Όταν κάτι ποθείς ολόψυχα και τελικώς ακούς το πολυπόθητο το “Ναι”, μια συλλαβή, τρία γράμματα, ίσως βαρύ, λακωνικό, με δωρική απλότητα, θα δράσει όπως κι αν έχει, σαν έκρηξη ευχαρίστησης μες στον οργανισμό σου.
Με αφορμή την 28η Οκτωβρίου ο πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ Νικηφορίδης απευθυνόμενος στους μαθητές αλλά και τους συγκεντρωμένους στο Γυμνάσιο και Λύκειο Μέσης Κέρκυρας εξέφρασε τις παρακάτω σκέψεις πολύ επίκαιρες και καυστικές σε μία περίοδο κρίσης αξιών για την πατρίδα μας.
Μια ένδοξη ημέρα ξημερώνει. Ημέρα Ιστορική και λαμπερή. Ημέρα γραμμένη εις τις χρυσές δέλτους της ελληνικής και παγκοσμίου Ιστορίας. Ημέρα μνήμης και θυσίας υπέρ πίστεως και πατρίδος. Υπέρ της ελευθερίας και της Δημοκρατίας.
Πρέπει νὰ φύγω, γιὰ νὰ ἐξασφαλίσω τὸ μέλλον τῶν παιδιῶν μου τουλάχιστον. Ἔτσι μοῦ λένε οἱ φίλοι μου, οἱ κουμπάροι μου, οἱ συγγενεῖς μου… ΟΛΟΙ.