Ὀρφανίδου Παρθένας
Ἐγωισμός, πονηριά, ψέμα, ὑποκρισία, εἶναι μόνο μερικὰ ἀπὸ τὰ δυσάρεστα χαρακτηριστικά τοῦ σύγχρονου βίου. Στὴ σύγχρονη κοινωνία μας συναντᾶ κανεὶς ἀνθρώπους ποὺ μετὰ βίας ἐπιβιώνουν κι ἀπὸ τὴν ἄλλη ἀνθρώπους ποὺ τὰ ἔχουν ὅλα στὰ πόδια τους, παρατηρεῖ ἀνθρώπους νὰ ἀποκτοῦν ὑλικὴ εὐμάρεια καὶ ἰσχὺ «πατώντας» πάνω σὲ ἄλλους, ἀλλὰ καὶ ἀνθρώπους ποὺ προσπαθοῦν μὲ νύχια καὶ μὲ δόντια νὰ ξεπεράσουν τὴν κάθε δυσκολία ἠθικὰ καὶ τίμια.
Τὸ θέμα ὅμως εἶναι πὼς ὅ,τι πράττει ὁ καθένας ἀπό μᾶς, αὐτὸ πρῶτο ἀπ’ὅλα ἐπιδρᾶ στὴν δική μας ψυχὴ καὶ πὼς τὴν εὐθύνη γιὰ τὴν προσωπικὴ εἰρήνη καὶ σωτηρία ὀφείλουμε νὰ τὴν ἀποζητοῦμε ἀποκλειστικὰ σχεδὸν στὸν ἑαυτό μας. Δὲν ἔχει οὐσία νὰ ἀσκοῦμε κριτική, νὰ ζηλεύουμε, νὰ φθονοῦμε, μὰ καὶ πολλὲς φορὲς νὰ προσπαθοῦμε νὰ ἀντιγράψουμε τὸν διπλανὸ ἢ ἀκόμα καὶ νὰ ἐπιδιώκουμε νὰ καταστρέψουμε κάτι οὐσιαστικὰ ὡραῖο. Σὲ κάθε πρόκληση τῆς ζωῆς καλὸ εἶναι νὰ ἀφήνουμε τὸ προσωπικό μας στίγμα, νὰ δημιουργοῦμε τὴ δική μας «ὀμορφιὰ» μὲ εἰλικρίνεια καὶ ἐντιμότητα.
Ἀρκεῖ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς νὰ προσπαθεῖ, νὰ ἐνδιαφέρεται, νὰ προστατεύει – καὶ ὅλα αὐτὰ ὡς ἀκόλουθα τῆς ἀγάπης – τὸν ἑαυτό του, τὴν οἰκογένειά του, τὴν πατρίδα του, τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἔχει δίπλα του, ἀλλὰ καὶ ἀγνώστους! Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ κατὰ κάποιο τρόπο θὰ βοηθηθοῦν ἁπλὰ μόνο ἂν τοὺς ἀκούσουμε, ἂν λάβουν μία ἐνθαρρυντικὴ κουβέντα ἀπὸ ἐμᾶς. Φτάνει νὰ θέλουμε νὰ βοηθήσουμε καὶ ἂς τὸ κάνουμε χωρὶς ἐνδοιασμούς, ἂν ὁ ἄλλος ἔχει πραγματικὰ τὴν τάδε ὑλικὴ ἢ ψυχικὴ ἀνάγκη. Οὔτε νὰ διστάσουμε νὰ σταθοῦμε στὸν διπλανό μας, ἐπειδὴ δὲν ἔχουμε κάτι συγκεκριμένο νὰ τοῦ προσφέρουμε. Ἔχει ὁ Θεός! Ἔτσι θὰ βοηθήσουμε καὶ θὰ βοηθηθοῦμε, αὐτὰ εἶναι ἀλληλένδετα. Πόσοι συνάνθρωποί μας ἐξάλλου ἔχουν τὰ πάντα ἀλλὰ δὲν ἔχουν ἕναν ἄνθρωπο δίπλα τους;
Ἂς βοηθᾶ ὁ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς μὲ ἁπλότητα καὶ χαρά, δίχως νὰ σκεφτόμαστε τί ἰσχύει ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά. Ἐμεῖς ἂς κάνουμε αὐτὸ ποὺ θέλουμε νὰ κάνουμε καὶ ἂν ὁ ἄλλος ἔχει σκοπὸ ἁπλὰ καὶ μόνο νὰ τὸ ἐκμεταλλευτεῖ, θὰ τὸν φωτίσει ὁ Θεὸς νὰ μάθει νὰ καταλάβει καὶ νὰ ἐκτιμήσει. Δὲν ἀξίζει γιὰ κανένα λόγο – συχνὰ ὑπεροπτικὸ ἢ ἐγωιστικὸ – γιὰ καμιὰ ἀμφιβολία νὰ ἀφήνουμε τὸν διπλανό μας…