Ο Όσιος Γέροντας
Αναστάσιος ο Κουδουμιανός,
ο Προφήτης της Καινής Διαθήκης.
Της ελπίδας τη δάδα, που φιλάνθρωπα άναψες, την ημέρα την πρώτη της πτώσης, στους Προφήτες σκυτάλη, φωτεινή, την παρέδωσες να κρατήσουν τη μνήμη της γνώσης.
Στον Αδάμ και την Εύα που αλύτρωτοι πάροικοι, τις χιλιάδες του χρόνου περνούσαν, πως μια μέρα φωτεινή, αναστάσιμη, τα δεσμά θα λυθούν, που ζητούσαν…
Λυτρωτής Σπλαχνικός και Θεός Παντοδύναμος, στο Σταυρό και στο Πάθος χτισμένη, θα χαρίσεις ξανά Λαμπροφόρα Ανάσταση, στην τρισάμαρτη, σκλάβα οικουμένη.
Κι’ ο Θεός Λόγος, που από σπλάχνος κενώθηκε και προσέλαβε μόνιμα φύραμ’ ανθρώπου, της μετάνοιας το δρόμο εδίδαξε που ανοίγει τις πύλες του τόπου,
Της Ουρανίας και Λαμπρής Βασιλείας Σου, στην δική μας, ποθεινή την πατρίδα, και σε νέους, Χριστοφόρους προφήτες ανάθεσε, να κρατούν τον πυρσό αναμμένο, και να δείχνουν στα σκότη της Άβυσσος, τον Θεάνθρωπο Αναστημένο.
Στους μεγάλους προφήτες του σήμερα, που Χριστού μαρτυρία εδώσαν, κι απ’ του Άδη την πύρινη λαίλαπα ψυχές, μύριες, με το λόγο τους σώσαν,
Είναι και ο Γέρων γερόντων Αναστάσιος, της Μονής Κουδουμά ευλογία, που μ’ αγίους ασκητές την εκόσμησε και τη Σκέπη της δώρο εδώρισε, η Παρθένα μας η Παναγία!
Στην ερημιά των σπηλαίων, με πείσμα ταπείνωσε, την περήφανη παθοφόρα μας σάρκα, με νηστεία κι’ ολονύχτια προσευχή, της ανθρώπινης φύσης πλησίασε τα άκρα.
Η Παρθένος Μαρία Υπέρμαχος, στον αγώνα του στάθηκε πλάι, και της νίκης τα δώρα του χάρισε, ουρανόσταλτη ευλογία, του Χριστού την αδιάλειπτη, καρδιακή, προσευχή και την ειρήνη του Θεού, την Αγία!
Και η Χάρις την ψυχή του, λαμπρά, την εφώτισε απ’ του Ακτίστου Φωτός την μαρμαρυγία, και τις λεπτότερες πτυχές του φανέρωσε απ’ την πορεία του Χριστού στη Θυσία.
Τα κλειδιά των Γραφών στεφανοφόρα, του δώρισε, που τους Λόγους των όντων ξεκλειδώνουν, και του Πατέρα Θεού τις απόρρητες βουλές, προφητικά, σε πιστούς του μαχητές φανερώνουν.
Κι έτσι δίδαξε τον κόσμο, στη λάσπη που βούλιαξε, της Μετάνοιας ‘’του Ασώτου’’ την ουσία και προφήτης καινός αναδείχθηκε για την Δευτέρα του Χριστού Παρουσία!
Κι ήρθε η ώρα που γι’ αυτήν, σκληρά αγωνίσθηκε, τον Δεσπότη Χριστό ν’ ανταμώσει, στον Λυτρωτή, που για ‘μας Σταυρικά θυσιάσθηκε, την αναγεννημένη δική του ύπαρξη, ταπεινά και σεμνά ν’ αποδώσει!
Και σαν φίλος Χριστού, που πιστά την εκράτησε, στην δική Του την πίστη, της δικής του ζωής την πορεία, με στεφάνι, της δόξης, λαμπρό στεφανώνεται, κι ‘ αριθμείται αιώνια, στων δικών Του των φίλων την χορεία!
Απ’ αυτή σου την θέση, τώρα, ω Γέροντα, δέξου μ’ αγάπη και σπλάχνος, την δική μας, ταπεινή, ικεσία, για πρεσβείες ελέους στον Κύριο, με την δική σου προς Χριστόν παρρησία!
ποιήμα Άννας Μακρίδου
Βιογραφικά στοιχεία για τον όσιο Γέροντα Αναστάσιο της Ι.Μ. Κουδουμά
Σαν σήμερα 2 Δεκεμβρίου 2013 κοιμήθηκε ο όσιος Γέροντας Αναστάσιος της Ιεράς Μονής Κουδουμά στην Κρήτη, κατά κόσμον Γεώργιος Λεονταρίδης [1] που γεννήθηκε στον Πανασό της Κρήτης στις 20.7.1927.
Ο πατέρας του λεγόταν Νικόλαος και η μητέρα του Ελένη, η οποία έγινε αργότερα μοναχή της Αγίας μας Εκκλησίας.
Ή ευλαβέστατη μητέρα του, από νωρίς, μετάγγισε στα τέκνα της τη δύναμη της πίστεως και της προσευχής. Ό Γέροντας έμαθε να νηστεύει αυστηρά, να μελετά και να προσεύχεται με όλη τη δύναμη της καρδιάς του. Ως μικρό παιδί, μελέτησε τον βίο τού Άγ. Αντωνίου, εμπνεύστηκε από τούς άθλους της ένθεης βιωτής του και άρχισε να εξασκεί την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ και Λόγε τού Θεού τού ζώντος, διά της Θεοτόκου, ελέησόν με τον άμαρτωλόν». Όπως αφηγείτο ό ίδιος, αυτή ήταν ή μόνιμη προσευχητική του ενασχόληση.
Αργότερα ό Γέροντας με τη χάρη τού θεού και τούς πνευματικούς του αγώνες έγινε ό βιωματικός άνθρωπος, μέσα στο πνευματικό στερέωμα της ασκητικής παράδοσης της Εκκλησίας μας.
Όταν ως έφηβος βρέθηκε στην πόλη τού Ηρακλείου εργαζόμενος, παρασύρθηκε από έναν συγχωριανό του πού άνηκε σέ κάποια ευαγγελική αίρεση και παρακολούθησε μια ομιλία πού έγινε σέ αίθουσά τους. Ευθύς αμέσως ή Θεοτόκος εμφανίστηκε αστραπιαία στο νεαρό Γεώργιο, δείχνοντάς του το μεγαλείο της θ. Λειτουργίας από το όποιο κινδύνευσε να αποκοπεί.
Η παιδιόθεν κλίση του για την μοναχική ζωή έγινε πραγματικότητα με την είσοδό του, ως δόκιμου μοναχού, στην ι.μ. Βροντησίου στις 26.7.1957. Κατόπιν εγκαταβίωσε, για λίγο καιρό, στην ι.μ. Οδηγήτριας και μετέπειτα ενεγράφη ως δόκιμος στην ιερά μονή Κουδουμά.
Στις 12/8/1958, επί ηγουμενίας Άρχιμ. Αντωνίου Γεπεσάκη, εκπληρώθηκε ό θείος του πόθος και έκάρη Μοναχός, με το όνομα Αναστάσιος. Τον επόμενο χρόνο, δηλαδή στις 11/8/1959, χειροτονήθηκε διάκος στην Ί. Μονή της μετανοίας του, από τον Επίσκοπο Αρκαδίας Τιμόθεο και αργότερα Πρεσβύτερος.
Εμπνεύστηκε από τη ζωή παλαιοτέρων και έναρέτων Μαχών, όπως του Παρθενίου Ψαράκη, πνευματικού τέκνου των Αγίων Πατέρων Παρθενίου και Εύμενίου, τού Νικοδημου Καλιγιαννάκη και τού Εύμενίου Χαριτάκη. Υπήρξε ασκητής και συναγωνιστής τού ‘Οσίου Γέροντα Εύμενίου Σαριδάκη και άρωγός του στον μεγάλο πειρασμό πού αντιμετώπιζε τα χρόνια εκείνα. Πάντοτε μιλούσε για το π. Ευμένιο με μεγάλο σεβασμό και τον τιμούσε ως ένα Όσιο της Εκκλησίας μας. Εντός της χάριτος και της υπακοής άγιάζουσας Εκκλησίας, με ορθό εκκλησιαστικό φρόνιμα και με την ευλογία τού Ηγουμένου του καλλιέργησε τη σιωπή και την ευχή και αθέατος από την υπόλοιπη αδελφότητα κατέφευγε στα σπήλαια και τά αγιασμένα ασκητήρια, ιδιαίτερα τις νυχτερινές ώρες, με νηστείες, με χαμαικοιτίες, με αγρυπνίες, με την εσωτερική νοερά εργασία και άλλα πνευματικά γυμνάσματα και ασκητικά παλαίσματα, από τά όποια απόκτησε σπουδαίες και βαθιές πνευματικές εμπειρίες.
Έζησε, επί 7 περίπου χρόνια, στο ί. Μετόχιο της ‘Ι. Μ. Κουδουμά, στόν Άγ. Ιωάννη πού βρίσκεται σέ παραλιακό χώρο. Εκεί διέμενε εντός σπηλαίου μέσα σέ απαράκλητες για τά ανθρώπινα μέτρα συνθήκες διαβίωσης. Την περίοδο αυτή είχε συνασκήτρια τη μητέρα του ή όποια, όπως προείπαμε, έκάρη Μοναχή με το όνομα Ευγενία. Το βαρύ εγκεφαλικό πού υπέστη ή μητέρα του 1973 τον ανάγκασε να εγκαταλείψει τον αγαπημένο του χώρο της ασκήσεως και να επανέλθει στο χωριό του Πανασός για να δώσει την αναγκαία βοήθεια σ’ εκείνη, ή οποία εκοιμήθη το ίδιο έτος και ετάφη στο εν λόγω χωριό.
Κατόπιν περιόδευσε σε Μονές του Αγίου Όρους. Για λόγους υγείας επανήλθε στην Κρήτη το 1974. Μετά από συνάντηση με το γνωστό του Μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας Τιμόθεο, χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος στις 24/11/1974. Ό Επίσκοπος Τιμόθεος του πρότεινε να επιλέξει μεταξύ τών Ενοριών Άντισκαρίου και Τσούτσουρου. Ό Γέροντας επέλεξε την Ενορία Τσούτσουρου στην οποία εφημέρευσε από το 1974 έως και τις 30/6/2000, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε.
Επανήλθε στην Ί. Μονή της μετανοίας του μόνιμα το έτος 2002, όπου έζησε τον υπόλοιπο βίο του ασκητικά και σιωπηλά, «πλήρης χάριτος και Πνεύματος Αγίου», διδάσκων τον ανεκτίμητο λόγο της πατερικής παραδόσεως και απολαμβάνων τον απεριόριστο σεβασμό της αδελφότητας και τών προσκυνητών της Ί. Μονής, μέχρι της όσιακής τελευτής του, ή οποία επήλθε στις 2/12/2013.
[1] Τα παρατιθέμενα βιογραφικά στοιχεία του οσίου Γέροντος Αναστασίου ελήφθησαν από το βιβλίο: ‘’Ο Γέροντας Αναστάσιος ο Κουδουμιανός’’, έκδοση: Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Κουδουμά, Κρήτη.