1) Σε όλα η αγάπη Σου, Χριστέ
για όλους και για μένα.
Τον ήλιό Σου καθημερνά
και της βροχής τα αγαθά
απλόχερα μας δίδεις
τις φεγγαρόφωτες νυχτιές
στον κεντησμένο ουρανό
με διαμαντάκια τ’ άστρα
και την ημέρα, χρώματα
του κάμπου και της θάλασσας
του δειλινού και της αυγής
των μεγαλόπρεπων βουνών
και της θωριάς των λουλουδιών
ως ΄κει που απλώνει ο ορίζοντας
στο γήινο βασίλειο
του πρώτου παραδείσου.
2) Με τη ματιά την ακραιφνή
σαν ταξιδεύει η ψυχή
που δε χορταίνει και διψά
της εφορίας τον παλμό
στο αγνάντιο της το σιωπηλό
στο κάθε τι ν’ αποζητά
στης πίστης την ανάβαση
τον Πάνσοφο της κτίσης.
3) Ανεπιτήδευτα κι απλά
στο συναπάντημά τους
άνθρωπος, φύση και Θεός
στο σφιχταγκάλιασμά τους
ν’ αγαπιούνται, να συνομιλούν
να χαίρουν της χαράς τους
χωρούμενος μηδείς κι ουδέν
να μπει ανάμεσά τους.
4) Μεγάλη η αγάπη Σου, Χριστέ
σε όλους και σε μένα.
Συ μ’ ανασταίνεις κι ελπιώ
τα θαυμάσιά Σου, όταν νοώ
με όλες τις αισθήσεις
στα χρώματα στ’ αρώματα
στους μελωδούς της φύσης
και σ’ όλους όσους μού ΄δωκες
αισθαντικά ως μια ψυχή
να βιώνουμε τη χαρμονή
της τέλειας αρμονίας
εν μέσω της πληρότητος
και της θυμηδίας.
5) Ομοιοτρόπως κι ευλαβώς
στης φύσεως και του Θεού
την ιερή γαλήνη
και στην ειρήνη, η πλησμονή
της χάριτος που αφήνει,
η καρδιά μας να ομολογεί
τα θαυμαστά να εξυμνεί
να δέεται, να ευχαριστεί
να ευφραίνεται και να ευλογεί
κι ως τον Δαυίδ να αναφωνεί
να υμνεί και να δοξάζει
τον Κύριο και Ποιητή
Δημιουργό και Πλάστη
οπού τα πάντα Αυτός πληροί
και πανταχού υπάρχει.
ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΑΜΠΟΥΚΑ ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗ
Για την Ε.ΡΩ.