Ἀνακαλύπτω τὶς ρίζες τῶν λέξεων – Ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ γλωσσικὴ παρακαταθήκη

 

Πόντιος Πιλᾶτος. Ὁ Πόντιος Πιλᾶτος (ἔτσι ἀναφέρεται στὶς Πράξεις 4,27) γνωστὸς γιὰ τὴν δειλία, τὴν ὑστεροβουλία καὶ τὴν ἀδυναμία μου νὰ ἀντιταχθῇ στὴν Σταύρωση τοῦ Κυρίου εἶναι ὁ μοναδικὸς ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους ἐπισήμους ποὺ ἀναφέρεται στὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως. Ὁ μακαριστὸς π. Γεώργιος Μεταλληνὸς τὸν χαρακτήρισε «κομπάρσο τοῦ Θείου Δράματος». Λίγο πρὶν ἐκδώσῃ τὴν ἀπόφαση γιὰ τὴν θανατικὴ καταδίκη -πιθανὸν γιὰ νὰ ἀνακουφιστῇ ὑποσυνείδητα- ἔπλυνε τὰ χέρια του: «ἰδὼν δὲ ὁ Πιλᾶτος ὅτι οὐδὲν ὠφελεῖ, ἀλλὰ μᾶλλον θόρυβος γίνεται, λαβὼν ὕδωρ ἀπενίψατο τὰς χεῖρας ἀπέναντι τοῦ ὄχλου, λέγων· Ἀθῷός εἰμι ἀπὸ τοῦ αἵματος τοῦ δικαίου τούτου· ὑμεῖς ὄψεσθε» (Ματθ.27,24). Ὁ Πιλᾶτος μᾶς κληροδότησε δύο φράσεις: Πρῶτον τὸ ὄνομά του ποὺ συνδέθηκε μὲ τὴν ἀνευθυνότητα· κάθε πρόσωπο ποὺ μεταθέτει τὴν εὐθύνη μιᾶς ἀπόφασης σὲ ἄλλον λέγεται μετωνυμικὰ Πόντιος Πιλᾶτος ἢ Πιλᾶτος καὶ δεύτερον τὴν φράση «νίπτω τὰς χεῖρας μου» ποὺ λέγεται γιὰ ἀνθρώπους ποὺ ἀποποιοῦνται τὴν εὐθύνη ποὺ πρέπει οἱ ἴδιοι νὰ ἐπωμιστοῦν. Παραδείγματα: Ὡς Πόντιοι Πιλᾶτοι κάποιοι ἀπέστρεψαν τὸ βλέμμα ἀπὸ τὴν δική τους εὐθύνη, Κάποιοι ποὺ ὑπηρέτησαν σὲ θέσεις εὐθύνης καὶ μὲ θέρμη ὑποστήριζαν τὴν Μικρασιατικὴ Ἐκστρατεία, μετὰ τὴν καταστροφὴ ἔνιπταν τὰς χεῖρας τους. Καὶ τὸ ρῆμα «πιλατεύω» (βασανίζω, ταλαιπωρῶ) ἀπὸ τὸν Πιλᾶτο προέρχεται.

 

Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα άρθρα

Ετικέτες - Σχετικά Θέματα