Δικονομικές εμπλοκές και κορωνοϊός

Γράφει ο Πάνος Λαζαράτος, Καθηγητής Διοικητικού Δικαίου της Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ
 
 
Μια από τις δυσκολιες που αντιμετωπίζουν έμποροι αλλά και αλλοι ανθρωποι που μου ζητούν να προσβάλω μέτρα στα τακτικά διοικητικά δικαστήρια ή στο Συμβούλιο της Επικρατείας είναι η (όχι αθώα) ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ, που κινείται πια σε επίπεδο εβδομάδας. Με απλά λόγια όταν φτάνει η δίκη μέτρον και ΕΝΕΣΤΩΣ έννομο συμφέρον δεν υπάρχει πια. Ιδιαιτερο δε έννομο συμφέρον για ακύρωση του μετά τη λήξη του ΔΥΣΧΕΡΕΣΤΑΤΑ αναγνωρίζεται.
Αλλά και η μερική αλλαγή της μορφής και του περιεχομένου του μέτρου (λογου χαρη από την πλήρη απαγόρευση εκκλησιασμού στην « μερική») δεν δικαιολογεί ΣΥΝΕΧΙΣΗ της παλιάς δίκης, σύμφωνα με τη νέα νομολογία ( 32 παρ. 3 πδ 18/1989 για τους νομικούς- αναγνώστες της ανάρτησης). ΑΥΤΟ κάνει τα πράγματα ακόμη χειρότερα! Λαβύρινθος.
Υπάρχουν και άλλα πολλά, όπως η έκδοση (προληπτικού;) νόμου για το διάστημα μέχρι 31.3 για πολλά από τα μετρά, καλυπτοντας τα ενίοτε, που μπερδεύουν κι άλλο τα πράγματα εν συνειδησει του ΝΟΜΟΘΕΤΗ, δεδομένου ότι οι νόμοι δεν προσβάλλονται ευθέως στο ΣτΕ ή στα τακτικά διοικητικά δικαστήρια ( για τους μη νομικούς αναγνώστες).
Με τέτοιους νόμους τρίμηνης διάρκειας και η προσωρινή προστασία (αυτό που λέμε ασφαλιστικά μέτρα στην πολιτική δίκη) καθίσταται από αναποτελεσματική έως ΑΔΥΝΑΤΗ.
Σίγουρα κάτι θα πρέπει να αλλάξει και με τη δικονομία ή έστω με τον δικαστικό χειρισμό της, γιατί η ΔΙΚΟΝΟΜΙΑ δεν μπορεί να καθισται τελικά ΕΜΠΟΔΙΟ στη δικαστική προστασία.
Η δικονομία πρέπει να λαδώνει την μηχανή της ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ και όχι να βάζει πέτρες σε αυτή.
Υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν διοικητική δικονομία στην κυβέρνηση και μάλιστα καλά.
Ας πράξουν τα δέοντα!
Είναι βέβαιο πως κάτι τέτοιο θα τους ΠΙΣΤΩΘΕΙ.