Δυστοπία εἶναι κάθε φανταστική, ἐφιαλτικὴ ἢ παρηκμασμένη μορφὴ κοινωνίας, συνήθως τοῦ ἐγγὺς μέλλοντος, ὅπως περιγράφεται σὲ λογοτεχνικὰ κυρίως ἔργα: Ἡ πιὸ γνωστὴ δυστοπία περιγράφεται στὸ μυθιστόρημα «1984» τοῦ Ὄργουελ. Οἱ «7» ἀνοικτὲς πληγὲς στὴν δυστοπία τοῦ “Covid-19” (τίτλος ἄρθρου). Στὸν ἀντίποδα εὑρίσκεται ἡ εὐτοπία, ἡ ἰδεατὴ μορφὴ κοινωνίας: Ἡ εὐτοπία ποὺ ἐπαγγελλόταν ὁ κομμουνισμὸς ἐξελίχθηκε σὲ πραγματικὴ δυστοπία.
Ἡ ἀπαισιόδοξη ἑρμηνεία τους ὁδηγεῖ στὸ συμπέρασμα ὅτι κινούμαστε ἤδη σὲ ἕναν ἄκρως ὀλισθηρὸ δρόμο μὲ τελικὸ προορισμὸ μιὰ δυστοπικὴ κοινωνία, δηλ. μιὰ κοινωνία ὁλοκληρωτικὴ ποὺ θὰ χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν παρακολούθηση καὶ τὸν ἔλεγχο τῶν πολιτῶν μέσῳ τῆς ἐφαρμογῆς ὑψηλῆς ψηφιακῆς τεχνολογίας καὶ τὴν κατάργηση τῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν.
Τὰ δυστοπικὰ μυθιστορήματα ἐξετάζουν τὴν πολιτικὴ ἢ κοινωνικὴ δομὴ μιᾶς κοινωνίας. Περιγράφουν καταστάσεις οἱ ὁποῖες ἔρχονται σὲ ἀντιπαράθεση μὲ τὶς ἠθικὲς ἀξίες τοῦ συγγραφέα καὶ οἱ ὁποῖες ἀνήκουν σὲ μιὰ πραγματικότητα διαφορετικὴ ἀπὸ αὐτὴ τοῦ ἀναγνώστη. Τὸ παράδοξο εἶναι ὅτι τὰ μυθιστορήματα αὐτὰ θέλουν νὰ προκαλέσουν στὸν ἀναγνώστη δυσφορία ἢ ἀπέχθεια γιὰ τὸ περιβάλλον στὸ ὁποῖο διαδραματίζεται ἡ ἱστορία.
Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα άρθρα