ΕΝΑ ΒΙΩΜΑ ΜΕ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ

0720_Hlias

 

Πρέπει να ήταν αν θυμάμαι καλά το 2007. Μέχρι τότε ζούσα στη Προ Χριστού εποχή όπως λέει και ένας φίλος, εννοώντας ότι βρισκόμουνα μακρυά από τον Χριστό μας και την εκκλησία του. 

Ένα χρόνο πριν είχε γίνει ένα συνταρακτικό γεγονός το οποίο με έκανε να σκεφθώ ότι αυτοί όλοι οι “χαζοί” που μιλάνε για Χριστό ή όλοι αυτοί οι “επιχειρηματίες” -όπως πίστευα τότε-με τα μαύρα ράσα που κλεινόντουσαν στις εκκλησίες και δοξολογούσαν τον Κύριο Ιησού Χριστό, την Παναγία μας και τους Αγίους μας, ήταν μόνο για “κονόμα”, για χρήματα. Ένα τσούρμο ανθρώπων που τους έχουν παρασύρει  οι παπάδες απλά για να τους παίρνουν τα χρήματα.

Σκέφτηκα λοιπόν ότι κάπου πρέπει να έχω λάθος και πρέπει να ξαναδώ κάποια πράγματα από την αρχή.

Συμφωνούσε και η γυναίκα μου σε αυτό.

Από την εφηβεία, ήμουνα στην νύχτα και γυρνούσα ,από τα μαγαζιά και τις ατελείωτες νυχτερινές απολαύσεις. Ο Χριστός δε χωρούσε σε αυτό το γεμάτο πρόγραμμα. Όμως σίγουρα κάτι δεν πήγαινε καλά. Κάπου είχα λάθος. Κάτι μου είχε διαφύγει εξ’ ολοκλήρου.

Ο Κύριος με οδήγησε σ’ ένα άνθρωπο -λαϊκό- από την Βόρεια Ελλάδα, χαρισματικό, ο οποίος μας βοήθησε οικογενειακώς να βρούμε τον δρόμο μας εξηγώντας κάποια πράγματα και δίνοντας μας τις απολύτως απαραίτητες κατευθύνσεις για κάθε χριστιανό, του πνευματικού, του εκκλησιασμού και του υπέρτατου θείου δώρου, της Θείας Κοινωνίας.

Κάποια στιγμή, μας κάλεσε οικογενειακώς στο σπίτι του για φαγητό. Αφού φάγαμε, μας πρότεινε να πάμε σ΄ένα παρεκκλήσι για να κάνουμε μια παράκληση. Δεν ήξερα τι ήταν η παράκληση αλλά δεχθήκαμε.

Το παρεκκλήσι ήταν κοντά στην Αριδαία και ήταν Προφήτης Ηλίας.  

Μπαίνοντας στην εκκλησάκι αισθάνθηκα μια περίεργη αίσθηση ηρεμίας , οικειότητας και ψυχικής γαλήνης . Ο Χαράλαμπος όπως ήταν το όνομα του, πριν ξεκινήσουμε την παράκληση μου είπε :

Εάν έρθουν διάφοροι άνθρωποι μην ανησυχήσεις. Θα θέλουν να μας διακόψουν. Εμείς θα συνεχίσουμε την παράκληση στον Προφήτη μας. Δεν μπορούν να μας πειράξουν. Η απάντηση μου -του νυχτόβιου εγωιστή- ήταν : “εάν έρθει κανένας και θέλει “τσαμπουκά” άφησε τον σ΄εμένα”. Ο Χαράλαμπος χαμογέλασε και μου είπε ότι δεν θα χρειαστεί να τσακωθώ με κανέναν.

Ξεκινήσαμε την παράκληση και ύστερα από 5 λεπτά κατέφθασε ένα αμάξι. Το παρεκκλήσι είναι σε σημείο όχι εύκολα προσβάσιμο και όχι σε πέρασμα . Η εμφάνιση ανθρώπων εκεί ήταν περίεργη από μόνη της. Κατέβηκαν 2 άντρες οι οποίοι ήρθαν κοίταξαν μέσα -δεν μπήκαν- , χτύπησαν το τζάμι της πόρτας της εισόδου του ναού δυνατά και έφυγαν. Εγώ αγρίεψα. Ήθελα να βγω έξω και να τους μετρήσω τα πλευρά όπως λένε και στο χωρίο μου μιας και με όπως περιέγραψα , είχα οικειότητα με τους καυγάδες λόγω νύχτας αλλά και λόγω ικανοτήτων (κάτοχος μαύρης ζώνης και 2 Dan). O Χαράλαμπος μου έκανε νόημα να ηρεμήσω και μου θύμισε αυτά που μου είπε στην αρχή. Συνεχίζοντας την παράκληση, ύστερα από λίγο κατέφθασε άλλο όχημα με ένα άνδρα με δυνατά την μουσική. Δεν κατέβηκε κάτω και δεν ήρθε στην εκκλησία. Αφού έκατσε λίγο και μας ενόχλησε με την μουσική , αποχώρησε. Ο Χαράλαμπος ατάραχος συνέχιζε.

Τότε κατάλαβα τι ήταν αυτοί. Απεσταλμένοι, να μας διακόψουν την παράκληση στον Προφήτη Ηλία μας και με προφανή σκοπό να γυρίσουν εμένα και την οικογένειά μου εκεί μου ήμασταν. Μακρυά από τον Χριστό μας και τους Αγίους του. Δε τόλμησαν να μπούν στο Ιερό Ναό του Προφήτη Ηλία. 

Στο τέλος της παράκλησης ένιωθα μια παρουσία κοντά μου αλλά με ηρεμούσε και με γαλήνευε. Το ένιωσαν και οι υπόλοιποι. Ίσως να ήταν η ιδέα μας , ίσως πάλι να ήταν ο Προφήτης Ηλίας που μας δέχθηκε στο σπίτι του. Ίσως πάλι να ήταν και κάποιος άλλος Άγιος του Θεού που ήρθε να ευλογήσει εμάς τους άχρηστους και αχάριστους εγωιστές, και την προσπάθεια που μόλις ξεκινάγαμε. Την προσπάθεια να γίνουμε αυτό που οφείλουμε όλοι στον δημιουργό μας  και  ήταν οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μας.

Ηθικοί και καλοί Χριστιανοί και άνθρωποι. 

 

 

Ένας Ρωμνίος