Ο ΑΙΩΝΑΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

23 Ιανουαρίου 2012 σε Χωρίς κατηγορία

Ο ΑΙΩΝΑΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Ἡ Ὀρ­θο­δο­ξί­α ἁ­πλώ­νε­ται σή­με­ρα ἐ­πὶ τῆς γῆς ὡς ἕ­νας πε­λώ­ριος νο­η­τὸς σταυ­ρός, ἀ­πὸ τὸν Ἀρ­κτι­κὸ κύ­κλο τῆς χώ­ρας τῶν Ἐ­σκι­μώ­ων ὡς τὸ Ἀ­κρω­τή­ριο τῆς Κα­λῆς Ἐλ­πί­δας καὶ ἀ­πὸ τὴν Κο­ρέ­α μέ­χρι τὴν Ἰ­βη­ρι­κὴ Χερ­σό­νη­σο. Ἔ­χει ζῶ­σα πα­ρου­σί­α καὶ δρά­ση στὴν Ἀ­φρι­κή, Ἀ­σί­α, Ἀ­με­ρι­κή, Αὐ­στρα­λί­α καὶ φυ­σι­κὰ στὴν Εὐ­ρώ­πη.

Ἐλ­πι­δο­φό­ρο εἶ­ναι τὸ μή­νυ­μα ὅ­τι στὴν Ὀρ­θο­δο­ξί­α προ­σέρ­χον­ται ἀ­πὸ εἰ­κο­σα­ε­τί­ας, ὁ­λο­έ­να καὶ πε­ρισ­σό­τε­ρο ἄ­το­μα τοῦ Τρί­του Κό­σμου, πα­ρὰ τὸ γε­γο­νὸς ὅ­τι στὶς χῶ­ρες αὐ­τὲς ἡ πα­ρου­σί­α τῆς Κα­θο­λι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ὑ­πάρ­χει αἰ­ῶ­νες πρίν.

Ὅ­ταν λέ­με Ὀρ­θο­δο­ξί­α, ἐν­νο­οῦ­με τὴν Ἐκ­κλη­σί­α στὴν ὁ­ποί­α ὁ κά­θε ἄν­θρω­πος – πι­στὸς μα­θαί­νει νὰ ἀ­γα­πᾶ καὶ νὰ γί­νε­ται ἐ­λεύ­θε­ρος καὶ ὄ­χι δέ­σμιος. Ὁ ἐ­κλι­πὼν Γέ­ρων Χαλ­κη­δό­νας Με­λί­των θέ­λον­τας νὰ ὑ­πο­γραμ­μί­σει τὴν ἐ­λευ­θε­ρί­α τοῦ Θε­οῦ, χρη­σι­μο­ποι­οῦ­σε συ­χνὰ τὴ Βί­βλο στὸ κε­φά­λαι­ο τῆς Δη­μι­ουρ­γί­ας λέ­γον­τας ὅ­τι ἐ­νῶ ὁ Θε­ὸς μὲ προ­στα­κτι­κὴ φω­νὴ τοῦ ἑ­νὸς προ­σώ­που, δη­μι­ούρ­γη­σε τὰ πάν­τα, φῶς, ὕ­δα­τα, ξη­ρά, χρη­σι­μο­ποι­ών­τας τὸ «Γεν­νη­θεί­τω», ὅ­ταν ἔ­φτα­σε στὴ Δη­μι­ουρ­γί­α τοῦ ἀν­θρώ­που τὸ «γεν­νη­θεί­τω» ἀν­τι­κα­θί­στα­ται μὲ ἕ­να ἐκ­πλη­κτι­κὸ «Ποι­ή­σο­μεν ἄν­θρω­πον». Αὐ­τὸς ὁ πλη­θυν­τι­κὸς δη­λώ­νει τὴν ἐ­λεύ­θε­ρη θέ­λη­σή Του.

Ὅ­λη αὐ­τὴ ἡ θε­ο­λο­γι­κὴ στά­ση καὶ ζω­ὴ κα­τά­φε­ρε νὰ δι­α­φυ­λα­χθεῖ καὶ νὰ δι­α­τη­ρη­θεῖ κα­τὰ τὸ Ἑλ­λη­νο­κρα­τού­με­νο Βυ­ζάν­τιο. Ἡ φι­λο­σο­φί­α, ἡ νο­μι­κὴ ἐ­πι­στή­μη, ἡ ἀρ­χι­τε­κτο­νι­κή, ἡ ζω­γρα­φι­κή, οἱ τέ­χνες καὶ οἱ ἀ­να­κα­λύ­ψεις ἐ­ξε­λί­χθη­καν φυ­σι­ο­λο­γι­κά.

Ἡ προ­σφο­ρὰ στὴν Ἑλ­λά­δα

Στὸν Ἑλ­λα­δι­κὸ χῶ­ρο ἡ Ὀρ­θο­δο­ξί­α διὰ τῆς ἐκ­κλη­σί­ας, πρό­σφε­ρε δύ­ο με­γά­λες ὑ­πη­ρε­σί­ες:

• Τὴ δι­α­φύ­λα­ξη τῆς γλώσ­σας.
• Τὴ δι­α­φύ­λα­ξη τῆς γῆς.

Ἡ δι­α­φύ­λα­ξη τῆς γλώσ­σας δὲν ἔ­γι­νε μό­νο μὲ τὸ θρυ­λι­κὸ κρυ­φὸ σχο­λεῖ­ο, τὸ ὁ­ποῖ­ο οἱ σύγ­χρο­νοι πα­ρα­χα­ρά­κτες τῆς Ἱ­στο­ρί­ας ἀμ­φι­σβη­τοῦν, ἀ­γνο­οῦν­τες καὶ αὐ­τὴν ἀ­κό­μη τὴν γρα­πτὴ ἐγ­κύ­κλιο τοῦ Πα­τριά­ρχου Γεν­να­δί­ου Σχο­λα­ρί­ου, ἡ ὁ­ποί­α συ­νι­στᾶ τὴν ἵ­δρυ­ση τῶν σχο­λεί­ων αὐ­τῶν. Ἡ δι­α­φύ­λα­ξη καὶ δι­ά­σω­ση τῆς Ἐ­θνι­κῆς μας γλώσ­σας ἔ­γι­νε κυ­ρί­ως μὲ τὴ Θεί­α Λει­τουρ­γί­α κα­τὰ Κυ­ρια­κὴ ὅ­που ἀ­πὸ τὴν Τρα­πε­ζοῦν­τα μέ­χρι τὸ Δυρ­ρά­χιο καὶ ἀ­πὸ τὴν Κύ­προ μέ­χρι τὶς Πα­ρα­δου­νά­βι­ες Χῶ­ρες, ἀ­κου­γό­ταν ἀ­π᾿ ἄμ­βω­νος ἡ ἑλ­λη­νι­κὴ γλῶσ­σα. Καὶ ἀ­πο­τε­λεῖ μο­να­δι­κὸ φαι­νό­με­νο καὶ ἀ­σφα­λῶς χω­ρὶς παγ­κό­σμιο προ­η­γού­με­νο ὅ­τι ἕ­νας λα­ὸς δι­ά­σπαρ­τος καὶ στε­ρού­με­νος συ­στη­μα­τι­κῆς παι­δεί­ας ἀ­κού­ει, μα­θαί­νει καὶ ἀ­πο­στη­θί­ζει τὰ γράμ­μα­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Τὸ θαυ­μα­στὸ εἶ­ναι ὅ­τι ὁ ἀ­παί­δευ­τος λα­ὸς ἐ­νε­κολ­πώ­θη τὴν γλῶσ­σα αὐ­τὴ ὄ­χι μό­νο ὡς ἐ­θνι­κὴ ἀλ­λὰ καὶ ὡς πνευ­μα­τι­κὴ καὶ ἠ­θι­κὴ δι­δα­σκα­λί­α.

Τὸ ἄλ­λοι με­γά­λο ἐ­πί­τευγ­μα εἶ­ναι ἡ δι­α­φύ­λα­ξη τῆς ἐ­θνι­κῆς γῆς. Ὁ μό­νος τρό­πος γιὰ νὰ μὴν πέ­σει τὸ χω­ρα­φά­κι τοῦ ἀ­γρό­τη στὰ χέ­ρια τοῦ κα­τα­κτη­τῆ ἦ­ταν νὰ τὸ δω­ρί­σει στὴν Ἐκ­κλη­σί­α. Οἱ δω­ρε­ὲς ἦ­ταν πάμ­πολ­λες ὡς Ἐ­θνι­κὴ Τρά­πε­ζα. Ὅ­ταν τὸ μι­κρὸ κομ­μά­τι τῆς ἄλ­λο­τε με­γά­λης Ἑλ­λά­δος ἀ­πε­λευ­θε­ρώ­θη­κε με­τὰ τὴν ἐ­πα­νά­στα­ση τοῦ 1821, ἡ Ἐκ­κλη­σί­α κα­τεῖ­χε τὰ  ¾ τῆς γῆς.

Μί­α ἄλ­λη συμ­βο­λὴ τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας διὰ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας εἶ­ναι ἡ πρω­το­βου­λί­α της στὴν ὀρ­γά­νω­ση τῆς Το­πι­κῆς Αὐ­το­δι­οί­κη­σης κα­τὰ τὴν Τουρ­κο­κρα­τί­α. Τὰ πε­ρὶ Δη­μο­γε­ρον­τί­ας καὶ Προ­κρί­των εἶ­ναι ἀ­πο­κλει­στι­κὸ ἔρ­γο τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Αὐ­τὴ ὀρ­γά­νω­σε τὰ το­πι­κὰ συμ­βού­λια, τὰ ὁ­ποῖ­α μὲ τὴν πά­ρο­δο τοῦ χρό­νου κα­τόρ­θω­σαν νὰ ἀ­πο­σπα­στοῦν ἀ­πὸ τὴν Τουρ­κι­κὴ δι­οί­κη­ση, ρυθ­μί­ζον­τας ἔ­τσι ὅ­λες τὶς ἀ­στι­κὲς ὑ­πο­θέ­σεις τῶν Ρω­μι­ῶν. Μὲ τὸν τρό­πο αὐ­τὸ συγ­κρα­τή­θη­κε ὁ κοι­νω­νι­κὸς ἱ­στός, δι­α­τη­ρή­θη­καν ζων­τα­νὰ τὰ ἤ­θη καὶ τὰ ἔ­θι­μα τῆς φυ­λῆς καὶ τὸ Γέ­νος βρῆ­κε στὴ το­πι­κή του αὐ­το­δι­οί­κη­ση τὴν ἐ­θνι­κή του ἔκ­φρα­ση.

Ὁ νέ­ος ρό­λος

Τὸ πλή­ρω­μα τῶν Ὀρ­θο­δό­ξων πι­στῶν εἶ­ναι 250 ἑ­κα­τομ­μύ­ρια καὶ ἄ­νω. Ὁ κύ­ριος ὄγ­κος τῶν Ὀρ­θο­δό­ξων Χρι­στια­νῶν βρί­σκε­ται στὴ Ρω­σί­α καὶ τὰ Βαλ­κά­νια. Ὁ γε­ω­γρα­φι­κὸς καὶ γε­ω­πο­λι­τι­κὸ χῶ­ρος, στὸν ὁ­ποῖ­ο ζοῦν καὶ ἐκ­φρά­ζον­ται οἱ Χρι­στια­νοὶ αὐ­τοί, ἀ­πο­τε­λεῖ τὸ ἐ­πί­κεν­τρο ἐ­ξε­λί­ξε­ων ποὺ θὰ δι­αρ­κέ­σει μί­α του­λά­χι­στον γε­νε­ά. Στὰ προ­σε­χῆ ἑ­πο­μέ­νως 30 χρό­νια ἡ Ὀρ­θο­δο­ξί­α κα­λεῖ­ται νὰ παί­ξει πρω­ταρ­χι­κὸ ρό­λο με­τὰ τὴν κα­τάρ­ρευ­ση πλέ­ον τοῦ ὑ­παρ­κτοῦ σο­σι­α­λι­σμοῦ.

Στὴ με­γά­λη οἰ­κο­γέ­νεια τῶν 250 καὶ πλέ­ον ἑ­κα­τομ­μυ­ρί­ων Ὀρ­θο­δό­ξων,  τὸ δι­κό μας γέ­νος ἀ­ριθ­μεῖ πε­ρὶ τὰ 15-16 ἑ­κα­τομ­μύ­ρια ψυ­χές. Τὸ ση­μαν­τι­κὸ αὐ­τὸ πο­σο­στὸ σὲ ἀ­ριθ­μὸ ὁ­μο­δό­ξων καὶ ὁ­μο­ε­θνῶν Χρι­στια­νῶν, ἔ­χον­τας κο­ρυ­φὴ καὶ ὁ­δη­γὸ τὸ Οἰ­κου­με­νι­κὸ Πα­τρι­αρ­χεῖ­ο Κων­σταν­τι­νου­πό­λε­ως, μπο­ρεῖ νὰ συμ­βά­λει οὐ­σι­α­στι­κὰ στὴν ἐ­πί­λυ­ση τῶν σύγ­χρο­νων προ­βλη­μά­των καὶ μά­λι­στα ἀ­πὸ θέ­σε­ως ἰ­σχύ­ος.

Ἡ μου­σουλ­μα­νι­κὴ ἀ­πει­λὴ

Μί­α ἰ­δι­αί­τε­ρη καὶ δύ­σκο­λη ἀ­πει­λή, πέ­ραν τῶν προ­βλη­μά­των ποὺ ἀ­να­φέρ­θη­καν, ἐ­πι­φορ­τώ­νε­ται ἡ Ὀρ­θο­δο­ξί­α. Ἔ­χει νὰ ὑ­ψώ­σει φω­νὴ ἔ­ναν­τι τοῦ Μου­σουλ­μα­νι­κοῦ Θρη­σκευ­τι­κοῦ Κι­νή­μα­τος, τὸ ὁ­ποῖ­ο μὲ φα­να­τι­σμὸ καὶ προ­κλη­τι­κό­τη­τα ἐμ­φα­νί­ζε­ται ὄ­χι μό­νο στὸ Βαλ­κα­νι­κὸ καὶ Με­σο­γεια­κὸ χῶ­ρο, ἀλ­λὰ εἰ­σβάλ­λει κυ­ρι­ο­λε­κτι­κὰ μέ­σα στὴν καρ­διὰ τῆς ΕΟΚ καὶ δρᾶ ἀ­νεμ­πό­δι­στα στὴ Γαλ­λί­α, Ἰ­τα­λί­α καὶ Γερ­μα­νί­α.

Στὸ μου­σουλ­μα­νι­κὸ αὐ­τὸ τό­ξο, τοῦ ὁ­ποί­ου τὰ χα­ρα­κτη­ρι­στι­κὰ εἶ­ναι ὁ φα­να­τι­σμὸς καὶ ἡ βί­α, ἡ Ὀρ­θο­δο­ξί­α πρέ­πει νὰ ἀν­τι­τά­ξει τεῖ­χος ὅ­πως τὸ Βυ­ζάν­τιο ὑ­πῆρ­ξε προ­μα­χῶνας γιὰ τὴν Εὐ­ρώ­πη ἐ­πὶ 1000 χρό­νια ἀ­πο­κρού­ον­τας τοὺς βαρ­βά­ρους ἀ­πὸ τὸ νὰ τὴν κα­τα­κτή­σουν.

Ὅ­σο οἱ χρι­στι­α­νι­κοὶ λα­οὶ συ­νει­δη­το­ποι­ή­σουν τὸν κίν­δυ­νο γρη­γο­ρό­τε­ρα, τό­σο ἡ Ὀρ­θο­δο­ξί­α θὰ παί­ξει τὸν ἱ­στο­ρι­κὸ ρό­λο ποὺ τῆς ἀν­τι­στοι­χεῖ καὶ τῆς ἀ­ξί­ζει. Ὁ τρό­πος ζω­ῆς ποὺ κο­μί­ζει εἶ­ναι ἡ ἐλ­πί­δα ποὺ ἀ­να­ζη­τοῦν οἱ λα­οὶ σή­με­ρα.

Ε. ΡΩ.