Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΟΥ «ΝΕΟΥ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ»

DIAFVTISTESΤου Μ.Ε. Λαγκουβάρδου

 

Δεν υπάρχουν ηθικά όρια να περιορίσουν την ασυδοσία των ισχυρών; Ποιος καταργεί αυτά τα όρια; Έχουμε εκ φύσεως, μέσα στην καρδιά μας, έναν ιερό και απαραβίαστο χώρο, για τον «αληθινό άνθρωπο». Αυτοί οι άνθρωποι της αγάπης υπήρξαν για μας τα πρόσωπα, που μας έφεραν στη ζωή. Αυτή είναι η θέση του αληθινού ανθρώπου, όπως μας τον αποκάλυψε ο Υιός και Λόγος του Θεού του ζώντος, ο Ιησούς Χριστός. Αυτός είναι το θεμέλιο της ζωής μας.

Κανείς δεν μπορεί να βγάλει μέσα από την καρδιά μας τον αληθινό άνθρωπο, όπως κανείς δεν μπορεί να βγάλει μέσα από την καρδιά μας, κάποιο αγαπημένο πρόσωπο, χωρίς να μας προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη, αγιάτρευτη σε όλη τη ζωή μας, πληγή. Πρέπει να το ξέρουν αυτό οι χωρισμένοι γονείς που προσπαθούν να μεταδώσουν το μίσος τους στα παιδιά τους. Το ίδιο πληγωνόμαστε όταν βγάζουμε από την καρδιά μας τον Λόγο του Θεού, τον Χριστό.

Η εμπειρία της ανθρωπότητας από τους ναζί, τους σταλινικούς, του μαοϊκούς και τους κάθε λογής ολοκληρωτικούς, διδάσκει πως τη θέση του αληθινού ανθρώπου, όταν τον βγάλουμε απ’ την καρδιά μας, τον καταλαμβάνει ο υπάνθρωπος.

Πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, στη γαλλική επανάσταση, με τον «διαφωτισμό» οι άνθρωποι, ως κοινωνικό σύνολο, διακήρυξαν ότι δεν επιθυμούν να είναι το ήθος (ο Λόγος του Θεού) το θεμέλιο της ζωής τους. Πρώτη φορά οι άνθρωποι ως κοινωνικό σύνολο, υπό την επίδραση του διαφωτισμού διακήρυξαν ότι βγάζουν από την καρδιά τους το Λόγο.

Δε χρειάζεται φιλοσοφία για να καταλάβεις το μέγεθος της βλάβης στον άνθρωπο από την ηθική εκθεμελίωση του ανθρώπου. «Κανείς δεν μπορεί να βάλει θεμέλιο άλλο από εκείνο που υπάρχει, ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός και Λόγος του Θεού του ζώντος. Αυτό, λοιπόν, που ξέρει και ο πιο απλός χριστιανός ορθόδοξος, το αγνοεί ο δυτικός άνθρωπος υπό την επίδραση του «διαφωτισμού», που στη θέση του αληθινού ανθρώπου έβαλε την ασυδοσία των ισχυρών.

Δεν υπάρχουν όρια να περιορίσουν την ασυδοσία των ισχυρών; Δεν υπάρχουν. Αυτό προσπαθούμε να πούμε εδώ εν συντομία και όσο το δυνατόν πιο απλά. Κι εμείς που απορούμε γιατί δεν υπάρχουν όρια, ούτε ηθικοί φραγμοί, δεχόμαστε τη νοοτροπία αυτή που καταργεί τα όρια και τους ηθικούς φραγμούς και ζούμε με τον τρόπο αυτό. Είμαστε παιδιά αυτής της νοοτροπίας που επιβλήθηκε με τον λεγόμενο «διαφωτισμό» και τον ανθρωπισμό στον δυτικό κόσμο.

Ο διαφωτισμός ξεκίνησε κυρίως στη Γαλλία, μερικούς αιώνες πριν από τώρα, τον καιρό της γαλλικής επανάστασης. Παιδί του διαφωτισμού είναι ο φιλελευθερισμός χάρις στον οποίο, όταν πλούτος εισρέει σε μια χώρα, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι κι οι φτωχοί φτωχότεροι. Πράγματι στη μέση της κρίσης, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. 9% αυξήθηκε, εν μέσω κρίσης, ο πλούτος της Ελλάδος, σύμφωνα με ανακοίνωση κάποιου διεθνούς οργανισμού.

Η πρόκληση του νέου διαφωτισμού είναι η εξής: ή αρνείσαι τον Χριστό (Λόγο) ως θεμέλιο της ζωής σου ή δεν επιβιώνεις στην νέα εποχή. Τί σημαίνει να αρνηθείς το Λόγο ως θεμέλιο της ζωής, το γνωρίζουν οι παλιότερες γενιές που έζησαν τον ναζισμό ή τον σταλινισμό και οποιοδήποτε άλλον ολοκληρωτισμό. Οι νέες γενιές που δεν έχουν την εμπειρία του ολοκληρωτισμού, δεν έχουν δυστυχώς ούτε τον πνευματικό καθρέφτη, να δουν πώς είναι ο άνθρωπος που έβγαλε απ’ την καρδιά του το Χριστό.

Ο δυτικός άνθρωπος μετατρέπεται σε ένα «άβουλο ανθρώπινο πλαγκτόν» με τον «προσωπικό του μύθο», το «ιδιωτικό του όραμα» και το «ατομικό του όνειρο».

Τη θηριωδία της αντικατάστασης του Λόγου από το συναίσθημα περιγράφει σε ένα στίχο του ο Ισπανός ποιητής Λόρκα, όταν πήγε στη Νέα Υόρκη: «Έχουν μια μάταιη αστρονομία της βίας στα κρανία τους»*

 

*Tienen una vaga astronomia de pistolas en sus calaveras» (El poeta en Nueva York).

 

http://www.eleftheria.gr/index.asp?cat=30&aid=59224#.Ul2vnNLwnpx

Ετικέτες - Σχετικά Θέματα