του Παν. Β. Δημακάκου
Ομοτ. Καθηγητού Αγγειοχειρουργικής Παν. Αθηνών
Η πατρίδα μας Ελλάς, ή Ελλάς του Ομήρου, του Ηροδότου, του Αισχύλου και άλλων σοφών της αρχαιότητας, και όχι η Greece όπως την γνωρίζουν σήμερα εκείνοι που τότε αναζητούσαν φως και πνεύμα από αυτήν, υπάρχει πάντα λαμπερό αστέρι στο διεθνές στερέωμα. Αυτή την άσβεστη ζωηφόρο κληρονομιά μας οφείλουμε αντάξια να παραδώσουμε στην κοινωνία των παιδιών μας. Οι κοινωνίες όμως προοδεύουν όταν πλαισιώνονται από αδιάφθορα πνευματικά μέλη, με ορθοκρισία και ιδεαλισμό χωρίς επισκιάσεις φθόνου, αντιπαλότητα ατομικισμού και διαφθοράς. Παρουσία ισχυρών ηθικά και πνευματικά ατόμων με εξωστρέφεια, αλληλεγγύη και καθολική συστράτευση εντός και εκτός συνόρων, όλων των Ελλήνων για να αντισταθούμε αποτελεσματικά στην πνευματική παρακμή, τον οικονομικό όλεθρο και τις επιβουλές των “φίλων” γειτόνων μας. Δυστυχώς τα γεγονότα της εποχής μαρτυρούν έλλειψη σοφίας και ηγετικής ανεπάρκειας με λησμονημένη τη ρήση του Διονυσίου Σολωμού “Εθνικό είναι ό,τι είναι αληθινό”.
Η ευφυΐα του Οδυσσέα και η τόλμη του Λεωνίδα, ο δυναμισμός και η ακαταμάχητη δραστηριότητα χαρακτηριστικά των Ελλήνων της διασποράς μετατρέπονται σε μιζέρια όταν οι ίδιοι επιστρέψουν στις ρίζες τους. Πώς άλλωστε εξηγείται η αξιοθρήνητη αποδοτικότητα, η ανήθικη εκμετάλλευση, ο εγκληματικός ατομικισμός και η αηδιαστική μικροψυχία αφού πολλοί εξ αυτών υπήρξαν κάποτε άξια μέλη της επιστημονικής και κοινωνικής παλαίστρας στην αλλοδαπή; Και πώς συμμετείχαν στον απίστευτο αυτό ξεπεσμό της χώρας μας, τον διεθνή χλευασμό του έθνους μας και την αυτοχειρία των απελπισμένων συμπατριωτών μας. Ο Ελ. Βενιζέλος στην εναρκτήρια ομιλία του ως μέλους της Γαλλικής Ακαδημίας στις 21.6.1919 αναφέρει ότι “η πολιτική δεν διαχωρίζεται από την ηθική και ότι το καλύτερον μέσον επιτυχίας… είναι ο σεβασμός των αρχών ηθικής στενά συνδεδεμένος με τους κανόνες της πολιτικής”. Ρητορικές ομιλίες, στερουμένων όμως ηθικού περιεχομένου με φθηνές και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις από ανεύθυνα μυαλά προς καθησυχασμόν των δήθεν αφελών και στερουμένων μνήμης Ελλήνων, αποτελούν ματαιοδοξία αλλά ταυτόχρονα και απειλή για την πατρίδα.
Η επιτυχία τελεσφορεί με πείρα, γνώση και προπάντος ηθική βούληση. Όταν αυτά στερούν στις ψυχές των υπευθύνων, συννεφιά και καταιγίδες συνοδεύουν την αποτελεσματικότητα των έργων τους, συμπαρασύροντας και το κοινωνικό σύνολο. Ας μην αγνοούμε το ακαταμάχητο θάρρος και την άσβεστη τόλμη, χαρακτηριστικές αρετές της φυλής μας, σεβόμενοι ταυτόχρονα και την έτερη “του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υποφέρει” ευχόμενοι ποτέ να μη χρειασθεί έναν νεώτερο “Μολών λαβέ”. Πλείστρα αταλάντευτα μνημεία ριζωμένα στις καρδιές των Ελλήνων, καθίστανται σε δύσκολες στιγμές οδηγοί και πυξίδα της εθνικής τους πορείας. Στοχαστικά διερωτώμεθα μήπως κάποιοι ελάχιστοι εκ των τριακοσίων των Θερμοπυλών προστάτευαν αποτελεσματικά την πατρίδα έναντι των περισσοτέρων εκ των ισαρίθμων παροικούντων της Πλατείας Συντάγματος! Ευπατρίδες δεν απουσιάζουν ποτέ από το ελληνικό Κοινοβούλιο οι οποίοι υπενθυμίζουν τα όσια και ιερά της φυλής μας, την αγάπη και το χρέος στον λαό, αλλά η φωνή τους δυστυχώς χάνεται συχνά μέσα στις “δημοκρατικές διαδικασίες των περισσοτέρων”.
Ο καθησυχασμός, η άδικη κατανομή αγαθών οι πλούσιες χωρίς αντίκρυσμα υποσχέσεις ανθρώπων μετρίου πνευματικού αναστήματος με θολές συνειδήσεις, οι ζητωκραυγές, οι θερμές χειραψίες που στοχεύουν μόνον στην κατάληψη της εξουσίας πλέον δεν πείθουν. Όλοι οι Έλληνες και εκείνων της διασποράς μη εξαιρουμένων έχουν γνώση των θυσιών που απαιτούνται για στήριξη και ορθή πλεύση πάλι της πατρίδος. Ομοίως κυριεύονται όμως από πίκρα και απογοήτευση για την ανθρωποκτόνο αδιαφορία όταν και αυτή η ασφάλεια ζωής από ληστές και κακοποιά στοιχεία της κοινωνίας δεν εξασφαλίζεται, η αυτοχειρία δεν καταπολεμάται και ο Έλληνας ανασφάλιστος, βαρειά άρρωστος και νηστικός δεν βλέπει παρουσία πρόνοιας.
Αντίθετα δηλώσεις πίστεως και καταβολής χριστιανοσήμου κατ’ ακολουθίαν όμως, αφού και οι αιτούντες καταβάλουν επίσης τα του οίκου των (περισσότερες δεκάδες εκατομμυρίων για τη λειτουργική τους υπόσταση) αναστέλοντες όμως έτσι την γενικότερη αγαστή συνεργασία λαού και εξουσίας. Ο γράφων είχε επανειλημμένες συμμετοχές κατά το απώτερο παρελθόν σε πολιτικές συζητήσεις στο Βερολίνο μεταξύ καθολικών φοιτητών και του γενικού διευθυντού της Καγκελαρίας (CDU) Dr. Kohter όπου διαπίστωσε την ισχυρή δύναμη της θρησκευτικής πίστεως όπως και προ ετών στην Ελλάδα απεδείχθη με άμεση συγκέντρωση τριών εκατομμυρίων υπογραφών.
Στις ΗΠΑ το 1982 κατά διαδικτυακή αναφορά λίαν διδακτική – εζητήθη από Βιομηχανία απόλυση χιλιάδων εργατών, ο ενάρετος και δυνατός ανθρωπιστής Πρόεδρός της αποφάσισε: καμία απόλυση, καμία δυστυχία ατόμου και οικογένειας αλλά δραστικότατη μείωση του δικού του μισθού, 75% όλων των αντιπροέδρων, 50% των γενικών διευθυντών, 40% υψηλόμισθων στελεχών κ.ο.κ. Καμία διασπορά δυστυχίας, η θύελλα παρήλθε και η αξία της μετοχής ανήλθε από 7,5 δολάρια το 1980 σε 147 δολάρια τρία χρόνια αργότερα. Παραδείγματα τέτοιας γενναίας προσφοράς όσο και θυσίας αρχομένης από την ηγεσία της πολιτείας θ’ αποτελούσε το άριστον και πλέον παρήγορον παράδειγμα ανθρωπισμού, αλληλεγγύης και ελπίδος προς κάθε χειμαζόμενο Έλληνα.
Επίσης, η ψήφιση νομοθετικής ισονομίας αδιακρίτως μεταξύ των Ελλήνων πολιτικών από του Προέδρου της Δημοκρατίας μέχρι του τελευταίου γεννηθέντος βρέφους χωρίς εξαίρεση, θα επιβεβαίωνε τη θυσιαστική διάθεση της εξουσίας και θα ενέπνεε σεβασμό στον πολίτη. Αγλαά παραδείγματα οι καθαιρέσεις κοινοβουλευτικών μελών, υπουργών και πρωθυπουργών άλλων χωρών για θέματα απλής λογοκλοπής π.χ. διδακτορικής διατριβής, άνευ κοινωνικών επιπτώσεων και μη συγκρινόμενες με τις δραματικές συνέπειες της Ελλάδος, θέματα τα οποία υποδηλούν εμμέσως μόνον το ήθος του ατόμου και τα οποία δεν παραγράφονται ούτε παραβλέπονται, αλλά επιφέρουν δεκαετίες αργότερα την αποπομπή του ατόμου εκ της θέσεώς του! Μία τέτοια απόφαση ισομερούς σεβασμού, ευθυνών και δικαιωμάτων ως νόμου θ’ αποτελούσε χρηστή αρχή για όλες τις κοινωνικές εκείνες ομάδες, οι οποίες αντιδρούν καθιστώντας αδύνατη την ειρηνική πρόσβαση χιλιάδων λαού στην καθημερινή τους εργασία, ή εκατοντάδων ανθρώπων την επιστροφή τους στις κατοικίες τους σε νησιά. Επίσης ακόμη και των εκπαιδευτικών, των φωτεινών αυτών διδασκάλων για τους οποίους θ’ αναμένετο να χαίρονται για την αξιολόγησή τους όπως και οι ίδιοι καθημερινά αξιολογούν τους μαθητές των.
Μόνον έτσι επιτρέπεται να ελπίζουμε σε μία ευημερούσα κοινωνία η οποία ισομερώς θα μοιράζεται τα προβλήματα αλλά και δικαίως θ’ απολαμβάνει τ’ αγαθά της προόδου.
Για την ΄΄ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ΄΄
Πρώτη δημοσίευση: εφημ. ΄΄Εστία΄΄, 29-3-2013