Ἀνακαλύπτω τὶς ρίζες τῶν λέξεων – Ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ γλωσσικὴ παρακαταθήκη

 

Κάλλιο λάχανα μὲ γέλια παρὰ ζάχαρη μὲ γκρίνια. Ἡ παροιμία αὐτὴ ἐκφράζει τὴν ἀξία ποὺ ἔχει νὰ μοιράζεται κανεὶς λίγα μὲ ἀγαπημένα του πρόσωπα, παρὰ νὰ ἔχῃ πολλὰ καὶ νὰ τὰ μοιράζεται μὲ μίζερους καὶ τοξικοὺς ἀνθρώπους. Ἐπειδὴ τὸ λάχανο ἦταν καὶ εἶναι ἀπὸ τὰ φθηνότερα λαχανικά, χρησιμοποιήθηκε καὶ σὲ ἄλλες παροιμίες γιὰ νὰ δηλώσῃ εὐτελοῦς ἀξίας ἀντικείμενα ἢ ἀνθρώπους χαμηλῆς ποιότητας: σιγὰ τὰ λάχανα, ὅμοιος τὸν ὅμοιο καὶ ἡ κοπριὰ τὰ λάχανα. Καλύτερα νὰ ζοῦμε ἁπλὰ καὶ τανεινά, μὲ ἀνθρώπους ποὺ μᾶς ἀγαποῦν παρὰ νὰ ἐπιλέγουμε τὰ πολυτελῆ δεῖπνα μὲ τὶς συμβατικὲς σχέσεις. Ἡ παροιμιακὴ αὐτὴ ρήση φαίνεται πὼς προέρχεται ἐλαφρῶς παραλαγμένη ἀπὸ τὶς Παροιμίες τοῦ σοφοῦ Σολομῶντα (15:17): «Κρείσσων ξενισμὸς λαχάνων πρὸς φιλίαν ἢ παράθεσις μόσχων μετὰ ἔχθρας»: καλύτερα νὰ παραθέσῃς ἕνα πιάτο λαχανικὰ μὲ φιλικὴ καὶ ἀγαπητικὴ διάθεση παρὰ τὸν μόσχο μὲ ἔχθρα. Ἄς θυμηθοῦμε καὶ τὸν Σοφοκλῆ «Μπορεῖς νὰ ἔχῃς μεγάλα πλούτη καὶ νὰ ζῇς βασιλικά. Ἄν ὅμως σοῦ λείπει ἡ χαρά, τ΄ἄλλα τὰ βλέπω σὰν σκιὰ καπνοῦ καὶ τίποτα ἄλλο» (πλούτει τε γὰρ κατ’ οἶκον, εἰ βούλῃ, μέγα, καὶ ζῆ τύραννον σχῆμ’ ἔχων, ἐὰν δ’ ἀπῇ τούτων τὸ χαίρειν, τἄλλ’ ἐγὼ καπνοῦ σκιᾶς οὐκ ἂν πριαίμην) {Ἀντιγόνη, 1168-1171}.

 

Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα άρθρα

Ετικέτες - Σχετικά Θέματα