Η ΑΓΙΑ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ

καὶ ἡ  ἐν ἀγίῳ πνεύματι «Παγκοσμιοποίηση»

 

      Στὴν ὁμιλία του ὁ Πέτρος, τοὺς ἐξήγησε ὅτι δὲν ὑπάρχουν ἄνθρωποι μεθυσμένοι μία τόσο πρωινὴ ὥρα ( 9η πρωινὴ)  καὶ θύμισε στοὺς Ἰουδαίους τὴν προφητεία τοῦ Ἰωήλ, ποὺ ἔλεγε ὅτι μετὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Μεσσία, ὁ Θεὸς θὰ μοιράσει τὰ χαρίσματα τοῦ Πνεύματός Του σὲ ὅλους τους Ἀνθρώπους (Ἰωὴλ Β? 28). Τὸ κεντρικὸ ὅμως σημεῖο τῆς ὁμιλίας τοῦ ἀποστόλου Πέτρου ἦταν ὁ τονισμὸς τοῦ γεγονότος τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Εἶπε χαρακτηριστικὰ «τοῦτον τὸν Ἰησοῦν (ποὺ ἐσεῖς σταυρώσατε), ἀνέστησε ὁ θεός, οὗ πάντες ἠμεῖς ἐσμὲν μάρτυρες» (Πράξ. Β/ 32). Στὴ συνέχεια, τελείωσε τὴν ὁμιλία τοῦ  καλώντας ὅλους νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ βαπτιστοῦν στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ὥστε νὰ συγχωρεθοῦν οἱ ἁμαρτίες τους καὶ νὰ λάβουν τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

     Ὅσοι ἄκουσαν τὴν φλογερὴ ὁμιλία τοῦ ἀποστόλου Πέτρου καὶ «κατενύγησαν τὴ καρδία» καὶ ρώτησαν τοὺς ἀποστόλους «Τί ποιήσομεν ἀδελφοὶ» γιὰ νὰ σωθοῦμε καὶ ἐμεῖς; Καὶ ὁ ἀπόστολος Πέτρος τοὺς εἶπε «Μετανοήσατε καὶ βαπτισθήτω ἕκαστος ὑμῶν ἐπὶ τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ λήψεσθε τὴν δωρεὰν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». (Πράξ. Β/ 38)

     Καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς ἀναστάσιμης περιόδου ἡ ἐκκλησία ὁρίζει νὰ προσευχόμαστε πάντα ὄρθιοι, σύμβολο τῆς συναναστάσεώς μας  μὲ τὸν Κύριο. Ἀπὸ τὴν ἡμέρα ὅμως τῆς Πεντηκοστῆς καὶ μετά, ὁρίζει καὶ τὸ «γονυκλινῶς προσεύχεσθαι». Καὶ αὐτὸ γιὰ νὰ μᾶς δείξει, ἔτσι πρακτικά, ὅτι ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας μᾶς πέσαμε κάτω στὴ γῆ ἀπ’ ὅπου μας ἀνόρθωσε ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ. Τὸ γεγονὸς τῆς Πεντηκοστῆς ἀποδεικνύει ὅτι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μεταμορφώνει τοὺς ἀνθρώπους.

      Τὸ κοντάκιο τῆς ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς «Ὄτε καταβὰς τὰς γλώσσας συνέχεε διεμέριζεν ἔθνη ὁ Ὕψιστος. ‘Ότε τοῦ πυρὸς τὰς γλώσσας διένειμεν, εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσεν καὶ συμφώνως δοξάζομεν τὸ πανάγιον Πνεῦμα» ὑπενθυμίζει τὸ γεγονὸς τοῦ Πύργου τῆς Βαβέλ, ὅπου ὁ Θεὸς τιμώρησε μὲ τὴ σύγχυση τῶν γλωσσῶν τὴν ἀλαζονεία τῶν ἀνθρώπων, ποὺ θέλησαν νὰ κτίσουν πύργο ψηλὸ ποὺ νὰ φθάνει ὡς τὸν Θεό. Τώρα, στὴ νέα ἐποχὴ τῆς χάριτος, ὁ Θεὸς καλεῖ διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς ἑνότητα ὅλους τους ἀνθρώπους. «Μὲ τὶς γλῶσσες ὁ Θεὸς διεμέρισε τὸ ἀνθρώπινο γένος καὶ μὲ τὶς γλῶσσες πάλι τὸ ἔνωσε» (Σεβῆρος Ἀντιοχείας).

      Ἀλλὰ ἡ μεγάλη ἀλλαγὴ καὶ ἀλλοίωση, ἡ πραγματικὴ μεταμόρφωση, ἔγινε στοὺς μαθητές. Ταραγμένοι ἀπὸ τὰ γεγονότα τῆς Ἱερουσαλὴμ (σύλληψη καὶ σταύρωση τοῦ Ἰησοῦ), ἀλλὰ καὶ ἀνακουφισμένοι ἀπὸ τὶς ἀλλεπάλληλες ἐμφανίσεις τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου, περίμεναν καρτερικὰ μὲ προσευχὲς καὶ δεήσεις τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸ ὁποῖο μὲ τὸν φωτισμό του, θὰ διέλυε κάθε φόβο καὶ ἀμφιβολία, θὰ ἑρμήνευε μέσα τοὺς κάθε ἀπορία καὶ σκοτεινὸ σημεῖο ἀπὸ τὴν ζωὴ καὶ τὴν διδασκαλία τοῦ Κυρίου. Ἦταν «φτωχοὶ» (οὔπω γὰρ ἢν Πνεῦμα Ἅγιον…) (Ἰωάν. Ἰ’ 39) γεμάτοι φόβο καὶ ἀνασφάλειες, μία σύναξη ἀνθρώπων ποὺ τοὺς ἔδεναν μὲν κοινὲς μνῆμες ἀπὸ τὸν Θεῖο Διδάσκαλο, ἀλλὰ καὶ δίχως σαφῆ ἐπίγνωση γιὰ τὸ τί προσδοκοῦν καὶ γιὰ ποιὸ ἔργο κλήθηκαν. Αὐτὴ ἡ ἐλπιδοφόρα ἀλλὰ καὶ θλιβερὴ συνάθροιση ἀνθρώπων δὲν ἀποτελοῦσε ἀκόμα Ἐκκλησία. Τῆς ἔλλειπε ἡ αὔρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ θὰ τὴν καλλιεργοῦσε πνευματικά, θὰ τῆς ξεδιάλυνε ὅλα τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ. Τῆς ἔλλειπε ὁ ἀρραβώνας τῆς μέλλουσας ζωῆς καὶ  Βασιλείας, ὁ  Παράκλητος, τὸ Πανάγιον Πνεῦμα.

     Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ὀνομάζεται στὴν Ἐκκλησία καὶ «Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας». Διότι πράγματι, ἐπαναφέρει τὴν ἀνθρωπότητα ἀπὸ τὴν «λήθη τοῦ θεοῦ» στὴν ὁποία εἶχε περιπέσει μὲ τὴν εἰδωλολατρία, στὴν «Ἀλήθεια», ποὺ εἶναι ἡ ἀποκάλυψη τοῦ θεοῦ στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Κάθοδός Του στὸν κόσμο ἐγκαινιάζει μία νέα ἐποχή, ἐποχὴ χάριτος ἀλλὰ καὶ πραγματικῆς Θεογνωσίας. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἀποκαλύπτει στοὺς ἀνθρώπους τὸν Χριστὸ καὶ ὁ Χριστὸς τὸν Πατέρα. ‘Ετσι ὁλοκληρώνεται ἡ ἀποκάλυψη τοῦ θεοῦ. Χωρὶς τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ γνωρίσει τὸν Χριστὸ στὸ βάθος Του. Ἂν στηριχθεῖ στὸ πεπερασμένο τοῦ μυαλὸ Τὸν κομματιάζει, Τὸν ἀλλοιώνει, Τὸν παραμορφώνει. Κι ἕνας τέτοιος Χριστὸς «τῆς αἵρεσης» δὲν σώζει, γιατί δὲν εἶναι ὁ Ἀληθινὸς Χριστός.

 

ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ  ΚΑΙ  ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ

     Στὶς μέρες μᾶς μιλᾶμε γιὰ «παγκοσμιοποίηση», οἰκονομική, θρησκευτική, πολιτισμικὴ κλπ. Μία παγκοσμιοποίηση χωρὶς τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἀλλὰ μόνο μὲ ἀνθρώπινες δυνάμεις δὲν  μπορεῖ νὰ εἶναι παρὰ δαιμονική. Διότι ὁ κόσμος ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία κυριαρχεῖται ἀπὸ τὶς «σκοτεινὲς δυνάμεις». Εἶναι ἀλύτρωτος καὶ ὡς τέτοιος οὔτε σώζει, οὔτε σώζεται. Μόνον τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μπορεῖ νὰ πετύχει τὴν ἀληθινὴ παγκοσμιοποίηση, ὅπου θὰ ὑπάρχει μία ποίμνη καὶ εἰς ποιμήν, ὁ Χριστός. Μία τέτοια παγκοσμιοποίηση θὰ κάνει τὸν κόσμο ὅλο «ΕΚΚΛΗΣΙΑ».                                                                                    

                                                                                 

 

ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ  ΚΑΙ  ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ

     Ἡ ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς εἶναι ἡ ὁλοκλήρωση τοῦ σωτηριώδους ἔργου τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ τῆς γής. Ὁ Χριστὸς μίλησε καὶ φανέρωσε τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, καὶ νάτην, ἐδῶ εἶναι, ἄνοιξε τώρα ! Ὁ Κύριος ἀποκάλυψε πῶς τὸ Ἅγιο Πνεῦμα θὰ φανερώσει ὅλη τὴν ἀλήθεια, γιὰ τὸν Θεὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Καὶ αὐτὸ τώρα ἐκπληρώθηκε. Ὁ κόσμος, ἡ ἱστορία, ἡ ζωή, ὁ χρόνος, ὅλα τώρα φωτίζονται μὲ τὸ τελικὸ ὑπερκόσμιο φῶς, ὅλα ἀποκτοῦν καινούριο νόημα. Ἡ τελευταία καὶ μεγάλη ἡμέρα τοῦ Κυρίου, ἄρχισε.