Σταυροαναστάσιμο

Μες στου Σταύρου το δειλινό,
σιωπά η φύσις όλη. 
Το λιόγερμα δειλά γυρνά
στης άνοιξης τη νύχτα. 
 
Μύρα ‘τοιμάζει η ψυχή,
οι μενεξέδες χρώμα. 
Τα δάκρυα το ωσανά,
στο Γολγοθά προσμένουν.
 
Ακάνθινο στεφάνωμα,
φραγγέλιο στο σώμα. 
Τώρα πονά ο Πλαστουργός,
κι Ρωμιοσύνη κλαίει. 
 
Η Μαυροφόρα στέκεται
δίπλα στο θείο σπλάχνο. 
Οι κόρες πένθιμα σιγούν,
όλη η γη στενάζει. 
 
Μα θε να ‘ρθει το χάραμα,
την τρίτη την ημέρα. 
Μα θε να ‘ρθουν οι άγγελοι,
την πέτρα να κυλήσουν. 
 
Έτσι βροντά το γένος μας,
μέσα στο Θείο Πάθος. 
Πάσχει, θρηνεί και θλίβεται
μα κάθε αυγή γεννάται.
 
 
Γεώργιος Γκοτζιάς 
 
Ξάνθη 2018
 

Ετικέτες - Σχετικά Θέματα