Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Βαθιώτης, Ἀναπλ. Καθηγητὴς Ποινικοῦ Δικαίου στὴ Νομικὴ Σχολὴ Δ.Π.Θ.
«Ἑνα βιβλίο στὸ διπλανὸ σπίτι εἶναι ἕνα γεμάτο καὶ ὁπλισμένο περίστροφο. Τὸ καῖς. Τὸ ἀφοπλίζεις. Κάνεις μιὰ τομὴ στὸ μυαλὸ τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ. Ξέρει κανεὶς ποιό θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι τὸ θῦμα ἑνὸς πολυδιαβασμένου ἀνθρώπου; Ἐγὼ πάντως δὲν θὰ ἄντεχα δίπλα του οὔτε δευτερόλεπτο»
Ray Bradbury, Fahrenheit 451 (μτφ.: Β. Δουβίτσας, ἐκδ. Ἄγρα, Ἀθῆναι 2011, σελ. 93)
Ἡ βουλευτὴς κ. Σοφία-Χάϊδω Ἀσημακοπούλου ὑπέβαλε προσφάτως στὴν ὑπουργὸ Πολιτισμοῦ καὶ Ἀθλητισμοῦ κ. Μενδώνη καὶ στὴν ὑπουργὸ Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων κ. Κεραμέως, τὸ ἀκόλουθο ἐρώτημα:
«Οἱ ἰδιοκτῆτες βιβλιοπωλείων γιὰ δεύτερη φορὰ μέσα σὲ λίγους μῆνες, ὑποχρεώνονται νὰ ἀναστείλουν τὴν λειτουργία τους. Εἶναι ἐξαιρετικὰ ὀξύμωρο, ὅμως, ἀπὸ τὴν μία πλευρὰ νὰ παραμένουν ἀνοιχτὰ τὰ νηπιαγωγεῖα καὶ τὰ δημοτικὰ σχολεῖα καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, νὰ κλείνουν τὰ βιβλιοπωλεῖα. Ἡ ἀνάγκη τῶν πολιτῶν γιὰ ἀνοιχτὰ βιβλιοπωλεῖα φάνηκε, ἐξ ἄλλου καὶ ἀπὸ τὴν τεράστια προσέλευσή τους σὲ ἐκεῖνα, προτοῦ κλείσουν, ἐν ὄψει τοῦ τρέχοντος “Lock-down”, ἐνῶ εἶναι γνωστὸ ὅτι ἡ ἀνάγνωση τῶν βιβλίων συμβάλλει σημαντικὰ στὴν ψυχικὴ ὑγεία. Πρόκειται γιὰ ἐπιχειρηματίες οἱ ὁποῖοι, ἀκόμη μετροῦν τὶς πληγές τους καὶ ἀναρωτιοῦνται, πῶς θὰ πορευτοῦν τοὺς ἐπόμενους μῆνες καὶ πῶς θὰ ἀνταποκριθοῦν στὶς ὑποχρεώσεις τους, μὲ τὶς ἐπιχειρήσεις τους κλειστές, ἀκόμη μία φορά, στὴν ἴδια χρονιά. Θὰ πρέπει, ἐξ ἄλλου νὰ ἐπισημανθεῖ ὅτι δὲν διαθέτουν ὅλοι οἱ ἰδιοκτῆτες βιβλιοπωλείων ἠλεκτρονικὰ καταστήματα, ἰδιαίτερα οἱ μικρότερες ἐπιχειρήσεις, οὔτως ὥστε νὰ συνεχίζουν μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο τὴν λειτουργία τους, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ ἀπόγνωσή τους νὰ μεγαλώνει καὶ γι’ αὐτὸν τὸν λόγο. Μὲ δεδομένα ὅλα τὰ παραπάνω,
Ἐρωτῶνται οἱ κ. κ. Ὑπουργοί :
Προτίθεσθε νὰ ἀναθεωρήσετε τὴν ἄρση λειτουργίας τῶν βιβλιοπωλείων, στὸ πλαίσιο τῆς ἀπαγόρευσης λειτουργίας τῶν ἐπιχειρήσεων, πρὸς προστασία ἀπὸ τὴν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, γιὰ ὅλο το διάστημα τῆς σχετικῆς ἀπαγόρευσης, δεδομένων τῶν ὠφελημάτων ποὺ προκαλοῦν τὰ βιβλία στὴν ψυχολογία τῶν πολιτῶν σὲ συνθῆκες καραντίνας;».
ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ κ. ΜΕΝΔΩΝΗ;
Θαυμᾶστε τὸ μεγαλεῖο της:
«Σὲ ἀπάντηση τῆς μὲ ἀριθμ. Πρωτοκόλλου 1557/9.11.2020 Ἐρώτησης τῆς Βουλευτοῦ, κας Σοφίας-Χάϊδως Ἀσημακοπούλου, σύμφωνα μὲ τὰ στοιχεῖα ποὺ ἔθεσαν ὑπ’ ὄψη μας οἱ ἀρμόδιες Ὑπηρεσίες καὶ σὲ ὅτι ἀφορᾶ τὸ ΥΠΠΟΑ, σᾶς γνωρίζουμε ὅτι τὰ θέματα ποὺ θίγονται στὴν Ἐρώτηση ἐκφεύγουν τῶν ἀρμοδιοτήτων τοῦ Ὑπουργείου Πολιτισμοῦ καὶ Ἀθλητισμοῦ».
ΘΕΛΕΤΕ ΝΑΣ ΜΑΘΕΤΕ ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ κ. ΚΕΡΑΜΕΩΣ;
Θαυμᾶστε καὶ αὐτῆς τὸ μεγαλεῖο :
« Ἀπαντῶντας στὴν Ἐρώτηση μὲ ἀριθμὸ 1557/9-11-2020, τὴν ὁποία κατέθεσε ἡ Βουλευτής κ. Σοφία-Χάϊδω ἀσημακοπούλου μὲ θέμα «Κλείσιμο τῶν βιβλιοπωλείων κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ “Lock-down”», σᾶς γνωρίζουμε ὅτι τὸ ἐν λόγῳ θέμα δὲν ἐμπίπτει στὴν ἁρμοδιότητα τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων».
Τὴν ὥρα ποὺ οἱ Ἕλληνες πολίτες ἔχουν κανονικὴ πρόσβαση στὰ σούπερ-μάρκετ ὥστε νὰ μποροῦν νὰ προμηθεύονται τροφὴ γιὰ τὴν κοιλιά τους, τοὺς ἀπαγορεύεται ἡ πρόσβαση στὰ βιβλιοπωλεῖα ἀπὸ τὰ ὁποῖα θὰ προμηθεύονταν τροφὴ γιὰ τὸ μυαλὸ καὶ τὴν ψυχή τους (φυσικὰ τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν ἀπαγόρευση πρόσβασης στοὺς ἱεροὺς ναούς).
ΚΑΤΟΠΙΝ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩ ΔΕΝ ΑΠΟΜΕΝΕΙ ΠΛΕΟΝ ΚΑΜΙΑ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ:
Ὁ Ἄλντους Χάξλεϋ στὸν “Θαυμαστὸ Καινούργιο Κόσμο” του (μτφ.: Ἑλένη Κυπραίου, ἐκδ. Κάκτος Ἀθῆναι 1980) μᾶς εἶχε προειδοποιήσει γιὰ ὅ,τι ἐπρόκειτο νὰ συμβεῖ στὴν δική μας δυστοπία-2020 μετὰ Χριστόν, ἡ ὁποία ἀντιστοιχεῖ στὴν δική του δυστοπία-632 μετὰ Φορντ. Ἡ προειδοποίηση λαμβάνει χώρα μέσα ἀπὸ τὰ λόγια τοῦ Παγκόσμιου Κυβερνήτη Μουσταφᾶ Μόντ:
«Θεὸς καὶ μηχανὲς δὲν κολλᾶνε μὲ τίποτα. Κάναμε τὴν ἐπιλογή μας. Διαλέξαμε τὶς μηχανές, τὴν ἰατρικὴ καὶ τὴν παγκόσμια εὐτυχία. Γι’ αὐτὸ κρατάω τὰ βιβλία κλειδωμένα» (ο.π., σελ. 259).
Εἶναι παγκοίνως γνωστὸ ὅτι τὰ περισσότερα ἀπολυταρχικὰ καθεστῶτα, εἴτε πραγματικὰ εἴτε μυθιστορηματικά, θέλουν νὰ καῖνε τὰ βιβλία στὴν πυρά. Αὐτὸ συνέβη στὴν ναζιστικὴ Γερμανία (βλ. ἐπίσης τὴν καύση τῶν βιβλίων ἐπὶ δικτατορίας Μεταξᾶ), ἀλλὰ καὶ στὸ “Fahrenheit 451” τοῦ Ray Bradbury.
Οἱ ὑπνωτισμένοι Ἕλληνες ποὺ δέχθηκαν νὰ μένουν κλειδωμένοι στὰ σπίτια τους παραγγέλνοντας βιβλία μόνο μέσῳ τῆς δυστοπικῆς ὁδοῦ, δηλ. ἠλεκτρονικά, χωρὶς πρῶτα νὰ μποροῦν νὰ ἔρθουν σὲ “ἐρωτικὴ ἐπαφὴ” μαζί τους, ἀγγίζοντάς τα, ξεφυλλίζοντάς τα, μυρίζοντάς τα, ἀξίζει νὰ διαβάσουν ἀπὸ τὸ ὡς ἄνω δεύτερο βιβλίο τοῦ Ray Bradbury (μτφ.: Β. Δουβίτσας, ἐκδ. Ἄγρα, Ἀθῆναι 2011, σελ. 98/99) τὸ ἐξῆς συναρπαστικὸ χωρίο:
«Δὲν μπορεῖ νὰ χτίσεις ἕνα σπίτι χωρὶς καρφιὰ καὶ δοκάρια. Ἄν δὲν θέλεις λοιπὸν νὰ δεῖς ἕνα σπίτι νὰ χτίζεται, κρῦψε τὰ καρφιὰ καὶ τὰ δοκάρια. Ἄν δὲν θέλεις νὰ δεῖς ἕναν ἄνθρωπο νὰ γίνεται δυστυχὴς ἀπὸ τὴν πολιτική, μὴν τοῦ δείχνεις καὶ τὶς δύο πλευρὲς ἑνὸς ζητήματος, γιατὶ θὰ τὸν μπλέξεις· δεῖξε του μόνο τὴ μία. Ἤ, ἀκόμα καλύτερα, μὴν τοῦ δείξεις καμμία. Κάνε τον νὰ ξεχάσει πὼς ὑπάρχει ἡ λέξη “πόλεμος”. Πὲς πὼς ἔχεις μία κυβέρνηση ἀναποτελεσματική, ὑδροκέφαλη καὶ φορομπηχτική. Ἔ, εἶναι προτιμότερο νὰ ἐξακολουθεῖς νὰ ἔχεις μία τέτοια κυβέρνηση παρὰ ἕναν λαὸ ποὺ νὰ ἀσχολεῖται διαρκῶς μὲ αὐτήν. Εἰρήνη, Μόνταγκ. Ἄσε τὸν κόσμο νὰ κερδίζει διαγωνισμοὺς ποὺ τοῦ ζητοῦν νὰ θυμηθεῖ τοὺς στίχους γνωστῶν τραγουδιῶν ἤ τὶς πρωτεύουσες τῶν πολιτειῶν ἤ τὸ πόσο καλαμπόκι παρήγαγε ἡ Ἀϊόβα πέρυσι. Φόρτωσέ τους μὲ ἀνώδυνα δεδομένα, τάϊσέ τους μὲ ἕνα κάρο “γεγονότα”, ποὺ στὸ τέλος θὰ νιώσουν χορτασμένοι ἀλλά, καὶ “φωστῆρες” μὲ τόση πληροφορία. Θὰ νιώσουν τότε ὅτι σκέφτονται, θὰ πάρουν μία αἴσθηση τῆς κίνησης χωρὶς νὰ ἔχουν κινηθεῖ οὔτε ρούπι. Καὶ θὰ εἶναι εὐτυχισμένοι, γιατὶ τέτοιου εἴδους δεδομένα δὲν ἀλλάζουν. πρέπει νὰ τοὺς ἀφήσεις νὰ ἀσχολοῦνται μὲ περίεργα πράγματα, ὅπως ἡ φιλοσοφία ἤ ἡ κοινωνιολογία. Ὁ δρόμος αὐτὸς ὁδηγεῖ στὴν μελαγχολία.Ἕνας ἄνθρωπος ποὺ εἶναι ἰκανὸς νὰ ἀποσυναρμολογήσει μία τηλεοπτικὴ ὀθόνη τοίχου καὶ νὰ τὴν συναρμολογήσει ξανά, καὶ νομίζω ὅτι οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι μποροῦν νὰ τὸ κάνουν αὐτὸ στὶς μέρες μας, εἶναι εὐτυχέστερος ἀπὸ ὅποιον ἄλλον ἄνθρωπο πασχίζει νὰ μετρήσει τὸ σύμπαν μὲ ὑπολογισμούς, λογαρίθμους καὶ ἐξισώσεις, γιατὶ πολὺ ἁπλᾶ τὸ σύμπαν δὲν γίνεται νὰ μετρηθεῖ καὶ νὰ ὑπολογιστεῖ χωρὶς νὰ κάνει τὸν ἄνθρωπο νὰ αἰσθανθεῖ μοναχικός, σὰν θηρίο. […] Ἀρκεστεῖτε λοιπὸν στὰ κλὰμπ καὶ τὰ πάρτυ σας, στοὺς ἀκροβάτες καὶ τοὺς ταχυδακτυλουργούς σας, τὰ ἀεριωθούμενα ἀμάξια καὶ τὰ διθέσια ἑλικόπτερά σας, στὸ σὲξ καὶ τὴν ἡρωίνη σας, σὲ ὅ,τι δηλαδὴ διεγείρει τὰ αὐτόματα ἀντανακλαστικά σας. Ἄν ἡ τραγωδία εἶναι κακή, ἄν ἡ ταινία δὲν λέει τίποτα, ἄν τὸ θεατρικὸ ἔργο εἶναι κενό, χορηγῆστε μου ἤχους ἀπὸ θερεμίνη (ἠλκτρον.μουσ.ὄργανο) στὴν διαπασῶν. Θὰ πιστέψω ὅτι ἀνταποκρίνομαι στὸ ἔργο, ἔστω κι ἄν πρόκειται γιὰ μιὰ ἁπλῆ,αἰσθητηριακά, ἀντίδραση στὴν δόνηση. Ἀλλά, δὲν μὲ νοιάζει. Μοῦ ἀρέσει ἁπλῶς ἡ ψυχαγωγία».
Προσοχή: Τὴν 10η Μαΐου 1933 στὴν κεντρικὴ πλατεῖα τοῦ Βερολίνου, οἱ ναζί ἔκαψαν πάνω ἀπὸ 20.000 βιβλία. Μετὰ ἔκαψαν καὶ ἀνθρώπους, γιὰ νὰ ἐπαληθευθεῖ ἡ ἀλήστου μνήμης ἀποφθεγματικὴ ῥήση τοῦ Heinrich Heine ἀπὸ τὸ ἔργο του “Almansor”, γραμμένο τὸ 1823: «Ὅπου ὁ ἄνθρωπος καίει βιβλία, ἐκεῖ στὸ τἐλος θὰ κάψει καὶ ἀνθρώπους» (“Dort wo man Bücher verbrennt, verbrennt man auch am Ende Menschen”).
Ἡ παροῦσα ἀπολυταρχικοῦ τύπου κυβέρνηση ἐνεργεῖ μὲ παρόμοιο τρόπο: Τὴν ὥρα ποὺ μᾶς ἔχει κλειδωμένους μέσα στὰ σπίτια μας, ἔχει κλειδωμένα καὶ τὰ βιβλία ! Ἔτσι μᾶς σιγοκαίει βασανιστικὰ μέχρι νὰ ὑποκύψουμε ἐκβιαστικὰ σὲ αὐτὸ ποὺ γιὰ κείνη εἶναι τὸ (ἐδῶ καὶ χρόνια) μεγάλο ὄνειρό της, ἐνῶ γιὰ μᾶς,τοὺς πολίτες, ὁ μεγάλος ἐφιάλτης: ὁ μαζικὸς ἐμβολιασμὸς τοῦ πληθυσμοῦ !