και ο ψαλμωδός Δαυίδ ψάλλει ότι ”τον Κύριο αποζήτησα και μου αποκρίθηκε, με λύτρωσε από όλους τους φόβους” (Ψαλμ 33,5), έτσι και εμείς ας αποζητήσουμε τον Κύριο ως καταφύγιο και στήριγμά μας. Τι έκανε ο Δαυίδ όταν κρυβόταν από τους διώκτες του και ένοιωθε φόβο; Αναγνώρισε τον φόβο του, ζήτησε τον Κύριο και στην προσευχή του μίλησε για όσα τον φόβιζαν, και επέβλεψε με εμπιστοσύνη στον Κύριο να τον γλυτώσει και να τον προστατεύσει. Και πράγματι, ο Θεός τον άκουσε και τον λύτρωσε (Ψαλμ 33,7). Ακολουθώντας το παράδειγμα του Δαυίδ ας αναθέσουμε τις αγωνίες μας στον Κύριο, ας τις κάνουμε ζήτημα προσευχής και ο Θεός που ακούει τις προσευχές μας θα έλθει και θα γαληνεύσει τις ψυχές μας.
Φοβερό είναι για τα μάτια του Θεού να αμαρτάνει ο άνθρωπος, αλλά πολύ ευχάριστο όταν ο αμαρτωλός μετανοεί. Όταν η μετάνοια είναι ειλικρινής και ριζική, θα δούμε αλλαγή στην ζωή μας και την συμπεριφορά Αυτό συνέβη και με τον Δαυίδ, που μετά το διπλό αμάρτημα της μοιχείας και του φόνου συνήλθε, και στον 50ο ψαλμό τον βλέπουμε ταπεινωμένο να προσεύχεται με συντριβή και πόνο καρδιάς, να εξομολογείται την αμαρτία του, να εκφράζει μετάνοια και να ζητεί το έλεος και την συγχώρηση του Θεού. Ο Δαυίδ συναισθάνθηκε την σοβαρότητα της αμαρτίας του, ένοιωσε το βάρος των τύψεων και των ενοχών, ζητώντας από τον Θεό να τις εξαλείψει, ανεγνώρισε ότι η αμαρτία λέρωσε την ψυχή του, ζητώντας από τον Θεό να τον πλύνει και να τον καθαρίσει πλήρως, ταπεινώθηκε και ανεγνώρισε την ενοχή του, και παράλληλα εξέφρασε την ανάγκη και επιθυμία της ψυχής του να βρει έλεος από τον Θεό. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και εμείς σε τέτοιες περιπτώσεις, γνωρίζοντας ότι ο Θεός είναι αγάπη και δεν θα μας αρνηθεί το έλεός Του, όταν δει ειλικρινή ταπείνωση και μετάνοια.
Η πορεία μας αναγκαστικά πρέπει να διέλθει από το μονοπάτι της ταπείνωσης και της εξομολόγησης. Όταν συναισθανθούμε την μικρότητα και την αμαρτωλότητά μας έναντι της μεγαλοσύνης και αγιοσύνης του Θεού, τότε θα νοιώσουμε βαθύ πόθο να αλλάξουμε, να ζήσουμε μία καθαρή και αγία ζωή. Ας δοκιμάσουμε και ας γευθούμε το έλεος και την αγάπη του Θεού στην ζωή μας, ας αποκτήσουμε καθαρή καρδιά και ας πλησιάσουμε στον Κύριο ταπεινά και με πίστη, για να γνωρίσουμε Αυτόν που είναι η Αληθινή και Αιώνια πηγή Ζωής.