Τελευταία όλο και περισσότερο στα blogs και σε περιοδικά γίνεται λόγος γύρω από την σπουδαιότητα της σωστής διατροφής και παράλληλα προβάλλονται όλα τα αγαθά της γης που στοχεύουν στην πρόληψη ή την εξάλειψη κάποιων ασθενειών που μας σκοτώνουν αργά- αργά.
Σαν πρότυπα διατροφής και θεραπειών προτείνονται κυρίως αποσπάσματα άρθρων από μελέτες μιας εποχής που η παραδοσιακή μεσογειακή διατροφή ήταν η κύρια διατροφή των Ελλήνων. Παρατηρώ ότι ανασύρονται από το χρονοντούλαπο βιβλία θησαυροί, με έρευνες αρχαίων και πιο συγχρόνων σπουδαίων επιστημόνων ή μελετητών, διαφόρων εποχών ξεκινώντας για παράδειγμα από τον Γαληνό, τον Διοσκουρίδη και φυσικά μετέπειτα τον Διονύσιο Πείρο τον Θετταλό (έκδ.1831), τον μοναχό Αγάπιο της Κρήτης (Γεωπονικόν το 1796), τον Κασσιανό Βάσσο (έκδ. 1895), τον Γρηγόριο Παλαιολόγο (έκδ. 1833) και τόσους άλλους που σε όλη την ζωή τους ερεύνησαν και κατέγραψαν σπουδαίες για την κάθε εποχή μελέτες για τον άνθρωπο, τα ζώα και τα φυτά. Όλοι άφησαν τεράστιας σημασίας έργα πίσω τους για να έχουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής μέσα από τα αγαθά της φύσης οι συμπατριώτες τους Έλληνες και φυσικά ο κόσμος ολόκληρος αργότερα. Εδώ ταιριάζει η φράση που συχνά χρησιμοποιούμε όλοι όταν αναφερόμαστε σε μεγαλεία του παρελθόντος: Δώσαμε τα φώτα μας και……..μείναμε στο σκοτάδι.
Εκείνο που όλοι τους (προαναφερόμενοι και μη) θεώρησαν δεδομένο, ήταν οτι θα φτάσουν τα έργα τους μέχρι τις ημέρες μας για αυτό και κοπίασαν. Νομίζω ότι δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι θα «εξελιχθούμε» τόσο πολύ που θα χάσουμε κάθε επαφή με τις ρίζες μας, την παραδοσιακή διατροφή μας και την αγνότητά μας σε όλα τα επίπεδα. Εκείνο που δεν μπόρεσαν να φανταστούν επίσης είναι ότι τα φυτικά ή ζωικά προϊόντα τα οποία περιγράφουν ως ευεργετικά για τον ανθρώπινο οργανισμό στα βιβλία τους θα άλλαζαν τρόπο καλλιέργειας με σκοπό κυρίως την μεγιστοποίηση της παραγωγικότητας κάθε μέτρου καλλιεργήσιμης γης, κάθε προϊόντος ζωικής προέλευσης και κάθε δένδρου ή λαχανικού.
Θα μπορούσα να αναφερθώ σε πάρα πολλά «βοηθητικά μέσα» που πωλούνται ευρέως για να επιτευχθεί η μεγιστοποίηση της απόδοσης σε όλα τα προϊόντα καθώς και η εμφάνισή τους, αλλά δεν είναι του παρόντος και πιθανόν να ενέχει κινδύνους γιατί θα θιγούν κάποια συμφέροντα που κάθε ένας καταλαβαίνει………. Μπορεί εύκολα όμως κάποιος να βγάλει τα συμπεράσματά του αν σταθεί και κοιτάξει τα ράφια ενός καταστήματος με αγροτικά, γεωπονικά, κτηνιατρικά ή κτηνοτροφικά προϊόντα και διαβάσει ή ρωτήσει για ποια χρήση προορίζεται το κάθε προϊόν, πότε δίνεται, πόσο χρόνο αναμονής έχει πριν καταναλωθεί το αγαθό για το οποίο προορίζεται, τι επιπτώσεις έχει αν δεν τηρηθούν οι προβλεπόμενοι χρόνοι και δοσολογίες.
Τα σημερινά φρούτα, τα λαχανικά, τα δημητριακά, το γάλα, το τυρί, το κρέας, το νερό και κάθε αγαθό που φτάνει στο πιάτο και το ποτήρι μας είναι ίδιο με το αντίστοιχο, εκείνης της εποχής που περιγράφεται ως φάρμακο για να μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε έτσι ώστε να προλάβουμε, να μετριάσουμε ή να γιατρέψουμε κάποια πάθηση; Ακόμα και αν μόνοι μας παράγουμε τα πιο αγνά προϊόντα θα πρέπει να ξέρουμε ότι αν αυτά δεν καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινής μας διατροφής δεν υπάρχει περίπτωση να ξεφύγουμε από την αναζήτηση του «μαγικού φίλτρου» που θα εξαλείψει το οποιοδήποτε πρόβλημά μας. Υπάρχει και το περιβάλλον στο οποίο ζούμε που έχει ή δεν έχει επιπτώσεις, ανάλογα.
Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να διαβάζουμε συνταγή ίασης ή πρόληψης του 1830 και χρησιμοποιώντας τα σημερινά προϊόντα να περιμένουμε να γίνουμε καλά αφού τίποτε δεν έμεινε ίδιο όπως δεν είναι ίδιες και οι διατροφικές μας συνήθειες; Το μόνο που έμεινε ίδιο από τότε μέχρι τώρα όπως καταλαβαίνουμε είναι οι ονομασίες των αγαθών.
Μοιραία η σκέψη μας θα πάει και στην προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού που αφορά στα υλικά αγαθά: «Θαρθεί καιρός που έχετε όλα τα καλά στο τραπέζι σας και δεν θα μπορείτε να φάτε τίποτε», διαπιστώνοντας απλά και μόνο ότι βγήκε αληθινός και τίποτα παραπάνω.
Ας κάνουμε έναν κατάλογο με ,ότι τρώμε και πίνουμε καθημερινά. Πόσο αγνά είναι αυτά που καταναλώνουμε και πώς είναι δυνατόν να μπορούμε να διακρίνουμε πολύ εύκολα ακόμα και αν δεν είμαστε ειδικοί του είδους ότι το αυτοκίνητό μας δεν έχει καλή απόδοση ή χαλάει εύκολα γιατί τα καύσιμα ή τα λάδια που του βάλαμε ίσως να μην ήταν καλής ποιότητας. Τι μας εμποδίζει να το δούμε αυτό και στον οργανισμό μας; Το ίδιο και για την ψυχής μας θα μπορούσα να πω αλλά δεν είμαι ειδικός και αυτά τα θέματα δεν επιδέχονται πάντα λογικούς συνειρμούς και εξηγήσεις.
Άντε και καταλάβαμε ότι υπάρχουν πολλά στραβά! Τι να κάνουμε αφού δεν έχουμε εναλλακτικές λύσεις λόγο χώρου, χρόνου, γνώσης, κόστους κ.λ.π.;
Να πάρουμε τα βουνά και τους κάμπους; Είναι μια λύση αλλά θα στερηθούμε όλα τα καλά που μέχρι τώρα μάθαμε ως καλά. Πώς να μάθει το παιδί γράμματα; Πώς να φορέσει το παλιόρουχο και να πάει σχολείο που θα γελάνε τα άλλα και πού να βρεθεί σχολείο εκεί που θα θέλαμε να πάμε; Αν αρρωστήσουμε θα βρούμε εύκολα γιατρό; Θα αναρωτηθεί ίσως και κάποιος ότι μήπως και τώρα αυτά τα έχουμε; (τουλάχιστο έτσι όπως θα έπρεπε να τα έχουμε).
Κάθε άνθρωπος προβληματισμένος και λογικά σκεπτόμενος ψάχνει να βρει λύση και τρόπο να εγκαταλείψει το σάπιο καράβι πριν τον παρασύρει στον βυθό όπου είναι βέβαιο ότι θα χάσει σώμα και ψυχή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ναυπηγήσαμε όλοι μαζί για να ταξιδέψουμε σε πελάγη αφθονίας αγαθών, άνεσης, θεαμάτων, γνώσεων κ.λ.π όπως μας είπαν, με βάση το σχεδιασμό και τις υποδείξεις των ειδικών. Η λύση που ζητάμε δεν πρόκειται να έρθει από κάποιον πολιτικό ή κάποιο κόμμα γιατί απλά δεν μπορούν ή δεν θέλουν να μας δουν σαν ανθρώπους με σώμα και ψυχή αλλά σαν μηχανές με αριθμό κατασκευής και βαθμό απόδοσης που πρέπει να είναι μάλιστα αντιστρόφως ανάλογος με το απαιτούμενο «καύσιμο». Την λύση την ξέρουν όλοι φυσικά αλλά διάσπαρτοι στην ύπαιθρο και αυτάρκεις όπως στα χωριά μας κάποτε δεν μπορούν να μας χειραγωγήσουν εύκολα. Πρέπει να κλείσουν πολλούς διακόπτες ρεύματος και πολλές παροχές νερού προς χιλιάδες προορισμούς και απέραντη έκταση πράγμα αδύνατο για αυτό και η αποκέντρωση έγινε συσσώρευση στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Κάτι πρέπει να γίνει, κάποιο χέρι να μας αρπάξει και να μας προσφέρει όσα πρέπει για να σωθούμε και να πιάσουμε το νήμα από την αρχή. Ο γείτονας, ο φίλος, ο αδελφός θα μείνουν πάνω στο καράβι να βουλιάξουν αφού δεν μπορούν να διακρίνουν το μέγεθος του κινδύνου; Τα παιδιά κάθε ηλικίας τι θα γίνουν; Ποιο το μέλλον τους; Σκεπτόμαστε, όσοι τουλάχιστο είναι προβληματισμένοι, ότι θα πρέπει να γίνει κάτι σωτήριο για όλους. Κάτι που να επαναφέρει την πραγματική ισορροπία στην ψυχή και το σώμα. Πώς θα γίνει όμως αυτό αν δεν ζητήσουμε βοήθεια όλοι, αφού δεν μπορούμε ίσως να δούμε πλέον ότι την χρειαζόμαστε; Το μόνο σίγουρα βέβαιο είναι ότι για να έρθει βοήθεια θέλει υπομονή, επιμονή, συντονισμό ως προς την κατεύθυνση, την ένταση και τη χρονική στιγμή.
Θα μπορούσε να μας συντονίσει η εκκλησία; Φυσικά και θα μπορούσε όπως έκαναν στο παρελθόν, όταν κλήρος και λαός δεν υπολόγιζε σε «ξένη» βοήθεια, γνώριζε ότι υπάρχουν και πνευματικοί νόμοι, οπότε υπολόγιζε πάντα και στη δύναμη της προσευχής για την βοήθεια από τον Τριαδικό μας Θεό. Γιατί δεν κάνουν κάτι αυτοί που έχουν την ευθύνη για την πνευματική μας ζωή άραγε;
Πάλι όμως σε κάποιες περιπτώσεις το μυαλό μας θα πάει πάλι στον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό όταν μιλούσε τότε για τους ιερωμένους που θα είναι στην εποχής μας. Ας μην κατακρίνουμε όμως και ας πάρουμε τις περιπτώσεις κληρικών που σήμερα δεν επαληθεύουν την προφητεία του. Ας ελπίσουμε σε εκείνους τους ιερωμένους που θα πέσει όλο το βάρος για την επαναφοράς μας στην αληθινή ζωή όπου ακόμα και οι απλές σωματικές ανάγκες έχουν πνευματική υπόσταση. Γιατί δεν ορίζουν μια ημερομηνία που θα γίνει έστω μια λειτουργία και παράκληση με αίτημα να φύγει το κακό από την πατρίδα μας; Γιατί δεν μας συντονίζουν όλους ή τουλάχιστον όσους ανταποκριθούν από εμάς τους Ορθόδοξους Χριστιανούς για να διώξουμε το κακό; Δεν θα παρεξηγηθούν οι πολιτικοί μας άρχοντες γιατί εμείς το κακό θέλουμε να διώξουμε από την χώρα και δεν υπάρχει σήμερα έστω και ένας πολιτικός που να παραδεχθεί ακόμα και αν το ξέρει ότι κάνει κακό. Αν και πάλι δεν το κάνουν οι κορυφαίοι της εκκλησίας μας θα το αναλάβει ο Θεός μας να μας συντονίσει γιατί εμείς τον αφήσαμε τα τελευταία χρόνια, Εκείνος μας κατανοεί και δεν μας άφησε όμως ποτέ!
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ μας τους αμαρτωλούς.