Ἀνακαλύπτω τὶς ρίζες τῶν λέξεων – Ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ γλωσσικὴ παρακαταθήκη

Οἶστρος ἀκολασίας. Ἀπὸ τὸ τροπάριο τῆς Κασσιανῆς ἀνθολογήσαμε τὴν δίλεξη αὐτὴ φράση. Ἡ Ἁγία Κασσιανὴ ἔγραψε τὸ γνωστὸ σὲ ὅλους μας τροπάριο ποὺ ψάλλεται τὴν Μεγάλη Τρίτη. Ἡ Ἁγία Κασσιανή, ποὺ δὲν ἦταν πόρνη, ὅπως νομίζουν οἱ περισσότεροι, ἀλλὰ μοναχὴ μὲ ἐξαιρετικὸ ποιητικὸ τάλαντο ποὺ ἐμπνεύστηκε ἀπὸ τὴν πόρνη ποὺ κρατοῦσε ἕνα ἀλαβάστρινο δοχεῖο γεμᾶτο μύρο, ἔσπασε τὸ δοχεῖο καὶ ἔχυσε ὅλο τὸ μύρο  πάνω στὸ κεφάλι τοῦ Χριστοῦ (Κατὰ Μᾶρκον 14,3). Ἡ ἀρχὴ τοῦ τροπαρίου ἔχει ὡς ἑξῆς: «Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή, τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν, ὀδυρομένη, μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει. Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας, ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας».  (Κύριε, ἡ γυναῖκα ποὺ ἔπεσε σὲ πολλὲς ἁμαρτίες, σὰν ἔνοιωσε τὴν θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα καὶ σὲ ἄλειψε μὲ μυροδικὰ πρὶν ἀπὸ τὸν ἐνταφιασμό Σου καὶ ἔλεγε ὀδυρόμενη: Ἀλίμονο σὲ μένα, γιατί μέσα μου εἶναι νύχτα κατασκότεινη καὶ δίχως φεγγάρι, ἡ μανία τῆς ἀσωτίας καὶ ὁ ἔρωτας τῆς ἁμαρτίας. Ἀπόδοση Φώτης Κόντογλου). Οἶστρος ἀκολασίας εἶναι τὸ περίσσευμα τῆς ἁμαρτίας, ἡ κατάχρηση τῶν σωματικῶν ἀπολαύσεων.

 

 

 

Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα άρθρα

Ετικέτες - Σχετικά Θέματα